Moeizame training, en conclusies hieruit:

plan was 3x (1600-800),

Maar na de eerste paarhonderd meter voelde ik, dit gaat niet echt lekker. Wat buikpijn, wat pijntjes, geen echte energie aanwezig.... toch proberen ... de 1600 in 6.01, hartslag 153, 800 in 2.56 hartslag 152. Toen had ik geen echte energie meer. Daarna nog een paar keer 400 of 600 meegelopen op zo'n 15.5 km/uur en nog een 800je in 2.53 (met een lage 149 als hartslag). Al met al toch 5600 meter tegen gemiddeld 16 km/uur gelopen.

Wat opviel was dat hartslag erg laag bleef. Registreerde vorige week trouwens ook nog een 36 in rust. In trainerstermen heeft dan het parasympatische (rustgevende) zenuwstelsel de overhand, omdat de trainingsbelasting vrij hoog is geweest. En dat klopt ook wel omdat ik vrij veel in zone 130-140 zat, de afgelopen 2 weken. Het sympatische (activerende) is niet erg actief. Er is dan rust nodig. Hoog tempo draaien wil niet echt goed omdat de adrenaline niet los komt.

Misschien moet er een weddenschap bij ofzo. Dat werkt meestal goed.

POV


ps... 'zodra je het opschrijft is het waar'.

De gehele training van gisteren kan ook anders omschreven worden: 'iets te snel gestart met nog niet 100% opgewarmde benen, hierdoor kwam stofwisseling wat in de knel. Vermoedelijk was 6.06/2.58 helemaal geen probleem geweest'.

Het begrip 'moeizame training' gaat een eigen leven leiden en voor je het weet denk je dat je 'uit vorm bent' en omdat het lichaam reageert op mentale begrippen wordt dit een self fulfilling prophecy en ben je opeens uit vorm.
Objectief bekeken was de training helemaal niet zo moeizaam, op een pijn/intensiteitsschaal tot 10 scoorde het een zesje, voornamelijk omdat ik het mezelf wel erg gemakkelijk maakte. Die van vorige week was een 7; ter vergelijking: de 7heuvelen en Amsterdam waren resp. een 9 en een 10.

ps2... na even nadenken, is de beste 'aanpak' van de training als volgt:
Aerobe systeem is zeer sterk. Lage hartslag bij submax snelheden toont dit aan.
Anaerobe systeem is niet zo sterk, zie training gisteren.
Als het aerobe systeem ('onderste bolletje',  zie onder) zeer sterk is, dan is dus de afvoerput zeer groot. Dit betekent dat hier gebruik gemaakt van kan worden: de anaerobe kraan kan worden opengedraaid. Dit heeft twee nutten:
- het aerobe systeem wordt nog maximaler benut omdat het dan ook goed lactaat kan hergebruiken. En dit is ook nodig in mijn halve marathon poging.
- het aerobe systeem wordt in een bepaald opzicht ontlast omdat er meerdere kanalen voor energielevering gebruikt worden. Dit voorkomt overtraining (van het aerobe systeem).
De way forward is: enkele zeer hoog intensieve delen (HIT) in de training. Dit kan zijn:
- snelle tweehonderdjes of honderdjes, bijv 20x100 hard, 8x200 hard (NIET 8x1000 heel hard omdat dat wel wat melkzuur maakt maar tegelijk ook te zwaar is).
- paar keer kwartiertje fietsergometer met hoge standen zodat er erg veel lactaat wordt aangemaakt. Of bijv 20x30 sec.
Dit gaat dan gebeuren, wrsch vrijdag en maandag op fiets (fiets, omdat dat niet blessuregevoelig is en ik kan geen blessure gebruiken in deze laatste belangrijke fase).