mijn nieuwe strategie lijkt te werken...

Die (zelfbedachte!) strategie is:

• Geen 'verzurende' trainingen doen zodat zodoende het melkzuur-vrijmaak en verwijder systeem minder goed gaat werken.
• Daarnaast meer aerobe trainingen doen. Omdat de spiercellen door een 'verwaarloosd' anaeroob systeem meer van de aerobe component gebruik moeten maken, wordt dit onderdeel zwaarder belast dan wanneer je 2x per week HARD zou trainen.

Met mijn verwaarloosde anaerobe systeem liep ik vandaag: 5x400 in 88 (dit voelt 'zwaarder' dan toen ik nog veel harde tempo's liep), en 5000 meter in 19.46. Dit laatste ging 'soepel', HF147, technisch goed, geen verzuringsgevoel, gemakkelijk. En een heel goede aerobe prikkel.

Zo'n langere loop geeft je mooi de gelegenheid onderweg techniekdingetjes uit te proberen: hoe loop ik het soepelst, met hak iets hoger/iets lager optillen, iets variatie paslengte/frequentie, iets 'hoger' neerkomen (gestrekter been) of lager wat meer kracht lijkt te kosten maar wel meer afzetkracht geeft, expres met korte contacttijd of iets rustiger.

Wat blijkt, een frequentie van 180 perminuut werkt iets beter dan 190, dus een iets rustiger pasritme, geeft (gevoelsmatig) meer tijd om je pas af te maken, tijd om afzet te plaatsen, tijd om iets 'hoger' te lopen.

enz enz...


POV