dat doen hardlopers nu eenmaal, nieuwe doelen stellen.
En ik mag mezelf toch wel tot de subcultuur der hardlopers rekenen....
Het nieuwe doel is de halve in Blijham, en het is meteen een soort testtrajectje: hoe zal ik reageren op het lopen van 'veel kilometers'. In plaats van de magere 50 a 70 km / week de laatste weken, ga ik gewoon vijf weken honderd lopen, in een combi van 'strakke snelheidstraining' en 'daarna veel dagen rustig'. Kan makkelijk, als de enkel zich okee houdt. En dan daarna kijken 'wat het resultaat is'.
Verder is de stress van me afgevallen, kan ook niet anders, want wat is het eigenlijk, stress, een beetje opgejaagd gevoel... Volgens mij werkt het zo: 1) je hebt een wat gejaagd gevoel. 2) Daarna ga je denken dat dat komt omdat er allemaal dingen zijn die je nog moet doen. Daarna ga je denken dat als je die dingen verwijdert of afwerkt, dat dan dat gevoel beter wordt. Het punt is dat tussen stap 1 en stap 2 geen direkt verband bestaat. Je weet niet echt waardoor dat gejaagd gevoel komt. Misschien wel teveel koffie gedronken of te veel bier. Misschien een of ander mini virusje. Kortom... je hoeft alleen maar wat te relaxen, ice age 2 kijken met zoon, schemaatje maken, stukje lopen, sauna.... denk nooit dat je per se "moeilijke dingen moet doen", dat is de grote misvatting.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten