Nadat ik afgelopen zondag 60k vlot had gefietst (30.3 km/u) en de maandag daarop direkt een zware HIIT training had gedaan (13x300 in 58.5/1p), dacht ik dat twee rustige trainingsdagen (dinsdag niets, woensdag 12k rustig) mij in goede vorm zouden brengen, tijdens mijn lange fietsweekend Briançon.
Maar niets was minder waar.
De donderdag, na een nachtje slecht slapen tijdens de heenreis (slapen in de rijdende auto, tja...), een ritje van zo'n 50 kilometer. Hierin klimmen, een 12k klimmetje a gemiddeld zo'n 5%, dit ging moeilijker dan gedacht. Hartslag zo'n 40 minuten op 145, en enorm moeten hijgen... hoe kan dat? Ik kwam niet vooruit en moest mijn reisgenoten laten gaan, hoewel ze niet eens hard doortrapten. Daarna een ander colletje, maar in de aanloop daarnaartoe hield ik het voor gezien en keerde terug naar ons appartement.
Helemaal. Leeg. Geen macht, geen kracht. Nouja.
De vrijdag regende het de hele dag. Maar 's avonds was het even droog; wij gingen even inlopen en toen een 3 km a 8% omhooglopen. Dit ging eventjes aardig, maar na een tien minuten zakte mijn tempo en moest ik de anderen, mindere hardlopers dan ik, laten gaan. Hmm.... Totale bagger. Jour Sans.
De zaterdag: heb de col d'Izoard deels beklommen. Zo'n 14 van de 18 km klim gedaan, ging redelijk, maar had spierpijn van de dagen ervoor. Paar fotootjes:
Op 1600 meter:
Op 2000 meter:
Daarna nog 10 km langzaam hardlopen (11.5 km/u), dit ging veel moeilijker dan ik me had voorgenomen.
Kortom: alles ging veel slechter dan verwacht. Waar is die mooie vorm gebleven? Het leek alsof ik een harkende beginneling was. Zou ik overtraind zijn, oververmoeid? Te oud? Help!
Maar: niet druk over maken. Rustig in en uit ademen. In het moment leven, daar waar geen vragen zijn. 'bij mezelf blijven' wat dat ook moge betekenen. Niet laten imponeren door de goede vorm van de anderen. De eigen 'dip' met respect behandelen.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten