19 oktober 2011

spierpijn

Dan weet je dat je maximaal bent gegaan.

Maandag en dinsdag had het geen zin om te lopen. Bij elke stap zere bovenbenen en hardlopen is onaangenaam. Er zijn dan mensen die zeggen dat je voor de 'doorbloeding' toch WEL moet lopen.

Maar ik probeer soms heel simpel te doen. Au. Het doet pijn. Niet leuk. Niet lopen. Als je geen theorieen kent, doe je automatisch de juiste dingen. Als je wel veel theorieen kent denk je dat je de juiste dingen doet maar theorieen zijn slechts dood materiaal, boeken, meningen. We moeten af van het teveel aan theorieen. Dit is bedoeld in brede zin. Als je even je best doet zit je hele leven gevangen in 1 grote theorie, en hoef je die alleen maar te volgen... Maar zonder dit denken ben je natuurlijk hulpeloos en weet je niet wat je moet doen (dat denk je dan). Ach wat zit ik toch voor me uit te praten.... dit alles is 1 grote theorie... vergeten dit...

De halve van zondag was erg prettig, misschien herontdek ik nu wel het wedstrijdlopen.
Het is ook anders dan vroeger, meer op souplesse en minder op kracht. Ik kan nu absoluut niet meer 'doorrammen' met zere benen. Dat blokkeert onmiddelijk en misschien is dat gewoon een bescherming voor mij, nu, op 48jaar. Dat niet kunnen doorrammen, vorig jaar dacht ik nog dat dat een gebrek aan mentaliteit was, 'ik geef het te snel op', ik heb nu het idee dat dat gewoon heel natuurlijk is. Een sein dat ik het meer in de souplesse en techniek kan zoeken, total loss gaan is niet meer. Dit is gewoon heel simpel direkt vanuit mezelf gedacht, er zullen vast kasten vol boeken zijn die anders zeggen.

Maar: ik verheug me nu al op een puur op gevoel en souplesse trainingswinter.

POV

ps. Training was leuk, nu voor het eerst met extra trainster voor de startersgroep...

ps2: .deze Dilbert is extreem leuk

ps3: een dezer dagen zal ik weer eens een echt serieus artikel over trainingsbenadering schrijven, het gaat over trainingseffect en waaarom training soms niet werkt en onbekende belemmerende factoren.

Geen opmerkingen: