05 oktober 2013

Voorzichtig verder....

Vrijdag, ik voelde na een lange dag mijn beide enkels. Rust of niet rust. Ik besloot: niet rust (want donderdag ook niet gelopen) en liep 9.5 kilometer. Daarna leken de enkeltjes weer soepeler te zijn geworden. Kennelijk zijn de pijntjes geen echte blessures maar eerder een soort onduidelijke irritaties.

Zaterdag: 16 kilometer. Totaaltijd 1.16.06, gemiddelde hartslag 126. Zeer goede waarden. Ook enkels hielden zich aardig goed. Verder bleek dat mijn snelheid met de wedstrijd-tarthers, bij eenzelfde hartslag, zo'n 5 sec per km sneller is dan met de trainingsschoenen ('klompen'). Komt aardig overeen met een berekening die ik ergens las, dat 100 gram lichtere wedstrijdschoenen, je 3 minuten opleveren op de marathon.

Verder: hartslag 126 bij 4.45 per km tempo: bij een geschatte haalbare hartslag van 145, kan ik (bij 20 sec per 10 slagen) waarschijnlik 4.05-4.06 per km lopen op de marathon. Dit leidt dan tot een tijd van circa 2.53. Maar rekenen is gemakkelijk.....

Morgen nog een laatste lange duurloop, 28 a 32 km staat op mijn schema, ik loop het met hartslag 130 of lager en rustige 12-12.5 km/uur. Als die horde genomen is dan wordt het weer gemakkelijker: dinsdag nog iets als 8x1000 (of de ultieme 12x1000 met 1 minuut pauze), daarna paar daagjes rust/rustig, dan zaterdag 25k incl 3x5 km marathontempo, daarna verder afbouwen. En in die afbouwperiode zouden dan alle eventuele pijntjes etc etc etc moeten verdwijnen, en alleen de blakende vorm zal overblijven.

POV

ps.. in mijn orientatie op het marathon+, zag ik de volgende link: http://www.irunfar.com/2013/10/jon-olsens-north-american-100-mile-record-report.html
Een 100mijl amerikaans record race beschrijving. Belangrijke termen: doorzetten, plannen, geloven in jezelf, iets willen laten zien. Ik vermoed dat ik zelf ook iets 'wil laten zien' in de marathon: dat het mogelijk is om met beperkt talent (ik ben niet getalenteerd maar waarsch wel taai) woekerend, het toch te laten zien. Het kan lukken zolang je zegt 'ik kan het', en zodra je denkt 'het is toch niet haalbaar' dan is het ook opeens onmogelijk. Self fulfilling prophecies.....

ps2... morgen, denk ik, schrijf ik iets over hoe ik de marathonvoorbereiding en marathon mentaal benader.

3 opmerkingen:

Johan Artmanni zei

Succes met de laatste weken. Het blijft leuk om je verhalen te lezen!

paul oude vrielink zei

Heb je blog ook even bekeken, is interessant. Heb 'm gebookmarked. Sterkte met je blessure!

Erik zei

Bedankt voor je bezoekje op mijn site. Als ik wat meer tijd heb ga ik je blog even 'doorspitten'. Wat ik al zag is erg interessant voor me...
groet, Erik