IK HEB KEIHARD GEFAALD!!!!!

... en meer van dit soort onzingedachten passeerden de afgelopen dag mijn brein.

Want falen, ik faal iedere dag, het is mijn tweede natuur.
Ik slaag iedere dag, dat is óók mijn tweede natuur.


Falen ja... ik haalde mijn doelstelling niet.
Slagen, ja... ik ben vrij ver gekomen, vanaf een soort nulpuntje in augustus.
Slagen, heb nu ook een dijk van een 'conditie', aeroob gesproken. Kan ik mooi op doorbouwen.

Uiteindelijk heb ik 12 kilometer vrij hard (tempo 2.55/marathon), 13 km rustiger (tempo 3.06), gelopen. 25k in 1.48.xx.  Daarna wilde ik uitstappen maar dat kon nergens. Daarom maar joggend/wandelend (het was lekker weer) naar de finish gelopen, geprobeerd geen schade op te lopen. Eindtijd 3.34 dus ik heb een medalje! (geslaagd). Het voelt als een nuttige training (kan trap gewoon af, wel ietsje spierpijn).

Het begin, het harde lopen, voelde initieel erg gemakkelijk en rustig, maar na zo'n 6 kilometer kreeg ik wat last heup waardoor ik niet meer heel soepel mijn pas kon afmaken/lichte kramp linker hamstring. Uiteindelijk moest ik het tempo wat drukken, ook omdat ik op andere plekken ook lichte krampverschijnselen kreeg en last van voeten.

Ik hoopte natuurlijk dat mijn vrij rustige blessure omzeilende voorbereiding toch genoeg zou zijn, maar dit was dus kennelijk niet het geval. Ik heb het gevoel dat ik te voorzichtig heb getraind (noodgedwongen uiteraard, maar toch). Verder was er het koolhydraten stapelen. Dit heb ik nu vrij fanatiek gedaan, maar het voelde allemaal wat opgeblazen, alsof er teveel brandstof in mijn benen zat. Volgende keer toch nog weer eigenwijzer zijn en weer volledig op gevoel vertrouwen. Onzekerheid doet grijpen naar koolhydraten. Tja...

Kreeg overigens gisteren nog les hoe het moet, van Dik Jagersma, die als 60jarige een 3.03 eruit wist te persen. En dat, met een korte compacte voorbereiding... zie ook onze discussies hiernaast.

Later meer.

POV

ps... over dat falen en slagen, ik kijk daar niet op die manier naar. Ik ben gewoon bezig met een bepaalde benadering, een trainingsidee, soms heb ik het goed en soms niet. Je moet het zien als een soort hobby.  Dat kan je falen of slagen noemen, je kan het ook noemen: zoeken en vinden, uitproberen.... Ja, vroeger was alles anders, ik hoefde maar aan een duurloop te denken of ik werd beter.
Nu, op 51 jarige leeftijd, lijkt het alsof de vorm er hardhandig in getraind moet worden. Het lijkt zelfs alsof dat steeds meer wordt. Dit kan samenhangen met het feit dat spiermassa verdwijnt als je ouder wordt, en veel strakker moet worden bijgetraind.

Het lijkt alsof "aeroob" heel gemakkelijk reageert op training. Mijn hartslag daalt snel gedurende een trainingsprogramma. Maar kracht, snelheid... zucht. Dit staat overigens ook in "Het Boek". Het nut van krachttraining op hogere leeftijd, maar ook, vooral, het individuele karakter daarvan. Sommigen hebben veel kracht nodig, anderen hoeven alleen maar duurloopjes te doen.

Voor mijn training lijkt dat dus nu een heel voor de hand liggende volgende stap. Had ik al gepland zo, ik wilde het eigenlijk al eerder doen maar leek me geen goed idee vlak voor marathon.... wat ik ga doen zal zijn (ongeveer):

• 8x30x kniebuigen met 60-80 kg. Kniebuigen met gewicht zit alles in. Quads, hamstrings, gluteus, kuiten, rugspieren, buikspieren, armen (ik moet het gewicht pakken), stabilisatiespieren. Het is de enige Echt Nodige oefening. En ik heb geen zin om tien apparaten langs te gaan.
• Paar kuitoefeningen, wat hamstrings misschien