Deze titel verwijst naar de vele dingetjes die ik vandaag moest plannen en regelen en uitmikken. En toch ook tegelijkertijd de nodige korte gesprekjes voeren etc etc. En, ver weg in het achterhoofd, nog de estafette die ik misschien zou moeten (mogen) lopen.
Een verre van ideale voorbereiding. De ideale voorbereiding is, een hele dag op de bank liggen, banaantje eten, krantje lezen, en dan op een brancard naar de startstreep gebracht worden (Jesse Owens' uitspraak).
Maar afijn.
Na een ruim uur estafette, ik was nog niet aan de beurt, kreeg ik de tijden door van medewerker S., 14.30, en collega E., 14.23. Medewerker S. vond dit niet zo fijn, maar ikzelf vond dit ook niet zo fijn. Mij oorspronkelijke plan, zo'n 15-16 minuten lopen omdat ik nog last heb van de blessure, moest ik bijstellen: 14.20 moest er nu toch echt wel gelopen worden.
Een paar kilometer inlopen, en zeer been. Maar een 17 km/u steigering ging goed (het leek of snel lopen minder lastig was dan langzaam lopen) en ik besloot dan maar 'vlot' te vertrekken en te zien hoe het zou gaan. Zodra de pijn zou komen, zou ik rustiger gaan lopen. En maar hopen dat e.e.a. mee zou vallen.
En, het viel mee, na een paarhonderd meter voelde ik verrassend helemaal niets v.d. blessure. Dan maar hard doorlopen totdat het fout zou gaan. Maar het ging niet fout. Op het modderpad heb ik wat rustiger gelopen ivm risico op verstappen. Maar daarna kon het gas er weer vol op en een mooie 12.35 op de 3.515 km (opgave organisatie) was het resultaat.
Volgens de masters tijdrekening is, viavia, deze tijd gelijk aan 17.40 op de 5 km. Ik trek 25 sec af van mijn tijd op de 3.515 wegens voorzichtig lopen en blessure en modderpaden, reken het om naar 2 mijl tijd (3.218m is 65 seconden korter), en dan via de WAVA factor naar een 5 km tijd. Meteen maar doorgerekend kom ik op richttijden van 36.35 op de 10km en 1.20.10 op de halvemarathon. Het moge duidelijk zijn: ik heb een topprestatie geleverd!!!!!!! .... hoewel. Die 25 seconden eraf trekken daar valt natuurlijk nog wel over te discussieren.
De laatste paarhonderd meter voelde ik de blessure weer. Maar om zo'n mooie eindsprint, met zoon toekijkend aan de kant, af te breken? Nee!
En zo zit ik hier nu te typen, met nog steeds zeer been, maar wel zomaar een goede wedstrijd in de benen. Een zeer prettig moe en zwaar gevoel in benen, het voelt als een echt harde westrijd. Ook nog zonder uitgerust te zijn want gisteravond 50 km @30 km/u gefietst... waar gaat dat heen!!!!
Morgen even uitfietsen, rustig aan....
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten