23 mei 2009

mwah 2

Het was weer eens een mooie dag, het ontbrak aan NIETS

of... toch


SPIKES

Ik was ze vergeten, dat wil zeggen, had één spike en een gewone wedstrijdschoen die daar veel op leek, meegenomen. Allebei linker, dus kon ze niet beiden dragen.

Dan maar op gewone klompen (trainingsschoenen van de zwaarste soort) de 5000 lopen?

Tien minuten voor de start bleek iemand spikes maat 45 aan mij uit te willen lenen. Zaten wel wat krap en bij het inlopen kreeg ik bijna kramp in mijn voeten. Lekker is anders.

Start was (te) snel, 81, 82, 1000 in 3.25, 82, 84, 2000 in 6.54, 85, en daarna ging het niet goed. Ik moest forceren, liep technisch niet lekker. Want, beste lezers, schoenen, daar moet je aan wennen. Spikes ook. De timing moet kloppen. En dat deed het niet. En na zo'n 3000 meter zag ik dat dit forceren zou worden met alle (blessure) risico's van dien. Dus uitgestapt, na zo'n 10.42 (was al niet voluit doorgelopen).

Op zich was ik wel blij dat ik er niets aan overgehouden heb, geen pijnen en zo, en toch weer even de sfeer van een echte baanwedstrijd geproefd.

Leuk om de andere wedstrijdjes te zien, ik zag Ilse Pol naar een jaarbesttijd bij de dames snellen, 15.53.3, na een supervlakke race met kilometers van 3.11/12/13/12 en laatste 3.05 ongeveer. Concurrent L liep vlak voor mij de eerste twee kilometer en verdween toen uit zicht, om te finishen in 17.42.

The day after: de loper in mij baalt. Stom, spikes vergeten, een kans verprutst. Maar als je doelen hebt moet je je meteen herpakken en de grote lijn weer volgen, dus duurloopje 59 minuten 12 kilometer zonder problemen en alles was weer goed. De mensch in mij had natuurlijk een superdag gisteren. Mooie hobby. Je komt nog eens ergens.

Geen opmerkingen: