Vandaag ging de training zeer slecht.
Maar... voordat we in de stress schieten, eerst even wat analyse.
Het volledige duurblok ziet er nu zo uit. Ik zit bijna aan de 400 km in 30 dagen, wat mijn doel was, er moet nog een lange duurloop gedaan worden, en voor de rest is alles okee.
De afgelopen 9 dagen heb ik 132 km gelopen + 19km 'Aeroob Equivalent' fietsen, en van deze kilometers waren er zeker 60 relatief intensief (>13 km/u). Een zware belasting dus.
De training vanavond: 2x (1200-1000-800). Ik was mijn wedstrijdschoenen vergeten dus moest op 'klompen' op een natte baan al slippend en piepend mijn tempo's doen. De eerste 1200 ging in 4.39, maar voelde wat moeizaam. De 1000 in 3.50 en 800 in 3.08. Opzich voelden de benen best okee, maar ik liep flink te puffen en zuchten.
Aan het eind van zo'n duurblok zit je natuurlijk enigszins aan je tax, het lichaam zit keihard te werken om alle schade te repareren en zich goed te houden onder al het trainingsgeweld (en dat is natuurlijk ook de bedoeling: het lichaam aanzetten tot aanpassing en verbetering), maar soms slaat de balans wat door naar vermoeidheid. Het woord 'vermoeidheid' betekent niet dat ik me moe voel, neehee ik voel me uitstekend. Maar het lijkt zo te zijn dat de aanwezige energie besteed wordt aan reparatie van cellen en dat er voor echte training (dus) niets over is.
Dus wat nu te doen.
Ik zou nog wat dagen kunnen gaan rusten, maar ik voel dat ik morgen, of uiterlijk donderdag, weer helemaal sterk ben. Dus het plan: morgen rustig loopgroeptraining, donderdag ...tig x 1000 op de loopband waarbij hopelijk een tempo van 16.2 of 16.4 km/u goed aanvoelt..... maar ik wacht gewoon af 'hoe het gaat', want ook voor mij is het wat onduidelijk hoe de herstelprocessen gaan. Strategie: geen conclusies trekken maar goed kijken wat er aan het gebeuren is (dat zouden meer mensen moeten doen).
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten