Het waren twee fantastische dagen!

Eerst de woensdag,

ik heb wat haaswerk verricht in Norg, om masters60+ Klaas, drie jaar geleden begonnen met hardlopen, naar zijn eerste podiumplek ooit, te leiden. Het werd een 10 kilometer in 44.29.
Wat onwennig en verbaasd klauterde hij het podium op om de bloemen én envelopje in ontvangst te nemen.

Mooi.

Voor mij was dat een mooi trainingsdagje, in totaal zo'n 13 kilometer gelopen en wat gefietst, in afwachting van de volgende dag.

En dat was de donderdag. Het plan was om een 4mijl in Groningen te lopen, en daarna bier te drinken met JwN en HR, en nog een paar lopers die ik via de chatnrun website ken.

Het plan is gelukt. Zelfs zo goed gelukt dat ik vandaag vrij moest nemen om bij te komen. Kennelijk zijn patat met kip, en daarbovenop vier bier (10%), in een rokerig café (de drie Uiltjes) teveel voor het vermoeide lichaam. In elk geval wilde de kip weer naar buiten (...).

Maar, nu eerst de wedstrijd. Eigenlijk een trimloop, maar dat maakt niets uit. Het was een wedstrijd tussen mij en HR, van hetzelfde kaliber en beiden niet willen verliezen. Ik tastte in het duister over mijn 'vorm', zou ik langer dan een paar kilometer hoog tempo kunnen lopen? Want dat had ik al maanden niet gedaan. Maar het ging goed. Een verslag per kilometer.
1: 3.31, via wat kronkelweggetjes door de stad, en ik hing aan de staart van de kopgroep die achter de eenzame koploper Venhuizen vormde. HR keek af en toe achterom of hij mij niet per ongeluk al gelost had. Nee hoor.
2: 7.07, door het noorderplantsoen.
3: 10.38, een iets te vroeg 3 km-bordje, en ik voelde me nog best goed. Hoewel ik flink liep te hijgen. Dit nog iets extra aangezet om HR zand in de ogen te strooien, en ja, hij probeerde me te lossen. Maar ik ging mee.
3.5 km: hier noemde HR terloops dat hij in de flat aan onze linkerhand had gewoond, vroeger, quasi heel relaxed. Ik zei, zo mogelijk nog relaxter 'mooi flatje, heb je het nog een beetje voor een leuke prijs van de hand kunnen doen?'. Geen reactie. Toen wist ik genoeg.
4: nog steeds alles in orde, 14.26. Benen voelden prima aan, alleen kon ik niet harder. Dat is een bekend verschijnsel, 'marathonbenen', niet in staat tot verzuren maar wel gemakkelijk hoog tempo kunnen draaien.

Op 4.5 km schudde ik eens aan de boom. Bij indraaien noorderplantsoen een kleine versnelling, even achterom kijken (onopvallend na een bochtje), en ik had 8 meter. Dat zei genoeg want lopers die lossen zitten stuk.

5: 18.06, en het ging al lastiger. Maar okee, niet huilen, gewoon doorharken, en de finish was in 23.37, op iets meer dan 4 mijl, 6.48, voor het gemak zeseneenhalve kilometer.

Een mooi begin van het wedstrijdseizoen.

POV