een nieuw theorietje

Eerst een overzicht van de trainingen:

dinsdag, het plan was een klein stukje loslopen, het werd 9 km in 45'
woensdag, loopgroeptraining, hierbij had ik zelf weer iets last van buikspieren, maar dit is niet gek, na de afgelopen 7 dagen 57 kilometer te hebben gelopen.
donderdag rust,
vrijdag: duurloop 80 minuten, iets meer dan 16 kilometer, en het ging vrij goed. Nog niet helemaal soepel maar okee.
zaterdag: een uurtje op de hometrainer op een vrij zware weerstand, hartslag tegen de 150 (dit komt overeen met 14-15 km/uur lopen, qua hart belasting).

Ik kan inmiddels weer zodanig veel trainen dat ik wat plannetjes kan maken:
- Komende weken zo'n 50 kilometer per week met 2x/week een 16 km/u drempeltraining
- Leens 15 november, halve marathon als duurloop/haas, 1.35 a 1.40, zou mooi zijn.
- Tussendoor een testloopje, 5 km op de weg, voluit, om mijn grenzen te bepalen
- Peize 13 december, 10 kilometer, dit zou in de 38 minuten moeten kunnen, afgaande op de huidige training.
mm... zou mooi zijn!


Het theorietje:

Ik las op de Losseveter site over een theorie-dag ergens in den lande, over hardlooptraining. Deze dag kan kort worden samengevat als "hoe meer kilometers hoe beter". En ik ben het met Henk Kraaijenhof eens als hij stelt, over tien jaar komt er weer zo'n theorie-dag "hoe sneller trainen hoe beter".

Ik heb eens een onderzoek gelezen over de verschillen tussen verschillende typen lopers, waarbij gekeken werd naar de mate waarin lopers trainingsbelastingen kunnen verdragen. Als ik me goed herinner, zal het nog even opzoeken, waren de conclusies grofweg:
- toplopers voelen zich kiplekker bij een zware belasting van bijvoorbeeld 100 of 150 kilometer per week. Bloedwaarden, stemming, fitheid, zijn dan allemaal uitstekend en de training gaat goed. Komen ze boven de 150 of 200 km/week, dan verandert dat en zie je bijvoorbeeld futloosheid, bloedarmoede etc. Komen ze onder de 50 of 100, dan voelen ze zich ook goed maar presteren ze minder.
- mindere goden voelen zich super bij een belasting van bijvoorbeeld 30 a 60 kilometer per week. Lopen ze meer dan zie je futloosheid, moeheid etc...

Het komt erop neer dat de elk individu een soort optimum heeft die hij/zij kan opzoeken. Ikzelf voel me altijd prima bij 80 of 100 kilometer per week... En het komt erop neer dat je van een mindere god geen toploper kan maken.

Van een ezel kan je geen renpaard maken.
Van een renpaard kan je geen raceauto maken.

Wel kan je van een ezel een soepele snelle ezel maken. Dit heet 'zelfkennis' en weten wat goed voor je is en je grenzen kennen. En een renpaard die niets doet wordt geen ezel maar wordt een renpaard in ruste.

Terugkomend op die theoriedag: ik ben er niet geweest maar de boodschap die ik niet heb kunnen ontcijferen uit de stukken op internet, die zal ik hier dan maar opschrijven: vind je optimum, optimaliseer dat.

Hierop doorredenerend, je kan het ook doortrekken op het hele leven, ieder heeft een optimum, "goed in je vel zitten", "lekker bezig zijn". Maar niet proberen een renpaard te worden (en derhalve ook niet voldoen aan de wens of goedbedoelde pogingen van anderen om van jou een renpaard te maken), eerder in het middelpunt van jezelf blijven staan en vandaaruit de dingen doen (zie ook onder Zen).

Zoo... genoeg theorie voor vandaag. Ik stop voor ik ga zweven.



POV