Afgaande op de training van vanavond:
3x (1600/800), alle pauze 1.15.
Tempo over eerste serie ging goed, 6.08/2.56,
tweede serie voelde ik me opeens energieloos, slap, licht in hoofd, 6.20/3.02,
derde serie zelfde, 6.20/3.07.
Training ging slechter dan ik tevoren verwacht had. Verrassing dat ik opeens weinig energie had.
Nu zijn er twee reacties mogelijk: a) verd... hoe kan dit? Waar ben ik mijn vorm verloren, analyseer analyseer, die krat bier kan ik wel vergeten, of b) gaap... weinig boeiend.
Ik reageer meestal volgens optie b).
Want: in het hele universum van het leven zijn momentjes van slapte slechts het topje van de ijsberg. De ijsberg is zeer complex en is grotendeels onzichtbaar, en bestaat bijvoorbeeld uit: teveel doen, te hard je best doen, allerlei invloeden, alle dingen die iedereen zegt, interacties, energiestromen, ook complexe herstelmechanismen in lichaam en geest.
Kortom: onmogelijk te doorgronden door de denkende geest. Want die geest zelf is onderdeel van dit alles, is ook moe, moet herstellen, en komt dan met de raarste theorieen en conclusies aanzetten.
Belangrijk motto: "geloof niet alles wat je denkt".
En: op een ander moment kantelt de ijsberg en krijg je plotseling meer energie dan je op kan. Dit voltrekt zich grotendeels buiten je macht. Goede dagen zijn niet altijd te plannen, opeens heb je een goede periode waarin je maandenlang niet stuk kan, en waarin alles wat je aanraakt in Goud verandert.
De energieen zijn complexer dan de mensch kan omvatten, er rest slechts een stilzwijgen in ontzag.
Advies: als alles goed gaat, denk er niet veel over na, maar gebruik de energie, doe wat je altijd al had willen doen, nu is de kans. Als alles slecht gaat, denk er niet veel over na, weet dat ijsbergen zich zullen keren.
Vraag: weet je eigenlijk wel of iets goed gaat/is of slecht? Slecht kan goed zijn. Mijn moeheid van vanavond is natuurlijk prima, de ideale aanleiding of excuus om goed it te rusten. En zogenaamd erge gebeurtenissen breken maar al te vaak vaststaande situaties open zodat er zich weer nieuw leven kan manifesteren. De eurocrisis is nog niet erg genoeg, we worden nog niet voldoende geprikkeld om nu eens echt het beste stelsel op te zetten. Goed kan slecht zijn. Het zoveelste succes... gaap... voorspelbaar en doods. Wat moet je ermee. Wat schiet de mensheid op, met weer drie seconden harder op de marathon.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten