Maandag geirriteerde knieen en voorzichtig 4km lopen en 40 minuten hometrainer (de ervaring leert dat deze irritatie (geen pijn, maar prikkeling rond knieschijf) overgaat als ik rustig train ipv rust.
Dinsdag: voorzichtig inlopen, en op de baan nog iets.
Omdat de kniepijn veel minder was, durfde ik het aan om 'langzame tempo's' te doen.
Deze langzame tempo's bestonden uit ongeveer 3x1600 in marathontempo.
Ik liep achtereenvolgens tempo 4.15/4.10/4.15 per km, met hartslagen 140-144-144. Deze hartslagen zijn weer lager dan de laatste weken en zijn nu echt goed laag, en duiden op goede marathon inhoud (een hartslag van ongeveer 145 is voor mij de marathonhartslag).
De snelheid bij hartslag 140 is de afgelopen weken gedaald van 4.38 begin augustus, 4.25 rond eind augustus, 4.20 twee weken geleden naar nu dus 4.15. Het gaat gewoon bizar goed. En belangrijker, het voelde ontzettend gemakkelijk. De 4.15 voelde bijna als gewoon duurlooptempo, een enorm verschil met een paar maanden geleden. De fitheid is nu zo goed dat aan het eind van de 20km-training vanavond ik me voel alsof ik nog niets heb gedaan.
Alleen de knieen... moet oppassen. Maar het hoeft niet hard allemaal, ik ga geen overbodige risico's nemen.
Woensdag: is veel beter. Kan bovenbenen weer fatsoenlijk rekken / knie dubbelvouwen levert geen probleem op. En opgerekte bovenbenen betekent minder druk op kniepees dus de problemen lijken min of meer opgelost. Vanavond gewoon lekker rustig wat lopen.... en dat werd in totaal 15 km, wel zorgt het oprekken zelf voor wat irritatie en liep ik nog 1000 meter in 3.55 ofzo mee met S. die onder de 12 minuten op de 3000 meter dook, de magische 15 km/uur, ....
Moet even nadenken over de rest van de trainingsweek. Wil natuurlijk geen blessure oplopen. Dit soort knie irritaties kan morgen weg zijn, maar kan ook opeens verergeren. Aan de andere kant is de vorm nu, gevoelsmatig, echt fantastisch dus zou dat wel willen continueren. Aan de derde kant, zelfs vier dagen nietsdoen zou die vorm niet verstoren denk ik, zeker als ik daarna nog een groot duurblok kan zetten.
Anders gezegd: emotioneel gezien wil ik keihard doortrainen om de vorm helemaal op te stuwen, verstandelijk gezien is het het beste om vier dagen heel weinig te doen, misschien wat zwemmen ofzo. Bah.
Vermoedelijk wordt de lange duurloop zondag. Dit zou dan ook een 30k worden met zelfde hartslagen als laatst, maar hopelijk 5 minuten sneller.
POV
30 september 2014
29 september 2014
Marathon onder de 2 uur?
Uiteraard kan dat.
Ik reken voor:
Het is 177 seconden tot 2.00.00 dus we moeten 178 seconden ergens vandaan halen.
Berlijn is wel vlak, maar er zijn natuurlijk toch hier en daar putten, bochtjes, oneffenheden in het asfalt. Ideaal zou zijn een VOLKOMEN vlak parcours met heel weinig bochten. Ik stel voor, ergens in de polder, onder de bomen (we willen ook geen wind), een rondje van 4.2195 km aan te leggen vier flauwe bochten.
Winst laten we zeggen 40 seconden.
Dat 4.2 baantje kan dan ook wel bekleed worden met wat tartan zodat we spikes aan kunnen. Nog wat lichter, nog wat gemakkelijker lopend. Zoals bekend zijn baantijden sneller dan wegtijden: - 30 seconden.
Kleding kan ook beter: iets minimalistischer en strakker om het lichaam. Geen slobberbroeken.Aerodynamica. Dat ze kaal zijn is overigens goed. -20 seconden.
Dan hebben we nog de hazen. Ze deden goed werk, maar gingen iets te langzaam in het begin, later ging het iets te snel. Hoewel alle kilometers tussen 2.46 en 3.00 lagen, is hier nog winst te halen: -20 seconden (een halve seconde per kilometer).
Okee... we hebben 110 seconden, nog 68 te gaan.
Het was 12 tot later 15 graden, eigenlijk iets te warm. Dit kost 30 seconden. Als het 8 graden is is er nog meer bloed beschikbaar in de kern, ipv benodigd voor afkoeling. Dit bloed brengt meer zuurstof naar benen waardoor harder gelopen kan worden. Ook levert een lagere temperatuur minder vochtverlies op wat ook wat seconden oplevert.
Het pieken naar wedstrijden toe, dit lijkt perfect gegaan te zijn, ik zie niet in dat daar veel winst te behalen is. Blijft over 38 seconden.
Hoewel de atleten licht zijn, is er mogelijk nog wat gewichtswinst te halen. Elke kilo teveel scheelt een minuut op dat niveau. We moeten dus 633 gram ergens zien te winnen. Dit gaat een lastig verhaal worden. Want vetreserves dienen ook een doel: ondersteunen hormoonhuishouding. En de Kenianen zijn al ultra licht. Ik zie een horloge dat af kan: -50 gram. Gewicht aan schoenen speelt een veel grotere rol dan gewicht aan je lichaam. Lichte schoentjes van 80 gram, goed voor 1malig gebruik, carbonvezels... ja!
POV
ps vanavond uurtje getraind. Ben moe. Rustig aan. Zere knieen. Lijkt dinsdag over te zijn.
ps2. en uiteraard: EPO. Ik ben benieuwd naar het bloedpaspoort van Kimetto. Zijn daarin de waarden normaal (hematocriet zo'n 42-45), of zijn de waarden hoger, zeg 48. En mocht dat waar zijn, dan wordt het verhaal interessant. Want Kimetto is OPEENS een goede atleet geworden. 4 jaar geleden nog boer op het land, en na een jaartje trainen opeens een sub uur halve marathon (2011)....
Ik ga nu even van het slechtste uit: hij was al lang atleet, heeft al zes of acht jaar veel getraind, had potentie. 'Iemand' heeft toen besloten: we geven hem een andere naam (hij heette vroeger Dennis Koech), we geven hem EPO zodat zijn hele bloedpaspoort vanf het begin van zijn nieuwe carriere consistent is (altijd 48), en we creeren de perfecte onbetwiste wereldrecordhouder.
Hmm.... klinkt plausibel. Ben dus zeer benieuwd naar bloedpaspoort. Feiten wil ik zien.
Ik reken voor:
Het is 177 seconden tot 2.00.00 dus we moeten 178 seconden ergens vandaan halen.
Berlijn is wel vlak, maar er zijn natuurlijk toch hier en daar putten, bochtjes, oneffenheden in het asfalt. Ideaal zou zijn een VOLKOMEN vlak parcours met heel weinig bochten. Ik stel voor, ergens in de polder, onder de bomen (we willen ook geen wind), een rondje van 4.2195 km aan te leggen vier flauwe bochten.
Winst laten we zeggen 40 seconden.
Dat 4.2 baantje kan dan ook wel bekleed worden met wat tartan zodat we spikes aan kunnen. Nog wat lichter, nog wat gemakkelijker lopend. Zoals bekend zijn baantijden sneller dan wegtijden: - 30 seconden.
Kleding kan ook beter: iets minimalistischer en strakker om het lichaam. Geen slobberbroeken.Aerodynamica. Dat ze kaal zijn is overigens goed. -20 seconden.
Dan hebben we nog de hazen. Ze deden goed werk, maar gingen iets te langzaam in het begin, later ging het iets te snel. Hoewel alle kilometers tussen 2.46 en 3.00 lagen, is hier nog winst te halen: -20 seconden (een halve seconde per kilometer).
Okee... we hebben 110 seconden, nog 68 te gaan.
Het was 12 tot later 15 graden, eigenlijk iets te warm. Dit kost 30 seconden. Als het 8 graden is is er nog meer bloed beschikbaar in de kern, ipv benodigd voor afkoeling. Dit bloed brengt meer zuurstof naar benen waardoor harder gelopen kan worden. Ook levert een lagere temperatuur minder vochtverlies op wat ook wat seconden oplevert.
Het pieken naar wedstrijden toe, dit lijkt perfect gegaan te zijn, ik zie niet in dat daar veel winst te behalen is. Blijft over 38 seconden.
Hoewel de atleten licht zijn, is er mogelijk nog wat gewichtswinst te halen. Elke kilo teveel scheelt een minuut op dat niveau. We moeten dus 633 gram ergens zien te winnen. Dit gaat een lastig verhaal worden. Want vetreserves dienen ook een doel: ondersteunen hormoonhuishouding. En de Kenianen zijn al ultra licht. Ik zie een horloge dat af kan: -50 gram. Gewicht aan schoenen speelt een veel grotere rol dan gewicht aan je lichaam. Lichte schoentjes van 80 gram, goed voor 1malig gebruik, carbonvezels... ja!
POV
ps vanavond uurtje getraind. Ben moe. Rustig aan. Zere knieen. Lijkt dinsdag over te zijn.
ps2. en uiteraard: EPO. Ik ben benieuwd naar het bloedpaspoort van Kimetto. Zijn daarin de waarden normaal (hematocriet zo'n 42-45), of zijn de waarden hoger, zeg 48. En mocht dat waar zijn, dan wordt het verhaal interessant. Want Kimetto is OPEENS een goede atleet geworden. 4 jaar geleden nog boer op het land, en na een jaartje trainen opeens een sub uur halve marathon (2011)....
28 september 2014
Tempotraining en koolhydraten
Zaterdag was vreemd.
's Ochtends bereidde ik me voor op een 7 (of misschien wel 14 of 21) km KiKa Run Tolbert. Maar omdat er iets tussenkwam kon ik niet om 14.00 in Tolbert zijn.
Daarom maar besloten: ik doe de klassieker: 8x1000 vlot/1000 rustig. De vlotte in 4.05, rustige in 4.40. Maar in het eerste 1000je deed mijn Garmin het niet goed. Tijd liep wel, maar signaal werd niet goed opgepikt. Daarom maar naar het 1000m punt gelopen en afgeklokt. Dit was het eerste 1000je in 3.56. Viel me mee, liep zomaar 10 sec sneller dan gedacht, benen lijken goed.
Toen op bekend parcours het tweede 1000je. Maar toen ik eenmaal een paarhonderd meter liep voelde het erg goed, ik verzuurde helemaal niet, en besloot gewoon maar een volle 3k door te trekken. Dit ging goed, en een beetje tot mijn verrassing in 11.54. Hartslag jumpte meteen naar 154, wat prima was, hoort bij deze snelheid.
Even dribbelen en het 3000je terug dan maar. Nu was ik goed warm en bleek bijna 16 km/uur te lopen. Hartslag liep op naar 159, en 11.24 was de tijd. Ik bleek dus na twee rustige omvangsweken, gewoon hele goede benen te hebben!
Daarna verder, met een 500je / 1.58, 1000 in 3.48 en nog 2x1350 (roderesch parcours) in 5.18 / 5.06. Erg prettig. Ik kon een mooi effectief snel pasje doen, en benen voelden solide en sterk. FIJN!!!
In totaal 11.2 km in 43.15, is ongeveer 3.51 per km. Hartslag gemiddeld 154 ongeveer.
Een erg goed trainingsdagje, IK KAN HET DUS NOG! Wel wat gevoelige (prikkelende) knieen; de dag daarna (zondag) nog 24km heel rustig gelopen en hopelijk niets overbelast. Over die knieen: ik googlede hierop en kwam toen op MIJN EIGEN BLOG uit, voorjaar 2013. Toen had ik het ook, toen liep ik ook (rustig) door, toen ging het goed.
De reden van het goede trainingsdagje heeft te maken met een paar voedingstrucs waarin ik me de afgelopen week verdiept heb. Later komt hier een aparte blog over, heel kort komt het neer op:
Later meer hierover
POV
's Ochtends bereidde ik me voor op een 7 (of misschien wel 14 of 21) km KiKa Run Tolbert. Maar omdat er iets tussenkwam kon ik niet om 14.00 in Tolbert zijn.
Daarom maar besloten: ik doe de klassieker: 8x1000 vlot/1000 rustig. De vlotte in 4.05, rustige in 4.40. Maar in het eerste 1000je deed mijn Garmin het niet goed. Tijd liep wel, maar signaal werd niet goed opgepikt. Daarom maar naar het 1000m punt gelopen en afgeklokt. Dit was het eerste 1000je in 3.56. Viel me mee, liep zomaar 10 sec sneller dan gedacht, benen lijken goed.
Toen op bekend parcours het tweede 1000je. Maar toen ik eenmaal een paarhonderd meter liep voelde het erg goed, ik verzuurde helemaal niet, en besloot gewoon maar een volle 3k door te trekken. Dit ging goed, en een beetje tot mijn verrassing in 11.54. Hartslag jumpte meteen naar 154, wat prima was, hoort bij deze snelheid.
Even dribbelen en het 3000je terug dan maar. Nu was ik goed warm en bleek bijna 16 km/uur te lopen. Hartslag liep op naar 159, en 11.24 was de tijd. Ik bleek dus na twee rustige omvangsweken, gewoon hele goede benen te hebben!
Daarna verder, met een 500je / 1.58, 1000 in 3.48 en nog 2x1350 (roderesch parcours) in 5.18 / 5.06. Erg prettig. Ik kon een mooi effectief snel pasje doen, en benen voelden solide en sterk. FIJN!!!
In totaal 11.2 km in 43.15, is ongeveer 3.51 per km. Hartslag gemiddeld 154 ongeveer.
Een erg goed trainingsdagje, IK KAN HET DUS NOG! Wel wat gevoelige (prikkelende) knieen; de dag daarna (zondag) nog 24km heel rustig gelopen en hopelijk niets overbelast. Over die knieen: ik googlede hierop en kwam toen op MIJN EIGEN BLOG uit, voorjaar 2013. Toen had ik het ook, toen liep ik ook (rustig) door, toen ging het goed.
De reden van het goede trainingsdagje heeft te maken met een paar voedingstrucs waarin ik me de afgelopen week verdiept heb. Later komt hier een aparte blog over, heel kort komt het neer op:
- Regelmatig een aantal dagen achter elkaar vrij weinig koolhydraten eten (35-50-15% koolhydraat / eiwit / vet); hierdoor gaat vetverbranding omhoog, maar lukken echt harde tempo's niet zo goed. Te eten: roomboter, eieren, vlees....
- Af en toe een a twee dagen wel veel koolhydraten eten (70-15-15%). Dit resulteert direct in goede benen waarmee harde trainingen te doen zijn.
Later meer hierover
POV
26 september 2014
De mystiek van de marathon
Ha,
De laatste tijd verschenen er op mijn blog mogelijk iets te veel cijfers, prognoses, kilometeraantallen, harde data.
En ook, als ik de twitter-oogst van vandaag scan, is er in het algemeen een tsunami van 'interessante feiten' aan de gang, qua training: spoelen met suikerwater, bietensap, Canova-training, plyometrie, lage-koolhydraten-training, exacte doeltempo's, wilskracht-training, etc etc etc etc etc etc etc.
Maar: het trainen voor de marathon kent een ander aspect wat ik helemaal absoluut nergens ben tegengekomen. Het is ook logisch dat ik dat niet ben tegengekomen, omdat het geen 'ding' is.
Dat wat ik bedoel is datgene wat alles mogelijk maakt, vanwaaruit alles ontstaat. Misschien is een goede naam hiervoor: de bron van alles, de onderliggende eenheid, het mystieke onbekende.
Het is te visualiseren als een energiestroom die door het / je leven stroomt. De stroom gaat zijn eigen weg en het is niet verstandig deze teveel te blokkeren of te vervormen. Elke blokkade is karma.
Deze stroom speelt ook in marathontraining. Je doet trainingen waardoor deze energie verandert en gericht wordt, en de kunst is om voldoende trainingen te doen om de energie richting marathon te sturen, maar niet zodanig veel trainingen dat de stroom geblokkeerd raakt.
Ik weet, het klinkt vaag.
Of misschien klinkt het wel enorm bekend.
Ik heb dan ook, na de goed gelukte Run van Winschoten 10k twee weken geleden, een aantal goed gerichte trainingen gedaan, zo'n 180k in 10 dagen, maar ervoor wakend dat er geen blokkerende trainingen tussen zitten. Wat zijn blokkerende trainingen: trainingen die 'niet goed voelen', 'te hard zijn'. Ook daarom de voorgenomen dinsdagtraining geskipt, ter ere van het laten blijven stromen der onderliggende energie.
Het nadeel van deze 'aanpak' is dat ik nu niet weet waar ik sta. Ben ik goed of ben ik slecht. Maar onderdeel van deze benadering is vertrouwen, vertrouwen in dat onbekende. Dus ik ben vast wel 'goed', maar er is geen bewijs dus ik heb geen gelegenheid mijn hoofd erover te breken. Ik hoef alleen maar af en toe een testmomentje in te bouwen, het in het water steken van een peilstok om te kijken hoe 'diep' de vorm is.
Daarom morgen (vrijwel) zeker de KiKa Run Tolbert (die vreemd genoeg in Leek plaatsvindt), 7 kilometer, met hartslagmeter en kijken hoe hard het gaat en hoe goed het voelt.
POV
ps er zijn plannen voor de Jungfrau Marathon 2015.
Het hoogteprofiel:
De laatste tijd verschenen er op mijn blog mogelijk iets te veel cijfers, prognoses, kilometeraantallen, harde data.
En ook, als ik de twitter-oogst van vandaag scan, is er in het algemeen een tsunami van 'interessante feiten' aan de gang, qua training: spoelen met suikerwater, bietensap, Canova-training, plyometrie, lage-koolhydraten-training, exacte doeltempo's, wilskracht-training, etc etc etc etc etc etc etc.
Maar: het trainen voor de marathon kent een ander aspect wat ik helemaal absoluut nergens ben tegengekomen. Het is ook logisch dat ik dat niet ben tegengekomen, omdat het geen 'ding' is.
Dat wat ik bedoel is datgene wat alles mogelijk maakt, vanwaaruit alles ontstaat. Misschien is een goede naam hiervoor: de bron van alles, de onderliggende eenheid, het mystieke onbekende.
Het is te visualiseren als een energiestroom die door het / je leven stroomt. De stroom gaat zijn eigen weg en het is niet verstandig deze teveel te blokkeren of te vervormen. Elke blokkade is karma.
Deze stroom speelt ook in marathontraining. Je doet trainingen waardoor deze energie verandert en gericht wordt, en de kunst is om voldoende trainingen te doen om de energie richting marathon te sturen, maar niet zodanig veel trainingen dat de stroom geblokkeerd raakt.
Ik weet, het klinkt vaag.
Of misschien klinkt het wel enorm bekend.
Ik heb dan ook, na de goed gelukte Run van Winschoten 10k twee weken geleden, een aantal goed gerichte trainingen gedaan, zo'n 180k in 10 dagen, maar ervoor wakend dat er geen blokkerende trainingen tussen zitten. Wat zijn blokkerende trainingen: trainingen die 'niet goed voelen', 'te hard zijn'. Ook daarom de voorgenomen dinsdagtraining geskipt, ter ere van het laten blijven stromen der onderliggende energie.
Het nadeel van deze 'aanpak' is dat ik nu niet weet waar ik sta. Ben ik goed of ben ik slecht. Maar onderdeel van deze benadering is vertrouwen, vertrouwen in dat onbekende. Dus ik ben vast wel 'goed', maar er is geen bewijs dus ik heb geen gelegenheid mijn hoofd erover te breken. Ik hoef alleen maar af en toe een testmomentje in te bouwen, het in het water steken van een peilstok om te kijken hoe 'diep' de vorm is.
Daarom morgen (vrijwel) zeker de KiKa Run Tolbert (die vreemd genoeg in Leek plaatsvindt), 7 kilometer, met hartslagmeter en kijken hoe hard het gaat en hoe goed het voelt.
POV
ps er zijn plannen voor de Jungfrau Marathon 2015.
Het hoogteprofiel:
21 september 2014
Status: zit nu op 100 km/week en het gaat goe. Maar wel moe.
Vrijdag rustdag: ik moest mezelf dwingen om niet even een uurtje te lopen. Rust is nodig.
Zaterdag: 23 km rustig. En die rust gisteren was goed, want de donderdag was zwaar, mechanisch gesproken. Want ietsje gevoelige knie.
Zondag: ochtend 12 km incl wat rustige tempo's (12-15 km/u). In de middag nog 22 km rond 12 km/u. Twee dingen: 1) aan eind van de middagtraining kwam opeens wat kniepijn. Oppassen..... 2) hartslagen waren erg laag en goed, ik liep eigenlijk voor het eerst deze voorbereiding echt gemakkelijk 12 km/uur. Een blokje 4.57 met HF 124. Dit wijst op een marathonsnelheid van 4.11 (vermogen). Uiteraard kan ik dat nog niet 42k volhouden, maar ik kan wel bijvoorbeeld 3x5k in 4.11 lopen met HF145, in een lange duurloop.
Hopelijk houdt knie zich rustig; morgen sowieso rustige dag, dinsdag als alle goed is, doe ik een speciaal gedesignde marathontraining: 8x1000 vlot (4.05) / 800 rustiger (3.45), wat op gemiddeld 14 km/u zou neerkomen. Als die lukt, dan gaat de prognose omlaag naar 3.05.
Maandag: 7 km rustig. Wel wat zere pezen hier en daar. Heb de afgelopen 6 dagen waarvan 5 loopdagen, 121 km gelopen. Das gemiddeld 24 per dag!!!! Nu dus oppassen, als alles 100% is dan morgen die vlotte training, maar zo niet, dan gewoon een paar rustige / rust daagjes.
Dinsdag 15k rustig, althans grotendeels ergens tussen 4.30 en 4.50 per km. Benen waren te stijf/vermoeid om harder te gaan en knieen ook nog niet 100%. Rustig verder.
Woensdag 15k incl 2x een demo van een krachtblokje geven. Nog steeds zware benen. Minder moe maar erg zwaar en niet-soepel. Rustig verder. Het blok heeft er veel meer ingetikt dan gedacht, ik ben nog lang niet hersteld. Maar okee... geduld.
Donderdag 20k incl 1x demo krachtoefeningen. Nog steeds zware benen, gaat wel iets beter. Eerst 7 km buiten, daarna nog 13k loopband (daarin 5x1000 in 4.10, moezaam).
Morgen rust; wellicht loop ik zaterdag 7 kilometer, testje, bij de KiKaRun Tolbert.
Sinds de Run Winschoten eigenlijk geen tempo meer gedaan, nou okee 1x1000 in 3.46 vorige week. Ben benieuwd of ik ondanks dat, toch gewoon op tempo kan lopen.
POV
18 september 2014
Canova-training ofwel: goed gelukte 30 kilometer duurloop
Canova-training? wat is dat?
Ik heb er een stukje op de ProRun site over geschreven:
In het kort komt het erop neer dat de marathontraining in de laatste twee maanden op een bepaalde manier moet worden vormgegeven voor een maximaal resultaat. Je ziet vaak bij marathonlopers dat veel duurlopen in hetzelfde tempo gaan (afgezien van snelheidstrainingen). Bijvoorbeeld maandag/woensdag/vrijdag een uur op 12 km/u; zaterdag/zondag langere afstanden op diezelfde snelheid, en dat terwijl men de marathon op 14 km/u wil lopen.
Er zijn twee problemen bij bovenstaande:
- de lange trainingen zijn niet zwaar genoeg zodat je niet aanpast aan het te lopen marathontempo en je dus de marathon niet goed aan kan en de man met de hamer tegenkomt etc etc
- de korte trainingen zijn iets te zwaar zodat je nergens 100% uitgerust raakt en geen heel zware traningen kan doen.
Canova (en vele anderen) zeggen: lange duurlopen omvormen naar trainingen die op de marathon zelf lijken; rustige dagen iets rustiger maken zodat je uitgerust genoeg bent om die zware trainingen te doen. Dus: 30k T12 wordt; 35k incl 3x6 km T14; herstelloop 12k T12 wordt; herstelloop 12k T10
Daarom vanavond, ga ik proberen, een redelijk vlotte 30km te lopen, liefst alle kilometers tussen de 4.30 en 4.45. Daarna 3 dagen heel rustig trainen.
De duurloop: ik liep 30 km in 2.19.10 (zie onder)
Het ging redelijk goed, maar de warmte nekte me een beetje. Ik startte bij 23 graden ongeveer, en vertrok op 'klompen', mijn zware trainingschoenen. Na een paar eerste duizendje in 4.35-40, voelde ik mijn benen al wat zwaar worden... tempo iets getemperd. Na 14 km terug bij huis, schoenenwissel, nu de snelle Tarther's aan. Ook al veel drinken want ik voelde me uitgedroogd.
Okee verder weer. Dit ging lekker, kreeg lichter gevoel in benen, en klokte een heleboel duizendjes van 4.35, maar na ruim twee uur werd dat ook wat zwaar en moest ik wat rustiger aan doen. Vermoedelijk nog niet hersteld van 'winschoten' en ook nog wat moe van de trainingen van de afgelopen dagen. En de warmte. Maar was heel fijn om echt eens lekker hard door te lopen... eindelijk weer eens een Echte Marathontraining!
Eenmaal thuis: alles is nog heel; totaal 32.5 km in 2.34. Gemiddelde hartslag over het snelle stuk 136. En 3.5 kilo afgevallen... flink bijdrinken.
Was een moeizamer training dan ik gehoopt had maarja. Nu lekker herstellen... en goed hersteld volgende dag, helemaal geen spierpijn. Eigenlijk heb ik de 'vereiste intensiteit' nog niet gehaald in deze training. Het was nog te gemakkelijk. Als ik exact dezelfde training in zeg 2.12 uur loop met een hartslag 142, dan zit ik echt op niveau. Overigens zit 'het hart' al op niveau gezien hartslag vandaag 136. Het is een benenkwestie, dezen moeten nog sterker worden.
(Vrijdag: ik ben na wat gegevensanalyse veel meer tevreden over de training)
Voor de cijferfreaks alvast: mijn kilometers en hartslagen. Ik heb enkele stukjes onder bomen / met keerpuntjes / zonder goede ontvangst, eruit ge-edit, dus hieronder een realistische weergave van de kilometers. Moet ze zelf nog even optellen. Het eerste blok is met de 'klompen' zware trainingsschoenen, tweede blok is met de lichtere Tarthers. Ik zal alles plotten in 1 grafiek, ofwel: hoever kunnen we een lange duurloop uitmelken qua informatie.
4.41 128
4.37 133
4.43 134
4.48 135
4.37 132
4.41 134
4.34 135
4.44 134
4.42 135
4.41 133
4.48 132
4.43 133
4.46 134
4.53 129
4.30 132
4.37 135
4.37 135
4.35 137
4.44 133
4.32 137
4.30 139
4.35 140
4.40 140
4.37 141
4.40 133
4.32 140
4.33 142
4.36 141
4.36 140
4.27 143
Allereerst: gemiddelde snelheid+hartslag in blokken van vier a vijf kilometer, zodat je zowel het verloop in de tijd als het verschil tussen beide typen schoenen kan zien:
trainingsschoen:
Kilometer 1-4: 4.43, 133
Kilometer 5-8: 4.39, 134
Kilometer 9-13: 4.44, 133
wedstrijdschoen:
Kilometer 14-17: 4.39, 133
Kilometer 18-21: 4.35, 137
Kilometer 22-25: 4.38, 136
Kilometer 26-30: 4.33, 141
Trainingsschoen dus 4.42/133 gemiddeld, wedstrijdschoenen 4.36/137, ontloopt elkaar weinig. Ook geen groot verval in hartslag door warmte, misschien enkele slagen. Omdat mijn snelheidswinst per 10 hartslagen ongeveer 22 sec per km is, zit ik dicht tegen marathonconditie aan, qua hart. Qua benen nog niet.
De grafiek:
Hartslag marathon is 146. Snelheid bij hartslag 136 is 4.36, dus dat wordt 4.14, is eksakt gewenste marathonsnelheid. Aerobe conditie is dus helemaal up, het enige dat nog nodig is is om ' hardheid' ofwel duurvermogen op marathonsnelheid in de benen te krijgen. Volgende duurloop zal ook daarom iets worden als 34 km afwisselend T12 en T14.5, en moet in beter uitgeruste toestand. Ook is nu de tijd om de 8x (1000-1000) van stal te halen.
Overigens nog een leuk feitje: bij dit tempo pompt het hart 15 a 20 LITER bloed per minuut weg, dat is een liter per drie seconden. Dat dat allemaal door die adertjes past! En ook een extra argument om niet meteen voluit te lopen maar goede warming up te doen....
POV
Ik heb er een stukje op de ProRun site over geschreven:
Vandaag een eerste artikel van onze nieuwe schrijver Paul Oude Vrielink. Hij beschrijft hoe Afrikaanse toplopers trainen en maakt vanuit deze trainingen een vertaalslag de trainingen naar gewone lopers zoals wij die zijn: http://www.prorun.nl/training/marathontips/training-der-kampioenen
In het kort komt het erop neer dat de marathontraining in de laatste twee maanden op een bepaalde manier moet worden vormgegeven voor een maximaal resultaat. Je ziet vaak bij marathonlopers dat veel duurlopen in hetzelfde tempo gaan (afgezien van snelheidstrainingen). Bijvoorbeeld maandag/woensdag/vrijdag een uur op 12 km/u; zaterdag/zondag langere afstanden op diezelfde snelheid, en dat terwijl men de marathon op 14 km/u wil lopen.
Er zijn twee problemen bij bovenstaande:
- de lange trainingen zijn niet zwaar genoeg zodat je niet aanpast aan het te lopen marathontempo en je dus de marathon niet goed aan kan en de man met de hamer tegenkomt etc etc
- de korte trainingen zijn iets te zwaar zodat je nergens 100% uitgerust raakt en geen heel zware traningen kan doen.
Canova (en vele anderen) zeggen: lange duurlopen omvormen naar trainingen die op de marathon zelf lijken; rustige dagen iets rustiger maken zodat je uitgerust genoeg bent om die zware trainingen te doen. Dus: 30k T12 wordt; 35k incl 3x6 km T14; herstelloop 12k T12 wordt; herstelloop 12k T10
Daarom vanavond, ga ik proberen, een redelijk vlotte 30km te lopen, liefst alle kilometers tussen de 4.30 en 4.45. Daarna 3 dagen heel rustig trainen.
De duurloop: ik liep 30 km in 2.19.10 (zie onder)
Het ging redelijk goed, maar de warmte nekte me een beetje. Ik startte bij 23 graden ongeveer, en vertrok op 'klompen', mijn zware trainingschoenen. Na een paar eerste duizendje in 4.35-40, voelde ik mijn benen al wat zwaar worden... tempo iets getemperd. Na 14 km terug bij huis, schoenenwissel, nu de snelle Tarther's aan. Ook al veel drinken want ik voelde me uitgedroogd.
Okee verder weer. Dit ging lekker, kreeg lichter gevoel in benen, en klokte een heleboel duizendjes van 4.35, maar na ruim twee uur werd dat ook wat zwaar en moest ik wat rustiger aan doen. Vermoedelijk nog niet hersteld van 'winschoten' en ook nog wat moe van de trainingen van de afgelopen dagen. En de warmte. Maar was heel fijn om echt eens lekker hard door te lopen... eindelijk weer eens een Echte Marathontraining!
Eenmaal thuis: alles is nog heel; totaal 32.5 km in 2.34. Gemiddelde hartslag over het snelle stuk 136. En 3.5 kilo afgevallen... flink bijdrinken.
Was een moeizamer training dan ik gehoopt had maarja. Nu lekker herstellen... en goed hersteld volgende dag, helemaal geen spierpijn. Eigenlijk heb ik de 'vereiste intensiteit' nog niet gehaald in deze training. Het was nog te gemakkelijk. Als ik exact dezelfde training in zeg 2.12 uur loop met een hartslag 142, dan zit ik echt op niveau. Overigens zit 'het hart' al op niveau gezien hartslag vandaag 136. Het is een benenkwestie, dezen moeten nog sterker worden.
(Vrijdag: ik ben na wat gegevensanalyse veel meer tevreden over de training)
Voor de cijferfreaks alvast: mijn kilometers en hartslagen. Ik heb enkele stukjes onder bomen / met keerpuntjes / zonder goede ontvangst, eruit ge-edit, dus hieronder een realistische weergave van de kilometers. Moet ze zelf nog even optellen. Het eerste blok is met de 'klompen' zware trainingsschoenen, tweede blok is met de lichtere Tarthers. Ik zal alles plotten in 1 grafiek, ofwel: hoever kunnen we een lange duurloop uitmelken qua informatie.
4.41 128
4.37 133
4.43 134
4.48 135
4.37 132
4.41 134
4.34 135
4.44 134
4.42 135
4.41 133
4.48 132
4.43 133
4.46 134
4.53 129
4.30 132
4.37 135
4.37 135
4.35 137
4.44 133
4.32 137
4.30 139
4.35 140
4.40 140
4.37 141
4.40 133
4.32 140
4.33 142
4.36 141
4.36 140
4.27 143
Allereerst: gemiddelde snelheid+hartslag in blokken van vier a vijf kilometer, zodat je zowel het verloop in de tijd als het verschil tussen beide typen schoenen kan zien:
trainingsschoen:
Kilometer 1-4: 4.43, 133
Kilometer 5-8: 4.39, 134
Kilometer 9-13: 4.44, 133
wedstrijdschoen:
Kilometer 14-17: 4.39, 133
Kilometer 18-21: 4.35, 137
Kilometer 22-25: 4.38, 136
Kilometer 26-30: 4.33, 141
Trainingsschoen dus 4.42/133 gemiddeld, wedstrijdschoenen 4.36/137, ontloopt elkaar weinig. Ook geen groot verval in hartslag door warmte, misschien enkele slagen. Omdat mijn snelheidswinst per 10 hartslagen ongeveer 22 sec per km is, zit ik dicht tegen marathonconditie aan, qua hart. Qua benen nog niet.
De grafiek:
Hartslag marathon is 146. Snelheid bij hartslag 136 is 4.36, dus dat wordt 4.14, is eksakt gewenste marathonsnelheid. Aerobe conditie is dus helemaal up, het enige dat nog nodig is is om ' hardheid' ofwel duurvermogen op marathonsnelheid in de benen te krijgen. Volgende duurloop zal ook daarom iets worden als 34 km afwisselend T12 en T14.5, en moet in beter uitgeruste toestand. Ook is nu de tijd om de 8x (1000-1000) van stal te halen.
Overigens nog een leuk feitje: bij dit tempo pompt het hart 15 a 20 LITER bloed per minuut weg, dat is een liter per drie seconden. Dat dat allemaal door die adertjes past! En ook een extra argument om niet meteen voluit te lopen maar goede warming up te doen....
POV
16 september 2014
Hartproblemen: Aflevering 4 (slot)
Ha,
Vanochtend even bij huisarts geweest.
Hij was het eens met mijn ideeën over het nut van de MRI scan.
Altijd leuk zo'n scan, het zijn mooie plaatjes, maar echt nodig: nou nee.
Ik heb daarna het ziekenhuis afgebeld.
Zo. Dat hebben we dan ook weer gehad.
POV
ps: okee dan toch even wat toelichting:
Het zou natuurlijk kunnen dat er ergens een klein bindweefselstrengetje gevonden wordt, maar zelfs de kans daarop is klein omdat ik nooit hartritmestoornissen heb. Verder blijken bij nadere studie de 'inverted t-waves' niet significant genoeg om in de hoek 'verdacht' te vallen.
Ook zijn er soms wat vertekenende percentages en getallen. De genoemde t-waves komen slechts bij 3 procent van de sporters voor, en komen bij mensen met hartproblemen vaak voor. Dit lijkt alarmerend, maar als we kijken naar hartdikte: bij sporters met meer dan 12 millimeter hartspierdikte, blijken de negatieve t-waves in bijna de helft van de gevallen voor te komen. Ook als is het dan 'niet normaal', men blijkt bij die sporters dan verder geen afwijkingen te kunnen vinden...
... laat ik maar stoppen. Genoeg over gezegd.
De training: ik had nog steeds spierpijn. Waarschijnlijk wat bindweefsel strengetjes in benen overbelast. Maar met de motor zelf, hart en spieren, was niets mis. Totaal 19 kilometer,
daarin ook 4x1600 op bijna marathontempo (4.15 tot 4.30 per km), met ultra lage hartslag rond de 140. Dit geeft aan dat ik qua vermogen al op het juiste niveau zit. Ik zou een tijdlang 4.10-4.15 kunnen lopen met 'de marathonhartslag' van 145-148.
Wat natuurlijk nog niet helemaal op niveau zit is de 'capaciteit' ofwel: hoe lang kan ik dat tempo lopen. Ik verwacht op dit moment dat wel 25k te kunnen volhouden. Door lange omvangrijke marathontempo trainingen op te rekken....
Vanochtend even bij huisarts geweest.
Hij was het eens met mijn ideeën over het nut van de MRI scan.
Altijd leuk zo'n scan, het zijn mooie plaatjes, maar echt nodig: nou nee.
Ik heb daarna het ziekenhuis afgebeld.
Zo. Dat hebben we dan ook weer gehad.
POV
ps: okee dan toch even wat toelichting:
Het zou natuurlijk kunnen dat er ergens een klein bindweefselstrengetje gevonden wordt, maar zelfs de kans daarop is klein omdat ik nooit hartritmestoornissen heb. Verder blijken bij nadere studie de 'inverted t-waves' niet significant genoeg om in de hoek 'verdacht' te vallen.
Ook zijn er soms wat vertekenende percentages en getallen. De genoemde t-waves komen slechts bij 3 procent van de sporters voor, en komen bij mensen met hartproblemen vaak voor. Dit lijkt alarmerend, maar als we kijken naar hartdikte: bij sporters met meer dan 12 millimeter hartspierdikte, blijken de negatieve t-waves in bijna de helft van de gevallen voor te komen. Ook als is het dan 'niet normaal', men blijkt bij die sporters dan verder geen afwijkingen te kunnen vinden...
... laat ik maar stoppen. Genoeg over gezegd.
De training: ik had nog steeds spierpijn. Waarschijnlijk wat bindweefsel strengetjes in benen overbelast. Maar met de motor zelf, hart en spieren, was niets mis. Totaal 19 kilometer,
daarin ook 4x1600 op bijna marathontempo (4.15 tot 4.30 per km), met ultra lage hartslag rond de 140. Dit geeft aan dat ik qua vermogen al op het juiste niveau zit. Ik zou een tijdlang 4.10-4.15 kunnen lopen met 'de marathonhartslag' van 145-148.
Wat natuurlijk nog niet helemaal op niveau zit is de 'capaciteit' ofwel: hoe lang kan ik dat tempo lopen. Ik verwacht op dit moment dat wel 25k te kunnen volhouden. Door lange omvangrijke marathontempo trainingen op te rekken....
12 september 2014
Run van Winschoten: mooi testloopje 39.47
Na het mini rustblokje (donderdag rust, vrijdag 10k met 7x1 minuten T15 (wedstrijdvoorbereiding)) was vandaag dan de Run van Winschoten.
10 kilometer, mijn plan was om het als 'snelle tempoloop' te doen, dus niet als 'keiharde wedstrijd'. Want: vanaf morgen ga ik een groot duurblok proberen te lopen, en blessures of spierpijn kan ik dan niet gebruiken.
En dat lukte goed. Bij het inlopen kon ik gemakkelijk snelheid maken, en kwam in de 10 kilometer uit op 39.47. Kilometertijden van 3.48/52/55, daarna een serie van 4.00 a 4.05, laatste weer 3.53. Snelheid viel me mee omdat ik geen enkel lang tempo had gelopen de laatste 6 weken, en in totaal slecht 12km in 6 weken in deze zone (de 400jes) heb gelopen.
Het had denk ik een half minuutje sneller gekund, dan zou ik op 39.17 uitkomen, en met de minuut winschoten-bonus (warm weer en je loopt in winschoten nooit een echt scherpe tijd), kom ik toch mooi op 38.17 uit, gelijk aan mijn seizoen besttijd, en ook erg dicht bij mijn berekende absolute maximum (leeftijdsformules etc etc).
Conclusie lijkt dan ook te zijn: ik heb niet erg veel snelheidstraining nodig, ik kan het met allerlei varianten duurloop blokjes wel af. Tempo's van 12 a 14 km/uur zijn voldoende voor mij. Dit betekent weer dat de komende weken relaxed blijven. Ik hoef niet per se hard te gaan, kan blessures vermijden, en kan lekker ontspannen door het bos rennen en genieten van het perfecte weer....
Wel doe ik waarschijnlijk maandag een 30 km op zo'n 13 km/uur, 's avonds. In combinatie met vandaag en morgen vormt dat dan een 'kort intensief marathonblokje' ofwel een 'canova-blok'. Dit is een blok van 1 tot 3 dagen waarin dicht opelkaargepakt een paar trainingen rond marathontempo zijn geplaatst, met de bedoeling je lichaam specifiek zwaar te belasten. Na zo'n blok een dag of vier-vijf rustig trainen, en daarna is het lichaam volledig hersteld voor een volgend vergelijkbaar (maar iets zwaarder/groter) blok.
ohja het hart: dat blijkt bij zo'n 10k niet de beperkende factor. Benen zijn niet sterk genoeg om het hart schrik aan te jagen.
POV
ps. Zondagochtend 12km, avond 14 km. Was lastig omdat ik toch wel wat spierpijn bleek te hebben. Twijfel. Maar toch maar gegaan want morgen waarschijnlijk geen tijd. Daarna wel heel erg moe.
ps. Zondagochtend 12km, avond 14 km. Was lastig omdat ik toch wel wat spierpijn bleek te hebben. Twijfel. Maar toch maar gegaan want morgen waarschijnlijk geen tijd. Daarna wel heel erg moe.
11 september 2014
Hartproblemen: Aflevering 3
... dus dinsdag kreeg ik een oproep in de bus voor een MRI scan van het hart, met als omschrijving:
Okee: even een differentiaaldiagnose (zie dit documentje)
Het lijstje langsgaand: GEEN symptomen, GEEN familie historie, GEEN demographics, geen dikte groter dan 16 mm, geen informatie over andere fouten van de echo (men zei dat het er goed uit zag), geen VO2max onder de 50 (want 62).
Zie ook een onderzoek wat ik uiteindelijk vond: HIER (hele artikel is gratis te downloaden), onderzoek onder 3500 atleten waarvan er 50 een wand GROTER dan 12 mm hadden, 20 van dezen ook negatieve t waves, en 0 (NUL) cardiomyopathie hadden.
'cardiac cardiomyopathie/ infarct'
Tja.
Zoals geschreven, ik weet niet waarom de cardioloog verder wil zoeken na de vorige week uitgevoerde hart echo waarop niets bijzonders te zien was. Het beeld is overduidelijk:
- Enkele ECG t-waves inverted (hieronder later meer hierover), volgens de assistente vorige week is dit te wijten aan de dikte van de hartspier. Dus verklaard.
- 12 millimeter dikke hartspierwand linkerventrikel. Dat komt uiteraard door het vele sporten / HIIT trainingen. Geen probleem, is fysiologische aanpassing.
- Geen verdere klachten. Ik voel mijn hart wel kloppen (krachtig, langzaam), maar neem aan dat meer atleten dat hebben. Geen kortademigheid etc etc.
- Volgens mij V02max test (62) is mijn hart zelfs in zeer goede conditie: het zou bij enig gebrek, nooit zo hard kunnen pompen.
Dus niets aan de hand.
Maar dan, waarom dan dat verdere MRI onderzoek? Was er toch iets te zien op de echo van vorige week, dat ik nog niet weet? Was er in de ECG iets te zien?
Ik heb daarom vandaag gebeld met de afdeling cardiologie van het Groningse ziekenhuis. Kostte me toch wel 10 minuten om bovenstaande uit te leggen, aan de telefoniste/assistente. Desgevraagd zei ze dat er verder niets engs op de echo te zien is, maar 'tja wel een dikke hartwand'.
Ze wist niet goed wat ze met mijn argumenten moest en meldde dat ze ruggespraak moest houden. Ze kwam terug met het verhaal dat ze toevallig de behandelend cardioloog had gesproken, en deze had tegen haar gezegd dat hij wel bekend was met het verschijnsel 'sporthart', maar dat hij niets mocht uitsluiten: ik zou bij deze hartdikte 80% kans hebben dat er niets aan de hand was, en 20% kans op een of andere hartziekte. Hij adviseerde dus toch dringend de MRI te laten doen.
Maar: hij heeft op dit moment voldoende materiaal om een beoordeling te geven. Echo die verdikte spier aanduidt en ook (men zei dat echo goed was) een normaal vergrote kamer / geen foute hartkleppen; sportgeschiedenis die dit alles verklaart, met zeer hoge VO2max; ook dikte van tussenwand en uitpomp fractie is op echo te zien. Geen 'klachten' zoals benauwdheid etc. Kortom: hij heeft alle informatie om een oordeel te geven.
Dus waarom toch verder zoeken?
De cardioloog heeft mij niet overtuigd.
Dus waarom toch verder zoeken?
De cardioloog heeft mij niet overtuigd.
Dus tja wat nu. Als ik het onderzoek wel laat doen bestaat het risico dat er nog meer onderzoeken volgen ('want laten we het zekere voor het onzekere nemen'), en misschien de 3-maands trainingspauze die ik niet ga doen. Uitsluitend een dikke hartwand is geen reden voor een MRI. Reden om het wel te doen zou zijn, het krijgen van mooie videos en plaatjes en het zwijgen opleggen aan artsen. Reden om het niet te doen zijn: ik word er onrustig van, het kost tijd, het kost geld (mijn eigen risico).
Okee: even een differentiaaldiagnose (zie dit documentje)
Ofwel: ik val al buiten de grey zone, ik voldoe niet, herhaal: NIET, aan de criteria. De laatste bullet over Max VO2: zie hiervoor ook dit document waarin staat:
A pVO2 >50 ml/kg/min or >20% above the predicted maximum VO2 differentiated athlete’s heart from HCM. CONCLUSIONS: Metabolic exercise testing facilitates the differentiation between physiologic LVH and HCM in individuals in the “gray zone.”
Vrij vertaald: ik heb geen HCM.
Tweede checklist, zie plaatje in dit document:
Wel: t-wave inversions (in mijn geval klein, niet 'deep', en niet wijzend op grote problemen), waarvan de assistente al zei dat ze gerelateerd waren aan de dikke hartwand.
Zowel in deze lijst als de vorige val ik nog niet eens in het grijze gebied omdat 12 kleiner is dan 13.
Goed... misschien dat de cardioloog liever wil spelen met zijn MRI dan even goed onderzoek doen? Of ben ik nu te cynisch.
Zie ook een onderzoek wat ik uiteindelijk vond: HIER (hele artikel is gratis te downloaden), onderzoek onder 3500 atleten waarvan er 50 een wand GROTER dan 12 mm hadden, 20 van dezen ook negatieve t waves, en 0 (NUL) cardiomyopathie hadden.
POV
ps... weet nog niet of ik de scan laat doen. Even eigen risico checken. En er komen misschien andere leuke wetenswaardigheden uit. Bovendien is de MRI natuurlijk een ervaring die je eens in je leven moet hebben gedaan... of?
ps... weet nog niet of ik de scan laat doen. Even eigen risico checken. En er komen misschien andere leuke wetenswaardigheden uit. Bovendien is de MRI natuurlijk een ervaring die je eens in je leven moet hebben gedaan... of?
08 september 2014
Mooi:
inclusief drie rustdagen dus op elke loopdag gemiddeld bijna 21 kilometer. Het begint goed op marathontraining te lijken. Ook in die tien dagen, zo'n 25 km vrij vlot waarvan 5 km marathontempo en 4000 meter op de baan sneller.
Snelheid moet nog grotendeels opgebouwd worden, vooral het 'lang hoog tempo lopen' is nog niet aanwezig.
Daarom gisteren 1x1600 progressief gelopen (94/92/89/85) en nog 600,400 T16, en daarna 3x1000 in marathontempo (4.15) met HF144. Gevoelsmatig is dit het tempo waar ik op zou starten. De HF144 is mooi in lijn met andere getallen. Per hartslag hoger, loop ik namelijk 2.2 seconde harder. Dus met HF130 zou dat 4.47 zijn wat klopt. Ook de snelheid op mijn geschatte anaerobe drempelhartslag (153) is goed: 3.55 per km. Dus een 10 km zou in 39.10 moeten kunnen gaan... oei...
Komende zaterdag dus de 10 km, die ga ik voluit doen, maar verwacht niet teveel, als ik onder de 40 kom is het okee.
POV
06 september 2014
Hartproblemen: Aflevering 2
Dit wordt vermoedelijk een continuing story...
Vanochtend naar cardio afdeling martini groningen. Ik mocht plaatsnemen in een wachtkamer vol mensen die zo te zien niet zo 'in vorm' waren. Daarna zoals afgesproken de echo.
Op zij liggen, wat gel op mijn borstkas en er werden filmpjes en geluidsopnamen gemaakt. Ik mag ze opvragen van de wet, dus zal ik doen. Daarna werd ik weer naar buiten gestuurd en moest ik weer gaan zitten. Een paar minuten later: nog een keer een ECG maken. Zie hieronder.
Op dit punt verwachtte ik eigenlijk de mededeling: okee, sporthart, alles okee, fijn, ga maar naar huis lekker sporten.
Maar niets was minder waar... er werden nog wat vragen gesteld, en uiteindelijk "we willen een MRI scan maken om beter te kunnen kijken en uit te sluiten of er fibrose in het hart optreedt die de ECG en dikte van de hartspier kan verklaren". En "we willen dat u over twee jaar nog een keer terugkomt en als de dikte dan groter is dan is het aan te raden de sportactiviteiten te verminderen".
Ik argumenteerde uiteraard dat ik al 33 jaar sport en dat ik vroeger ook al een sporthart had en dat 12 mm nou niet echt iets is om je zorgen over te maken (ik weet dat sommige wielrenners op 15 mm komen). Maar ze zei toen iets als 'meten is weten' en ja.... ik pareerde met het woord 'overmedicalisering' en zij weer 'better safe then sorry'. En ik gaf me gewonnen. Okee goed, MRI, fijn.
Zucht..... wat is dit voor gedoe.
Want eenmaal thuis heb ik de zaak uiteraard even gegoogled, en ik vermoed dat ik weet waarom men een MRI van het hart wil. Want men denkt bij ECG afwijkingen en verdikte spierwand aan een gevaarlijke afwijking genaamd Hypertrofische Cardio Myopathie. En bij die afwijking hoort fibrose in het hart.
Wat de arts m.i. voor het gemak even over het hoofd heeft gezien is dat als een patient HCM heeft, dit vaak, zeker bij intensieve sportbeoefening, al veel eerder in de vorm van klachten omhoogkomt, en, belangrijk, dat een patient met HCM, geen erg hoge VO2Max kan halen.
En laat ik dat laatste nu nou wel hebben: VO2Max 62 plus hoge anaerobe drempel, sluit praktisch uit dat ik 'HCM zou hebben' (een willekeurige quote: The HCM patients exhibited significantly lower VO2max, anaerobic threshold (AT) in both absolute terms (ATVO2) and as a percentage of VO2max (AT%VO2max), and oxygen-pulse (O2-pulse) compared with triathletes and normal controls. Elite triathletes exhibited significantly increased VO2max, %VO2max, ATVO2, AT%VO2max and O2-pulse compared with controls. )
Ook is er het volgende plaatje:
waarin: mijn LV wall is 12 mm waardoor ik aan de linkerkant val. Ook heb ik geen arrhytmias (ventrikelfibrilleren etc). Wel 'abnormal ECG' met negatieve T waves, dit wijst ook op de linkerkant.
Dus.
Vermoedelijk wil de cardioloog graag zijn MRI apparaat benutten, voor wat zinloze verdere diagnostiek. Op dit moment, na de google-actie, heb ik hier geen zin in en ik zal dan ook met de huisarts overleggen wat te doen.
Mocht ik wel met de MRI doorgaan dan komen er trajecten in beeld zoals het gedwongen 12 weken stoppen met sporten om te kijken of dan de hartwand dunner wordt. Zo ja-> niets aan de hand je mag weer sporten, zonee-> HCM. En in dat soort trajecten heb ik natuurlijk geen zin.
Later meer, een aflevering 3 zit er vast wel in
POV
Training: vrijdag 16k langzaam, zaterdag 23k inclusief een kilometer of 6 op vlot tempo. Bij 4.10 per km HF148, bij 4.30 per km HF142, is prima.
Zondagochtend training geven en 10k, ook een paar minuutjes op 15-16 km/u meegerend. In de avond nog 20 kilometer, daar viel de lage hartslag op bij de tempo's. Gemiddeld 5.15 per km, maar sommige kilometers in 4.45 met HF130 wat ultra laag is.
Vanochtend naar cardio afdeling martini groningen. Ik mocht plaatsnemen in een wachtkamer vol mensen die zo te zien niet zo 'in vorm' waren. Daarna zoals afgesproken de echo.
Op zij liggen, wat gel op mijn borstkas en er werden filmpjes en geluidsopnamen gemaakt. Ik mag ze opvragen van de wet, dus zal ik doen. Daarna werd ik weer naar buiten gestuurd en moest ik weer gaan zitten. Een paar minuten later: nog een keer een ECG maken. Zie hieronder.
Een ECG bestaat vaak uit 12 verschillende grafieken, ook wel 'leads' genoemd: I, II, III, aVR, aVL, aVF, V1 t/m V6. Het topje net rechts van de grote uitslag (ten tijden van 'de hartslag') op elke grafiek is de T-wave. Deze moet het liefst wat omhoog punten. Maar in aVF, III, V5, V6, is het topje bij mij naar beneden gekeerd.
Weer een paar minuten later werd ik binnengeroepn voor De Diagnose. Deze is als volgt:
- Ik heb een sporthart: LVH, ofwel Linker Ventrikel Hypertrofie. De wand van de linker ventrikel (hartkamer) is 12 mm dik en valt in de categorie 'bescheiden sporthart'.
- De afwijkingen op bovenstaande ECG zijn 'zeer waarschijnlijk' te verklaren uit de dikte van de wand (ofwel: dikte van spierwand), omdat de electrische stroom er wat langer over doet om door die wand te gaan en opgemerkt te worden door het ECG.
- Er zijn (voorzover ik hoorde) geen afwijkingen gezien op de echo, kleppen doen het goed, rechterhartkamer okee, linker dus iets verdikte wand.
Op dit punt verwachtte ik eigenlijk de mededeling: okee, sporthart, alles okee, fijn, ga maar naar huis lekker sporten.
Maar niets was minder waar... er werden nog wat vragen gesteld, en uiteindelijk "we willen een MRI scan maken om beter te kunnen kijken en uit te sluiten of er fibrose in het hart optreedt die de ECG en dikte van de hartspier kan verklaren". En "we willen dat u over twee jaar nog een keer terugkomt en als de dikte dan groter is dan is het aan te raden de sportactiviteiten te verminderen".
Ik argumenteerde uiteraard dat ik al 33 jaar sport en dat ik vroeger ook al een sporthart had en dat 12 mm nou niet echt iets is om je zorgen over te maken (ik weet dat sommige wielrenners op 15 mm komen). Maar ze zei toen iets als 'meten is weten' en ja.... ik pareerde met het woord 'overmedicalisering' en zij weer 'better safe then sorry'. En ik gaf me gewonnen. Okee goed, MRI, fijn.
Zucht..... wat is dit voor gedoe.
Want eenmaal thuis heb ik de zaak uiteraard even gegoogled, en ik vermoed dat ik weet waarom men een MRI van het hart wil. Want men denkt bij ECG afwijkingen en verdikte spierwand aan een gevaarlijke afwijking genaamd Hypertrofische Cardio Myopathie. En bij die afwijking hoort fibrose in het hart.
Wat de arts m.i. voor het gemak even over het hoofd heeft gezien is dat als een patient HCM heeft, dit vaak, zeker bij intensieve sportbeoefening, al veel eerder in de vorm van klachten omhoogkomt, en, belangrijk, dat een patient met HCM, geen erg hoge VO2Max kan halen.
En laat ik dat laatste nu nou wel hebben: VO2Max 62 plus hoge anaerobe drempel, sluit praktisch uit dat ik 'HCM zou hebben' (een willekeurige quote: The HCM patients exhibited significantly lower VO2max, anaerobic threshold (AT) in both absolute terms (ATVO2) and as a percentage of VO2max (AT%VO2max), and oxygen-pulse (O2-pulse) compared with triathletes and normal controls. Elite triathletes exhibited significantly increased VO2max, %VO2max, ATVO2, AT%VO2max and O2-pulse compared with controls. )
Ook is er het volgende plaatje:
waarin: mijn LV wall is 12 mm waardoor ik aan de linkerkant val. Ook heb ik geen arrhytmias (ventrikelfibrilleren etc). Wel 'abnormal ECG' met negatieve T waves, dit wijst ook op de linkerkant.
Dus.
Vermoedelijk wil de cardioloog graag zijn MRI apparaat benutten, voor wat zinloze verdere diagnostiek. Op dit moment, na de google-actie, heb ik hier geen zin in en ik zal dan ook met de huisarts overleggen wat te doen.
Mocht ik wel met de MRI doorgaan dan komen er trajecten in beeld zoals het gedwongen 12 weken stoppen met sporten om te kijken of dan de hartwand dunner wordt. Zo ja-> niets aan de hand je mag weer sporten, zonee-> HCM. En in dat soort trajecten heb ik natuurlijk geen zin.
Later meer, een aflevering 3 zit er vast wel in
POV
Training: vrijdag 16k langzaam, zaterdag 23k inclusief een kilometer of 6 op vlot tempo. Bij 4.10 per km HF148, bij 4.30 per km HF142, is prima.
Zondagochtend training geven en 10k, ook een paar minuutjes op 15-16 km/u meegerend. In de avond nog 20 kilometer, daar viel de lage hartslag op bij de tempo's. Gemiddeld 5.15 per km, maar sommige kilometers in 4.45 met HF130 wat ultra laag is.
03 september 2014
Lekker even afreageren
Vanavond baantraining.
Deze stond voor mij in het teken van gewoon even lekker rennen, kop leegmaken, alle stress weg laten waaien. Vanmiddag eerst naar huisarts ivm hart. Hij leek zich geen enkele zorg te maken maar raadde me toch aan een echo te laten maken. Zal binnenkort zijn.....
Het rennen: ik liep de volgende training:
800 - 6x400 - 800: 2.56 - 1.24/24/23/22/24/27 - 2.56
Tijden waren verrassend snel voor mij, vooral omdat ik zo'n twee weken geleden voor het laatst iets van tempo had gedaan (zie ook overzicht, echt vrijwel niets aan tempo). Maar benen voelden supergoed dus niet gaan analyseren en nadenken, gewoon lopen.
POV
Deze stond voor mij in het teken van gewoon even lekker rennen, kop leegmaken, alle stress weg laten waaien. Vanmiddag eerst naar huisarts ivm hart. Hij leek zich geen enkele zorg te maken maar raadde me toch aan een echo te laten maken. Zal binnenkort zijn.....
Het rennen: ik liep de volgende training:
800 - 6x400 - 800: 2.56 - 1.24/24/23/22/24/27 - 2.56
Tijden waren verrassend snel voor mij, vooral omdat ik zo'n twee weken geleden voor het laatst iets van tempo had gedaan (zie ook overzicht, echt vrijwel niets aan tempo). Maar benen voelden supergoed dus niet gaan analyseren en nadenken, gewoon lopen.
POV
Abonneren op:
Posts (Atom)