Vandaag de Run van Winschoten met ons loopgroep roden team. Het ging goed, we zijn 82e geworden van de 300 ploegen,
mooie dag, inspirerend, ik zit me nu af te vragen, 'kan ik dat niet', die 100 kilometer. Het ziet er gemakkelijk uit, lekker rustig lopen, lekker lang, dat kon ik vroeger goed. Ergens begint het te kriebelen. Ik heb ooit eens tegen mezelf gezegd dat ik dat nog eens zou doen. En ja, wat te doen. Marathons heb ik al zoveel gelopen, allemaal bekend terrein, ook baanwedstrijden, korte afstanden,
wat als.... als ik nu een gewoon veel en rustig zou gaan trainen. Elke week een duurloop van een uurtje of 3, op 10 km/u, die ontspanning, dat gemak....
Terug naar de realiteit!
Vandaag 10 in 38.50 (netto), ik had geen kracht in mijn benen, leek er doorheen te zakken. Al enkele dagen last van kaak/gebit, daarom slecht slapen en weinig slaap. Al met al is mijn conditie niet super. Ik heb ook niet 'keihard doorgelopen', geen motivatie daarvoor. En, wij waren een recreantenteam.
Gelukkig deed pupil Jacob Vos het uitstekend. Aan de schema's ligt het niet.
Afijn.... denk denk, wat nu...
zoals een zenmeester eens zei toen iemand hem allerlei moeilijke vragen stelde 'ga maar eens goed uitrusten'
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten