Run van Roden, Clinics, Training

De Run van Roden

Ik ben die ontspannen loper aan de rechterkant. Zweeffase okee, armhouding... al aan mijn derde estafette etappe bezig (te zien aan startnummer eindigend op 5; ik heb eerste, derde en vijfde etappe gelopen). Hier hield ik al wat in, want kon nummer een, LoopgroepNorg, toch niet meer inhalen.

We verloren met 31 seconden verschil. Over oorzaken werd druk gespeculeerd. Welk van de teamlopers (tijden bij benadering ik 13.25, W. 14.35, ik 13.25, M 14.30 (of 13.40??? ik twijfel want nettotijd is 1.08.37), ik 13.30) heeft de tijd laten liggen? Oorzaak ligt bij mij. M en W zaten overduidelijk volkomen aan hun tax en ik had in de eerste twee etappes nog wel wat over, niet wetende dat Loopgroep Norg zo sterk was.

Door deze voorzichtige benadering gelukkig geen spierpijn gekregen, en was deze loop: 3x 3.5 kilometer in zo'n 13.25 gemiddeld, een mooie tempotraining voor een later te lopen 10K. Bij die 10K over twee weken, hangt succes volgens mij uitsluitend af van een soort mentaal aspect: zal ik geloven dat 16+ km/uur snelheden haalbaar zijn, zal ik vastbijten. Morgen maar even oefenen in de training.

Dat zware vermoeide gevoel van vorige week is trouwens helemaal weg, de serie rustige trainingen heeft kennelijk gewerkt. Ook de knie irritatie, die optrad omdat bovenbenen 'te strak' waren is opgelost, na een week consequent bovenbenen rekken.

Het weer: het was een lekkere 20 a 22 graden, schat ik. Hierbij krijg ikzelf wel een gevoel van loomheid in benen, voor de start, maar eenmaal lopend is er niets aan de hand. Wel zou koud weer nog wat seconden schelen maar instortingen blijven mij bespaard.

Hier het beloofde ARTIKEL over mentale aspecten van het presteren, ook in warm weer. Het komt er grofweg op neer dat als je informatie hebt waaruit blijkt dat je zou moeten instorten of moe zou moeten zijn, je daar gewillig gehoor aan geeft. Als de thermometer 31 graden aangeeft word je al moe. Maar als je die informatie niet hebt, of niet voor jezelf produceert, stort je niet in. Ook wordt aangevoerd (maar dat weten we eigenlijk al wel) dat als je 'pijn' of een 'oncomfortabel gevoel' negeert, je een snellere tijd loopt. Als het warm is krijg je sneller een oncomforabel gevoel. Maar gewoon negeren dus.

Clinics

Over de clinics: deze gingen perfect, van de 35 deelnemers heeft meer dan 90% ongeschonden qua blessures, de Run van Roden gelopen. Zelfs zo goed dat we er opeens 15 a 20 leden bij hebben.

In deze video komt iedereen, na zo'n 3 kilometer eerste passage, voorbij.

Iedereen leek zijn/haar doelen gehaald te hebben, ondanks het warme weer en het toch wat moeilijke parcours met zompige bospaden waarin bij elke stap je voet vastzuigt in de modder en je van geluk mag spreken dat beide schoenen nog aan zijn, na elke bospassage.

Training en overige zaken

Links en rechts sijpelde hier en daar wat 'kritiek' naar mij door. Interessant hierbij is dat het nog onduidelijk is wat de aard van de kritiek is en op wie of wat het gericht is. Lekker spannend! Natuurlijk bij elke willekeurige activiteit die iedereen onderneemt is altijd van alles op en aan te merken. Maar verbetering is pas mogelijk als man en paard genoemd wordt. Atleten: als wij met blessures of pijnen (of andere dingetjes) zitten: niet verzwijgen of bagatelliseren maar zo duidelijk mogelijk proberen te maken hoe,  hoe pijnlijk, hoe lang. Trainers en meer in het algemeen: als we weten dat er iets aan de hand is: uitvragen, doorvragen, doorverwijzen, is de taak. Voor alle duidelijkheid dus: echte goede kritiek is goud waard.

POV

ps.. zondagavond nog Oranje ten onder zien gaan. Voetbal... in het juiste gezelschap is het leuk om te kijken. Oranje: het is wedstrijdsport, wie het beste voetbalt wint, niet wie het beste voorbeschouwt of wie het beste kan praten of wie de mooiste voetbalvrouw heeft.

ps2....

De training loopt weer mooi. Vanavond:
1000-1000-1000-1650-6x400,
3.42-3.43-3.44-6.13-1.23-1.21-1.22-1.23-1.20-1.17, alle pauzes 50 a 80 seconden. Deze tijden komen wel overeen met 37.30 ofzo vorm, vooral ook omdat ik nog niet helemaal hersteld was van die estafette.
Ging goed, volgens concept: pijn negeren, focussen op techniek. Het lukte aardig goed om de 400jes technisch te lopen.