10 februari 2013

Wedstrijd die geen wedstrijd was

De wedstrijd 'Wildervank 15 kilometer' was goed voorbereid....


Duurblok, donderdag/vrijdag rust, gisteren nog 6 kilometer met 4x100, benen vol brandstof, spieren die wel een afranseling kunnen hebben.

Niet de ideale omstandigheden: weinig wind, maar wel koud, zo'n 0 graad, en overal lag sneeuw. Op het parcours lag op de fietspaden sneeuw, soms was het helemaal wit en wat glad. Het bewijs: ik was op RTL4:


PI lag hier nog voor, helemaal rechts ben ik. Blote benen ja. Was wel wat fris. Naast mij Perdok, daarnaast niet zichtbaar Jullens.


Maar benen voelden goed.

Na de start vormden zich diverse groepjes. PI liep een twintigtal meters voor me uit, ik zat in een kleine groep met Perdok en Jullens, mijn 50+ concurrenten... wij liepen lekker door, na een paar kilometer werd PI bijgehaald en gepasseerd op de gladde sneeuw. Perdok had een sterke dag en trok er hard aan. 19.08 op de 5km. Daarna nog twee kilometertjes 3.49, en ik lag mooi op schema om mijn tijd van 58.12 van een paar jaar geleden uit de boeken te lopen.

Perdok liep sterk door en ik besloot hem iets te laten gaan, om mezelf niet op te blazen. Jullens liep ook iets bij me weg, richting Perdok.

PI zat een metertje of 50 achter en naderde langzaam (pun intended).

Kortom een mooie wedstrijd. Ik zou waarschijnlijk tweede of derde worden in mijn klasse. P. en J. waren sterk, maar ik had nog wel wat over en wilde mijn kaart 'inhoud' in het tweede deel van de wedstrijd uitspelen, dus wie weet?! PI achter me, mocht deze me inhalen dan konden we gezamenlijk optrekke

.......

Na zo'n 10k zou PI me ingehaald hebben, ik zou afgezien hebben zoals het hoort, doorgebeten zoals nodig, wat me drie dagen spierpijn zou hebben opgeleverd. We zouden P en J achterhaald hebben en in een laatste verrasende kilometer zou ik die 'baansnelheid' van vroeger ergens hebben weten terug te vinden, en zou in een mooie 57.50 gefinisht zijn, op koers voor een 2.53.30 Rotterdam (marathontijd = 3x recente 15km wedstrijd tijd).

We zouden op het podium hebben gestaan en de envelopjes verdeeld hebben, zeer tevreden Wildervank verlatend en nagenieten op deze mooie zondag. Dinsdag zouden de felicitaties dankbaar worden geaccepteerd, we zouden napraten over de ontknoping, de ranglijsten zouden worden bijgewerkt, De schema's zouden worden herschreven en aangescherpt en niets zou een goede Rotterdam nog in de weg staan.

.......

Maar een belangrijke eigenschap van de werkelijkheid is, dat deze vaak anders loopt dan gepland. Deze werkelijkheid nam rond kilometer 6.8, niet de afslag, maar ging rechtdoor. En de 15km in 57.50 werd 17.25 km in 1.11.19. Kortom: WE ZIJN FOUTGELOPEN! De voorfietser miste de afslag, en de eerste 20 man van de wedstrijd gingen erachteraan. Na ontdekken van de fout en omdraaien, waren we kansloos. Ik liep nog door naar 10kilometer op mijn klokje, wat een 38.45 opleverde, daarna werd ik koud en kleumend nog 7 km doorgeharkt... oei.

Een tweede eigenschap van de werkelijkheid is, dat als je je ertegen verzet, je het zwaar zal bezuren. Had de fietser maar... had ik maar het lint gezien... welk onrecht etc etc... kortom je belandt in als-dan verhalen en veronderstellingen en verzinsels. Als de wereld anders was zat ik nu op tropisch eiland in de zon te genieten van het leven!?!?!?

Een derde eigenschap: meebewegen met de gebeurtenis en zien welke voordelen er aan de betreffende situatie zitten:

- ik zal geen spierpijn hebben
- ik kan mijn duurblok morgen alweer starten, geen herstel nodig
- de test is geslaagd, ik ben 'in vorm', zat midden in de wedstrijd. De feiten bewijzen het. Niemand had 'voorkennis van de toekomst'.
- ergens vond ik (ik zal het maar bekennen) ook wel een soort verlossing, ik 'hoefde opeens niet meer af te zien door een ingreep van hogerhand'.


POV    

PS.
De discussie "als iemand iets anders had gedaan dan had ik niet met deze ellende gezeten" is van alle tijden en zeer diepgaand. Denk aan alle grote misdaden, denk aan oorlog, denk aan relaties. Helaas is de discussie a.h.w. een soort niet to the point discussie, zinloos. Het is ook de aanleiding tot telkens weer jammeren en huilen. Dat mag uiteraard wel maar ...zucht.... het leven is vrij kort en we willen liever niet in herhalingen vervallen.  

Ook is het menselijk brein niet bedoeld om dit soort redeneringen te produceren. Het brein is bedoeld om voorliggende problemen op te lossen (daar is het op ontworpen en geevolueerd), het is niet bedoeld om als-dan scenario's te bedenken (en ze dan 100x te herhalen).

Kortom: probleem: iemand mist een afslag. Oplossing: organisatie, zet volgendjaar een mannetje bij die cruciale afslag en instrueer de fietser correct. Lopers, beetje beter opletten a.u.b. Discussie gesloten.    

Geen opmerkingen: