Hoi,
Mijn plan, gezien de trainingen van de afgelopen weken, en de rust van de afgelopen 3 dagen, was, om hard te gaan. Hopelijk ergens laag in de 1.22.
Maar dit plan ging niet door: na twee kilometer in 7.40 voelde ik geen kracht en ook niet het 'willen afzien'. Ik weet niet precies waarom, misschien toch te koud met korte broek en 5 graden, of misschien was het jaar met alle activiteit wel erg zwaar en wilde ik het (onbewust) niet nog zwaarder maken.
INTERMEZZO
Maar: als het niet loopt zoals je tevoren gedacht had, dan ligt dat uitsluitend aan het feit, dat de reele situatie anders is dan je dacht. Dusss..... door de gebeurtenis krijg je meer informatie en weet je beter hoe de vork in de steel zit. Wat ik wil zeggen: alles maar dan ook alles wat gebeurt, is goed. De werkelijkheid wordt aan je getoond en als je gewoon maar kijkt (en geen hardnekkig geloof hebt dat de werkelijkheid 'anders zou moeten zijn') is het allemaal okee...
EINDE INTERMEZZO
En natuurlijk wil een hardloper (en trainer) de werkelijkheid naar zijn hand zetten.
Dus ik besliste op grond van waarneming dat het beter was er een training van te maken. Vlot lopen zonder te forceren, en dat ging okee. Ik bleef op gepaste afstand van Geo, zo'n 60 meter. Na zo'n 15 kilometer ging het goed, en voor mij zag ik een groep van zo'n 7 lopers waarin vast wel een 45+er zou zitten, dus ik wilde er voorbij om toch even in de prijzen te kunnen lopen. En dat ging nog vrij gemakkelijk, ik haalde met een versnelling iedereen in en liep 60 meter voor Geo.
Even hartslag gemeten, 147 ongeveer. Dus alles ok, een trainingsloop.. en zo hobbelde ik door naar de finish, af en toe natuurlijk wel even checken of Geo niet te dichtbij kwam. Want als hij zich kwaad maakt kan hij mij er vast wel uitsprinten.
Eindtijd 1.24.57
De hardloper in mij weet nu even niet wat hij moet doen, trainen, welke wedstrijden? Hij vraagt het aan de trainer in mij: deze zegt, 'alles is okee. De hartslag bij 15 km/uur is onder de 150, en de theoretische marathonhartslag in uitgeruste toestand kan 152-155 zijn dus je bent op schema voor zeker sub 2.50 maar je bent iets te moe nu, de loop was een goede training, een paar rustige dagen zou goed zijn. Vakantie'.
(Nu, de volgende dag, voel ik me helemaal ok, niets geen spierpijn, en ja, eigenlijk alweer uitgerust. Nog even 1 dingetje wat ik moet vermelden: ondanks alle HADD verhalen en theorieen over periodisering en zo is hardlopen altijd deels ongrijpbaar. Er zitten altijd geluks- en pechfactoren in. Elke gebeurtenis is een combinatie van factoren (zie hieronder ook Herman Finkers "Het is toch niet alleen een combinatie van factoren, er moet iets anders zijn"), welke je voor misschien 20 of 50% in beeld hebt). En inplaatsvan het gat van die overige 80 of 50% proberen met theorieen te dichten moet je dat gewoon openlaten. Je wilt geen over-verklaarde situatie hebben en er moet ruimte in de dingen blijven)
En gisteren zag ik ook nog Herman Finkers, mijn favoriete cabaretier (de timing, de taal, het feit dat ik ook live 1 van zijn eerste kleine voorstellingen zag ergens in 1981 en toen anderhalf uur letterlijk DUBBEL heb gelegen, zie ook uitzendinggemist, en mijn origine want ouders uit Twente).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten