Er is de objectieve wereld en de subjectieve wereld.
Objectief, feitelijk:
- mijn VO2max is hoog, het fietsen gaat erg goed.
- Hartslag is laag bij hoge snelheden. Ook bij hardlopen is dat zo. Maar hardlopen gaat moeizamer dan fietsen, ook door enkel.
- De enkelblessure zal misschien wel overgaan, rustig trainen...
- Ik word ouder, daardoor herstelt alles langzamer....
Subjectief:
Dit is een ander verhaal. Ik loop eigenlijk al sinds najaar 2013 niet heel lekker. Vanaf toen is het wielrennen geleidelijk steeds beter gegaan en verbetert nog steeds. Maar het lijkt alsof dat wielrennen de hardloopbeweging op een of andere manier verstoort.
Ook gevoelsmatig zit ik ver van een 'ideale looptechniek' af. Mogelijk dat de enkel hier ook een rol speelt. Anyway, dinsdag liep ik een training van 2x (600-400-600-400) en nog 6x200. Die 600'jes gingen rond de 2.20, ofwel 15.5 km/uur. Ze werden gekenmerkt door het feit dat de eerste laten we zeggen 200 meter telkens extreem gemakkelijk aanvoelde, maar daarna opeens alle spanning op de benen weg was en ik teveel energie ging gebruiken cq "uit mijn techniek viel".
Doordat ik dit gevoel had, besloot ik nog 6x200 in ca 42 seconden erachteraan te lopen, ging opzich goed.
Het zou dus kunnen dat ik een 'back to basics' moet qua looptechniek:
- geen intensieve fietstrainingen voorlopig
- wat ik vroeger altijd deed: bij letterlijk elke looptraining bij letterlijk elke stap, letten op techniek: 'kort' lopen, beetje op de kaats, letten op contacttijd, letten op uitstrek, letten op goed gecoördineerde voorwaartse beweging. Snelheid moet 11+ km/uur zijn anders lukt dit allemaal niet goed.
- me niet bezig houden met snelheid, uitsluitend met techniek. De idee is dat snelheid een gevolg is van iets, niet een oorzaak. Als techniek goed zit, dan eens een snelle training proberen, die dan veel sneller blijkt te gaan dan alles wat ik het afgelopen halfjaar gedaan heb.
- met name geen 'voluit' hardlooptrainingen doen waarbij je verkrampt (ik herinner me als laatste periode dat ik goed liep, sept-oct 2013, waarbij ik eigenlijk nauwelijks enige snelheidstraining deed, laten we zeggen twee snelheidstrainingen voor de marathon en slechts eentje erna (waarna de erg goede 7heuvelenloop volgde) maar waarbij ELKE pas, van de 100 km/week die ik liep, "correct" was)
Heb gisteravond dit meteen geprobeerd: 10k op ca 5.25. Kostte veel moeite om het lopen 'licht' te houden en om te concentreren op techniek. Qua gevoel 'klopte' misschien 4 van de 10 kilometer.
Misschien is dit hele verhaal niet waar
Maar het gaat puur om gevoel. Misschien is de loopbeweging nog wel veel technischer dan we allemaal denken, misschien zelfs zijn de enkelproblemen het gevolg van een of andere heel kleine technische verstoring ergens.
Misschien zit ik helemaal fout maar ik ga proberen het verfijnde, het gemakkelijke, het ritme waarvan ik voel dat het weg is, terug te zoeken. Hardlopen kan veel simpeler en gemakkelijker en sneller zijn dan dat wat ik nu doe ('harken') dus ik ga op zoek.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten