Nu zou ik nog 25 oid 'moeten' lopen. Mijn benen hebben wel zin, maar ikzelf niet. Hoe moet ik dit aanpakken? Er zijn mensen die dan gaan zeggen
waarom doe ik dit,
help,
wil ik dit wel,
zou ik dit wel moeten doen,
ik kan het vast niet
In deze zinnen zit veel 'ik'. Dit woord verwijderen we en meteen stort het kaartenhuis van bezwaren in. Wat overblijft is de kale marathon en geen enkel excuus of bedenking meer. Heel erg fijn om voor een voldongen feit te staan, dit beperkt de eventuele verwarring aanzienlijk.
Vanmiddag zal ik (IJS en weder dienend) 2 uur gaan lopen, op 12 a 12.5 km.uur. Lekker!
... en het werden er 26 kilometers in 2.01.56, ging goed, hoewel niet helemaal soepel. Ik kwam niet zonder brandstof te zitten dit keer (dank pannenkoeken). Zie grafiek.
Deze duurloop en de donderdagtraining, bereidt mij voor op ofwel een 38 kilometer, of, op een wat snellere 25 kilometer. Eigenlijk 'moet' ik nog wel een keer boven de 30 komen, maar aan de andere kant is de training van vandaag ook equivalent aan een dergelijke duurloop. En ook ging het in Apeldoorn al goed met nog kortere training, dus ik heb waarschijnlijk nu niet echt zo'n hele lange loop 'nodig'.
Aan de ene kant zijn dit wel de zwaarste trainingsweken, wat ik nu doe heeft goed rendement in Rotterdam. Maar natuurlijk moet er balans zijn, training moet speels en gemakkelijk blijven aanvoelen, ik wil nooit een training 'eruit persen' (bijvoorbeeld ik zou dinsdag vast en zeker wel 10x1000 in 3.50 kunnen lopen, maar nooit, nooit, 'moet' zo'n training. Echt niet, jongens!)).
Ik heb het schema wat aangepast, 'Haren' is erbij gekomen.
Verder is mijn laatste Baldacci bijna uit. Ik ben al voorbij de zeer verrassende plotwending, die ik totaal niet zag aankomen (en ***gaap*** in vele boeken zijn de plots op een kilometer afstand al te zien). Nu is het alleen nog een kwestie van een boef vangen die 500.000.000 heeft opgenomen van haar konto.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten