Ik ben in een soort mystieke ultra loop trance terechtgekomen,
gisteren een kilometer of 8 met wat rustige versnellingen, vanavond op de loopband nog even 5 kilometer, 1 km T12/HF120, 2 km T14/HF132, 2 km T15/HF140, goede (top) waarden,
maar afgezien daarvan voel ik me nog altijd supergoed, alsof ik, om in pokertermen te blijven, de nut card in handen heb. Een soort zorgeloze ontspanning gecombineerd met een krachtig gevoel.
En vergelijkbaar met het soort trance die ik ook had voor de marathons in de jaren 90, het is net alsof dit bij het trainen voor dit soort lange afstanden meer 'het echte lopen benader' (of raakt het hardlopen mij meer), dan bij bijvoorbeeld een 10 kilometer wedstrijdje. Die kortere wedstrijden, ik beken het, interesseren me eigenlijk niet Echt, het is natuurlijk altijd leuk om die hard te lopen maar het brengt niet HET, de essentie, van het hardlopen naar boven.
Het is wel lastig dit te omschrijven want het is eerder een soort goede beleving zonder woorden dan een te beschrijven ervaring. Ik zou zeggen, het is misschien een zen achtige toestand maar aan de andere kant, zo'n vergelijking duidt niets aan of maakt je niets wijzer. Vergeten maar.
Bon. Het is goed en dat is het,
nu nog even wat eten, natuurlijk wat tarwekiem olie, want we moeten de praktische dingen natuurlijk in de gaten houden...
POV
3 opmerkingen:
Zit er niet genoeg tarwe in al dat bier?
Succes in Winschoten!
Van mij ook succes! in Winschoten.
Misschien dat tijdens deze loop nog meer zulke fantastische gedachten naar boven komen drijven ;-)
Nette 50k Paul. 4 mooie vlakke rondes zie ik,
laatste ronde werd het wat zwaarder?
Jammer dat precies jouw M45 klasse zo bezet was dat je net naast het podium staat.
Herstel ze!
Een reactie posten