Gisteren naar de tandarts geweest om mijn zeer slechte gebit wat te repareren. Een gat onder een kroon werd gevuld met een soort tube tweecomponentenlijm, was warm dus deed pijn. Een ander gat zat 'vlakbij de zenuw', dat was net op tijd dus!
Ik wilde gisteravond lopen maar de kiespijn werd erger en het weer wat ook niet best. Dus rusten.
Door al die rust had ik vandaag goede benen, en tussen de middag even getraind: 10x200 in 40.5 (0.30pauze), 2x1000 3.54, 10x200 in 39 (0.35pauze). Voelde weer goed en sterk.
Zondag zou ik de halve van Groningen lopen, maar deze halve leeft niet voor mij. Ik verheug me er niet op en kan me er niet op concentreren, erg druk op het werk ook.... En als iets niet leeft, wat doe je dan? Smeken dat het toch gaat leven, of rondkijken wat er wel leeft? Liever ga ik gewoon wat trainen, intervalletjes, geen duurlopen. De 100kilometer-droom die ik gisteren had is opeens weer wat naar de achtergrond gegaan. Nu loop ik droomloos mijn benen achterna. Met kiespijn nog altijd.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten