Vandaag naar Scheemda geweest om te proberen een snelle tijd op de 10 te lopen.
Helaas is de poging mislukt. Na 3.37/3.40/3.45/3.47/3.56 stapte ik uit.
De eerste twee kilometers gingen goed, ik leek gemakkelijk te lopen en zag mezelf al een hoge 36'er lopen. Maar misschien iets te snel gestart. Na 3 a 4 km kreeg ik een soort 'slap gevoel', geen verzuring maar eerder een leeg gevoel, mogelijk dat ik wat te weinig gegeten had voor de wedstrijd, of misschien was ik te moe na een hele week 'presteren', werken, nadenken, activiteiten, gedoe.
Ook confronterend dat wat vroeger soms zo moeiteloos ging, nu niet lukt. Vroeger ging ik gevoelsmatig nog veel 'harder weg' in wedstrijden, maar kwam er geen verslapping en kon ik 'gewoon doorrammen' tot het eind. Misschien werkt dat oude gevoel tegen me. Je zoekt de 'flow van toen' maar nu is alle anders. Eigenlijk zou ik 20 jaar wedstrijdlopen van mijn harde schijf moeten wissen en weer helemaal fresh beginnen.
Tja wat nu... ik zou volgende week een 'revanchewedstrijdje' kunnen lopen maar de gedachte alleen al staat me tegen. Ik weet nog niet wat ik ga doen. Lichamelijk is er niets aan de hand. Ik zou zonder twijfel meteen de training kunnen voortzetten en een goede halve marathon lopen. Maar mentaal: het is soms vervelend en slopend om 'wedstrijden te moeten lopen' of 'in vorm te moeten zijn'.
Waarschijnlijk worden het wat rustige lange duurtrainingen en wat mooie dinsdagtrainingen op de baan.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten