of eigenlijk is het er al,
sinds maandag voel ik me 'goed en sterk', en de trainingen lijken hier geen invloed op te hebben (ik voel me direkt na de training telkens alweer hersteld, ook als het een zware training is).
Nadat ik vorige week, na een groot blok en na het trainingsweekend, in een soort dip terechtkwam, jazelfs werd ik beschuldigd van 'er heel moe uitzien', een dip waar je als loper niet bovenuit kan kijken. Je zit erin en je hebt geen idee of het ooit beter wordt. Je hebt alleen het schema waarin staat geschreven dat je 'volgende week weer sterk bent'.
Daar vertrouwde ik als zeer ervaren loper natuurlijk op.
En ja! Na de goede dinsdag en woensdag, liep ik gisteren een gemakkelijk duurloopje (14 km in 1.13), en vandaag een 10 kilometer loopband in 36.22. Snelheid 16.5 km/u ingesteld en lopen maar. Hartslag bleef heel lang op 154, toen 156-157, en de laatste 10 minuten zo'n 162. Mooi. Iets 'beter' nog dan in het najaar toen ik 36.51 liep en in 1.22 halvemarathon vorm was. Na even rekenen denk ik de marathon ergens tussen 2.50 en 2.53 uit te kunnen komen.
Hiervoor nog wel drie weken trainen, en de benadering van deze laatste 3 weken is anders dan de afgelopen twee maanden: ik probeer om de 2 a 3 dagen een 'zware' training te doen die 'lijkt op' marathon inspanning, en de tussenliggende dagen zijn rustige trainingsdagen waarin ik volledig herstel. Zodoende herstel ik van de afgelopen maanden training en word ik tegelijkertijd beter en sterker. Met een beetje mazzel komt het allemaal perfect uit.
POV
ps. Wel een blaar op achillespees opgelopen: morgen moet ik de lange duurloop schrappen, dit wordt zondag of dinsdagavond.
pps. Er is een simpel trucje om probleemloos te lopen met blaar op achilles: "men neme een schaar... en knip een stukje niet-dragende kroket uit de achterkant van de schoen"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten