Dit weekend heb ik (vrijdag t/m zondag) 71 kilometer gelopen. Alles vrij rustig, nergens echte tempo's:
- Vrijdag 27 km T5.10, + 9 km T5.10 met wat 100'jes vlot
- Zaterdag ochtend 9.5 km, middag 8.5 km, met in de middag 2x2000m T13. Niet vlot maar wel erg moeizaam. Soort hyperventilatie achtige verschijnselen.... wat is dit nu weer?!?
- Zondagochtend 6 km rustig, middag 10 km rustig T5.10.
In totaal heb ik in dit blok van 9 dagen 151 kilometers gelopen. Je zou verwachten dat er dan iets van vorm te voelen is maar niets is minder waar. Het voelt allemaal vrij krachteloos en slap. Normaalgesproken voel ik me na zo'n blok heel sterk maar een klein beetje moe. Maar nu... ik loop bij 13 km/uur al te zuchten en hyperventileren. Waar is die beloofde goede vorm??? Natuurlijk.... ik weet dat ik waarschijnlijk geduld nodig heb. Een dagje rust. De spiercellen moeten zich herstellen.
Verder is er theorie versus praktijk. De theoretische trainingsmodellen zien er allemaal leuk uit maar de praktijk is vaak anders. De benen reageren dan om onduidelijke reden anders dan verwacht.... dit gebeurt overigens ook vaak bij toplopers, zij zeggen dan af voor wedstrijden of veranderen hun plannen. Je ziet alleen de successen. De top 20 (bijvoorbeeld) van een grote marathon: 4 man lopen het jaar daarop ook goed, 6 zijn geblesseerd, 6 zijn om onduidelijke reden uit vorm, 4 doen nu wat anders, andere afstanden, andere plannen.
Leeftijd?
Het lijkt erop dat alle herstelcurven op oudere leeftijd anders lopen dan vroeger. Een blok met lange tempo's en kracht (vorig weekend) betekent nu dat het opvolgende weekend krachteloos en slap verloopt. Merkwaardig. Of is het nog een soort nawee van de griep!?!? Ik tast in het duister.
Afwachten
Enfin: maar even rustig aan, benen wat laten herstellen... eigenlijk wil ik komende vrijdag een lange loop op hoog tempo doen, bjiv 26 km T14, maar zoals het er nu voor staat kan ik dat maar 1 kilometer ofzo volhouden.
Rotterdam?
Zoals ik me op dit moment voel denk ik: laat maar zitten. Ik kan niet voldoende trainen voor een snelle tijd, en als ik dat toch probeer word ik te moe. Verder vereist een marathon een beetje tunnelvisie maar daar moet dan wel een pot met goud aan het eind van de tunnel staan. Maar okee... laat ik het weekend even afwachten. Misschien herstelt alles zich en krijg ik opeens "de" benen. Als dat het geval is dan klopt mijn training met terugwerkende kracht toch nog, en kan ik dezelfde cyclus in de laatste 3 weken gebruiken...
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten