Dinsdag: 4 km met groep Groningen. Eigenlijk iets te hard ingelopen, ik voelde de enkel met elke stap. Daarom gestopt met de training (is zinloos, is ook niet leuk om pijn te hebben) en richting sportschool. Hier nog 32 km hometrainer gefietst. Ik moest na 32 km stoppen omdat ik kramp in 1 kuit kreeg, reden is nog niet opgehelderd.
Woensdag: ik vreesde met grooten vreeze de loopgroeptraining want, zou mijn enkeltje het houden om meer kilometers te lopen.
En ja, het ging, op laag tempo, goed. Ik voel in de verte wel iets maar zolang ik maar op het vlakke blijf en voorzichtig loop en nergens me verstap, gaat het.
Hopelijk bouwt het zich verder op, ik hoop misschien in het weekend of anders ergens volgende week, weer een wat langere loop te kunnen doen. In de tussentijd hometrainer fietsen, hiermee probeer ik dan alle 'macht' vast te houden.
Hoe ik blessures en teleurstellingen verwerk: mijn stemming leidt er nooit onder (behalve tijdens het ene moment dat ik me realiseer dat ik een blessure heb, en dat is dan na een halfuurtje voorbij). Soms heb ik de indruk dat ik 'geacht word mij somber te gedragen' en dan denk ik soms 'is dat wel normaal, dat ik me niet druk maak over dit soort dingen'?
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten