Ha,
Vanochtend even bij huisarts geweest.
Hij was het eens met mijn ideeën over het nut van de MRI scan.
Altijd leuk zo'n scan, het zijn mooie plaatjes, maar echt nodig: nou nee.
Ik heb daarna het ziekenhuis afgebeld.
Zo. Dat hebben we dan ook weer gehad.
POV
ps: okee dan toch even wat toelichting:
Het zou natuurlijk kunnen dat er ergens een klein bindweefselstrengetje gevonden wordt, maar zelfs de kans daarop is klein omdat ik nooit hartritmestoornissen heb. Verder blijken bij nadere studie de 'inverted t-waves' niet significant genoeg om in de hoek 'verdacht' te vallen.
Ook zijn er soms wat vertekenende percentages en getallen. De genoemde t-waves komen slechts bij 3 procent van de sporters voor, en komen bij mensen met hartproblemen vaak voor. Dit lijkt alarmerend, maar als we kijken naar hartdikte: bij sporters met meer dan 12 millimeter hartspierdikte, blijken de negatieve t-waves in bijna de helft van de gevallen voor te komen. Ook als is het dan 'niet normaal', men blijkt bij die sporters dan verder geen afwijkingen te kunnen vinden...
... laat ik maar stoppen. Genoeg over gezegd.
De training: ik had nog steeds spierpijn. Waarschijnlijk wat bindweefsel strengetjes in benen overbelast. Maar met de motor zelf, hart en spieren, was niets mis. Totaal 19 kilometer,
daarin ook 4x1600 op bijna marathontempo (4.15 tot 4.30 per km), met ultra lage hartslag rond de 140. Dit geeft aan dat ik qua vermogen al op het juiste niveau zit. Ik zou een tijdlang 4.10-4.15 kunnen lopen met 'de marathonhartslag' van 145-148.
Wat natuurlijk nog niet helemaal op niveau zit is de 'capaciteit' ofwel: hoe lang kan ik dat tempo lopen. Ik verwacht op dit moment dat wel 25k te kunnen volhouden. Door lange omvangrijke marathontempo trainingen op te rekken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten