Het plan was om hard weg te gaan, eens kijken waar ik sta. Ik ging hard weg, een eerste kilometer in 3.26, een tweede in iets van 3.45. Maar rond 1500 meter stond ik al geparkeerd, benen waren misschien niet goed warm, de ijzige kou deed me verstijven en ik besloot om niet 'door te rammen'.
Mooi.
Nu weet ik waar ik sta. Qua niveau niet erg hoog. Ik mag dan prima kunnen legpressen maar echt HARDlopen nog even niet. Zelfs van deze 2000 meter 'hard', heb ik een dag later spierpijn. Vooral de adductoren zijn gevoelig, maar dit zal zeker wegtrekken binnen 1 of 2 dagen. Wat me er overigens niet van weerhouden heeft om te trainen: 17 kilometer in 1.25, wat best goed ging.
Het duurt al met al wel erg lang om terug te komen na een blessure, de duurloop van vandaag geeft wel weer het idee dat het allemaal wel zal lukken, maar ik mis het om gewoon ongeremd voluit te kunnen gaan, de 10x1000 trainingen die nodig zijn om weer goed te worden, en waarbij je alleen maar hoeft te denken om herstel, ritme, afzet, hartslag. En niet om al die onbenullige pijntjes en o zo voorzichtig moet trainen.
Fijn. Dat moest er even uit.
Verder gaat het heel goed met mij hoor!
Groet
POV
2 opmerkingen:
Hoi Paul,
Ik weet precies wat je bedoeld, ik ben al anderhalf jaar "voorzichtig" aan het trainen: voortdurend opletten dat je niet te hard gaat, vooral niet HARD aanzetten om te versnellen, niet teveel omvang maken etc, ik word er ook een beetje moedeloos van
Ja..
het heet geloof ik 'veroudering', als je even goed doorvraagt bij lopers van 40-45+ heeft vrijwel iedereen dergelijke verschijnselen.
Mijn idee is, voorzichtig doorgaan, braaf oefeningen doen, tot het beter gaat of tot je er geen zin meer in hebt.
... en natuurlijk, wat is geblesseerd, als je 17 kilometer duurloop kan doen zonder echte problemen.
Een reactie posten