Vandaag bleek ik inderdaad hersteld te zijn.
Benen en lichaam voelden weer krachtig.
En, aan eind van duurblok, met overgang naar een laag-omvang weekje en wedstrijd, is het nodig om wat snelheid in te bouwen.
Daarom vandaag loopband training:
2200 in T16.2,
1200 in T16.4
1600 in T16.2,
1000 in T16.6
1000 in T16.2,
800 in T16.8,
1000 in T16.2,
600 in T17,
600 in T16.2,
400 in T17.2,
400 rustig
Ging behoorlijk goed. Mooi. Nu lekker rustig verder herstellen.
POV
31 januari 2013
Nog wat overdenkingen,
Uit diverse hoeken en gaten blijkt men uitspraken als 'de blessure is geen probleem, het zich ergeren aan... is het probleem', of 'where the mind goes the body will follow' te waarderen, daarom ga ik er wat uitgebreider op in, en ga ik wat vagere en absurdere zinnen produceren.
Eerst de training: 12 km, incl training geven (4x5x1 minuut vlot / 1 minuut rustiger). De training oogde wat rommelig, iedereen liep door elkaar heen, telkens dat stoppen en starten; ook verwaaide mijn uitleg in de wind en had ik in het algemeen niet echt een geconcentreerde houding.
En hier ga ik dan meteen maar in op het centrale probleem: de Westerse mens' meest geliefde vrijetijdsbesteding is, "zichzelf te perfectioneren". Hiermee bedoel ik "zichzelf" in brede zin. Alles goed maken, je eigen presentatie, je werk, je huis, je levensverhaal moet sluitend zijn, alles wat je doet moet "een doel hebben". Het geven van training kan je ook zo benaderen. Alle foutjes eruit slopen. Totaal alert en goed formulerend de eksakt juiste oefeningen en trainingsinstructies. Thuis meteen verder werken aan de schema's... daarna nog wat lezen over zelfverwerkelijking. Tv kijken. Meningen vormen over alles. En als er iets fout gaat, corrigeren van de acties... het leven in de juiste banen leiden. De contacten leggen, de juiste woorden zeggen, altijd oppassen dat je anderen niet kwetst...
(De Amerikanen hebben daar de uitdrukking "become the best version of yourself" voor, become who you really are).
Dit is te vermoeiend, temeer daar duidelijk is dat uiteindelijk, alles wat je ook produceert of inricht, met een achteloze veeg weggevaagd zal worden. Verder is het belangrijk te beseffen dat wij al de "beste versie van onszelf" zijn. De ellende begint als je dat niet gelooft.
Mijn insteek is: de minimale acties doen om e.e.a. in rechte banen te houden (gewoon de voor de hand liggende dingetjes, werken, eten, slapen, etc), maar daar dan ook meteen stoppen. De rest van de perfectionering gewoon achterwege laten, ervan uitgaande dat "het leven zichzelf wel zal organiseren als dat nodig is". Een soort perfecte luiheid. Vanuit dat perspectief gezien verliep de training perfect. Er waren erg veel vrijheidsgraden voor iedereen om bijvoorbeeld vragen te stellen, eigen invulling aan de training te geven. Er was veel 'ruimte'. En er blijkt bij alles wat iedereen doet, extreem veel ruimte voor spontane actie te zijn, elke dag. Mijn stelling: laat die ruimte altijd open, dan regelt alles zichzelf, en zul je nooit, geen moment, ooit in de problemen komen. Want elk 'probleem' wordt omgeven door ruimte en de dan aanwezige spontane actie zal het eventuele issue direct doen verdampen. Mooi inzichtje. Niet vasthouden dat inzicht, ook weer laten verwaaien...
... en we pakken een biertje...
POV
Eerst de training: 12 km, incl training geven (4x5x1 minuut vlot / 1 minuut rustiger). De training oogde wat rommelig, iedereen liep door elkaar heen, telkens dat stoppen en starten; ook verwaaide mijn uitleg in de wind en had ik in het algemeen niet echt een geconcentreerde houding.
En hier ga ik dan meteen maar in op het centrale probleem: de Westerse mens' meest geliefde vrijetijdsbesteding is, "zichzelf te perfectioneren". Hiermee bedoel ik "zichzelf" in brede zin. Alles goed maken, je eigen presentatie, je werk, je huis, je levensverhaal moet sluitend zijn, alles wat je doet moet "een doel hebben". Het geven van training kan je ook zo benaderen. Alle foutjes eruit slopen. Totaal alert en goed formulerend de eksakt juiste oefeningen en trainingsinstructies. Thuis meteen verder werken aan de schema's... daarna nog wat lezen over zelfverwerkelijking. Tv kijken. Meningen vormen over alles. En als er iets fout gaat, corrigeren van de acties... het leven in de juiste banen leiden. De contacten leggen, de juiste woorden zeggen, altijd oppassen dat je anderen niet kwetst...
(De Amerikanen hebben daar de uitdrukking "become the best version of yourself" voor, become who you really are).
Dit is te vermoeiend, temeer daar duidelijk is dat uiteindelijk, alles wat je ook produceert of inricht, met een achteloze veeg weggevaagd zal worden. Verder is het belangrijk te beseffen dat wij al de "beste versie van onszelf" zijn. De ellende begint als je dat niet gelooft.
Mijn insteek is: de minimale acties doen om e.e.a. in rechte banen te houden (gewoon de voor de hand liggende dingetjes, werken, eten, slapen, etc), maar daar dan ook meteen stoppen. De rest van de perfectionering gewoon achterwege laten, ervan uitgaande dat "het leven zichzelf wel zal organiseren als dat nodig is". Een soort perfecte luiheid. Vanuit dat perspectief gezien verliep de training perfect. Er waren erg veel vrijheidsgraden voor iedereen om bijvoorbeeld vragen te stellen, eigen invulling aan de training te geven. Er was veel 'ruimte'. En er blijkt bij alles wat iedereen doet, extreem veel ruimte voor spontane actie te zijn, elke dag. Mijn stelling: laat die ruimte altijd open, dan regelt alles zichzelf, en zul je nooit, geen moment, ooit in de problemen komen. Want elk 'probleem' wordt omgeven door ruimte en de dan aanwezige spontane actie zal het eventuele issue direct doen verdampen. Mooi inzichtje. Niet vasthouden dat inzicht, ook weer laten verwaaien...
... en we pakken een biertje...
POV
29 januari 2013
Slechte dag... wat te doen...
Vandaag ging de training zeer slecht.
Maar... voordat we in de stress schieten, eerst even wat analyse.
Het volledige duurblok ziet er nu zo uit. Ik zit bijna aan de 400 km in 30 dagen, wat mijn doel was, er moet nog een lange duurloop gedaan worden, en voor de rest is alles okee.
De afgelopen 9 dagen heb ik 132 km gelopen + 19km 'Aeroob Equivalent' fietsen, en van deze kilometers waren er zeker 60 relatief intensief (>13 km/u). Een zware belasting dus.
De training vanavond: 2x (1200-1000-800). Ik was mijn wedstrijdschoenen vergeten dus moest op 'klompen' op een natte baan al slippend en piepend mijn tempo's doen. De eerste 1200 ging in 4.39, maar voelde wat moeizaam. De 1000 in 3.50 en 800 in 3.08. Opzich voelden de benen best okee, maar ik liep flink te puffen en zuchten.
Aan het eind van zo'n duurblok zit je natuurlijk enigszins aan je tax, het lichaam zit keihard te werken om alle schade te repareren en zich goed te houden onder al het trainingsgeweld (en dat is natuurlijk ook de bedoeling: het lichaam aanzetten tot aanpassing en verbetering), maar soms slaat de balans wat door naar vermoeidheid. Het woord 'vermoeidheid' betekent niet dat ik me moe voel, neehee ik voel me uitstekend. Maar het lijkt zo te zijn dat de aanwezige energie besteed wordt aan reparatie van cellen en dat er voor echte training (dus) niets over is.
Dus wat nu te doen.
Ik zou nog wat dagen kunnen gaan rusten, maar ik voel dat ik morgen, of uiterlijk donderdag, weer helemaal sterk ben. Dus het plan: morgen rustig loopgroeptraining, donderdag ...tig x 1000 op de loopband waarbij hopelijk een tempo van 16.2 of 16.4 km/u goed aanvoelt..... maar ik wacht gewoon af 'hoe het gaat', want ook voor mij is het wat onduidelijk hoe de herstelprocessen gaan. Strategie: geen conclusies trekken maar goed kijken wat er aan het gebeuren is (dat zouden meer mensen moeten doen).
POV
27 januari 2013
duurwerk, overdenkingen
Gisteren 12 rustig T11-13)
Vandaag 14 rustig en 18 rustig (T12)
Eigenlijk totaal geen zin in lopen, ook geen zin of gevoel om tempo te maken. Alleen maar rustig lopen dus. Best wel lekker, achteraf. Blij dat ik toch de kilometers gemaakt heb.
Ik liep 's avonds. Het was erg glad, alle fietspaden waren opgevroren zodat ik over autowegen moest lopen. Paar x Hullenweg, ook even richting 7huizen. Daar, in Nieuw-Roden zag ik nog wat auto's uit de bochten vliegen, ging net goed allemaal.
POV
ps... hierbij wat trainingsoverdenkingen
Hardlooptraining lijkt op 'het leven'. Soms gaat alles fantasties soms heb je 'een blessure'. De training gaat bij mij nu fantastisch. Blessures heb ik ook gehad, en ziekte of niet helemaal fit/gezond zijn. Maar nu is de lucht helder blauw en de gezondheid stralend.
Het probleem met blessures en ziekte is niet de blessure en de ziekte. Je kan perfect gelukkig en blij zijn terwijl je ziek of geblesseerd bent.
Het probleem is dat je je ergert aan die dingen, dat je wil dat ze weg zijn, dat je zo snel mogelijk van de toestand 'ziek en blessure' naar 'superfit' wilt. Want over twee of drie maanden is 'de grote wedstrijd al.
Maar het leven zelf heeft geen haast, het leven zelf weet niets van wedstrijden of prestaties. De winter probeert niet om zomer te worden, lente wil geen herfst worden. Het gras groeit gewoon op zijn eigen tempo, of we nu willen dat het harder groeit of niet. Het leven produceert een 'ramp' of een blessure om ons met de neus op de feiten te drukken. (ik heb nog dagelijks profijt van mijn langdurige liesblessure, ik heb de blessure toegestaan er te zijn, en sta nu ook alle zogenaamd slechte dagen toe, eksakt precies met de 'flow' meegaand)
"Willen is kunnen", dit zijn vage uitspraken. Misschien is "kunnen is willen" dichter bij de waarheid. Misschien is dat wat je kan, wel dat wat je moet doen. (Misschien zjin er wel een heleboel dingen die je kan, kan doen, maar die door ergernis of frustratie uit beeld blijven. "het leven heeft andere plannen met jou").
Vandaag 14 rustig en 18 rustig (T12)
Eigenlijk totaal geen zin in lopen, ook geen zin of gevoel om tempo te maken. Alleen maar rustig lopen dus. Best wel lekker, achteraf. Blij dat ik toch de kilometers gemaakt heb.
Ik liep 's avonds. Het was erg glad, alle fietspaden waren opgevroren zodat ik over autowegen moest lopen. Paar x Hullenweg, ook even richting 7huizen. Daar, in Nieuw-Roden zag ik nog wat auto's uit de bochten vliegen, ging net goed allemaal.
POV
ps... hierbij wat trainingsoverdenkingen
Hardlooptraining lijkt op 'het leven'. Soms gaat alles fantasties soms heb je 'een blessure'. De training gaat bij mij nu fantastisch. Blessures heb ik ook gehad, en ziekte of niet helemaal fit/gezond zijn. Maar nu is de lucht helder blauw en de gezondheid stralend.
Het probleem met blessures en ziekte is niet de blessure en de ziekte. Je kan perfect gelukkig en blij zijn terwijl je ziek of geblesseerd bent.
Het probleem is dat je je ergert aan die dingen, dat je wil dat ze weg zijn, dat je zo snel mogelijk van de toestand 'ziek en blessure' naar 'superfit' wilt. Want over twee of drie maanden is 'de grote wedstrijd al.
Maar het leven zelf heeft geen haast, het leven zelf weet niets van wedstrijden of prestaties. De winter probeert niet om zomer te worden, lente wil geen herfst worden. Het gras groeit gewoon op zijn eigen tempo, of we nu willen dat het harder groeit of niet. Het leven produceert een 'ramp' of een blessure om ons met de neus op de feiten te drukken. (ik heb nog dagelijks profijt van mijn langdurige liesblessure, ik heb de blessure toegestaan er te zijn, en sta nu ook alle zogenaamd slechte dagen toe, eksakt precies met de 'flow' meegaand)
"Willen is kunnen", dit zijn vage uitspraken. Misschien is "kunnen is willen" dichter bij de waarheid. Misschien is dat wat je kan, wel dat wat je moet doen. (Misschien zjin er wel een heleboel dingen die je kan, kan doen, maar die door ergernis of frustratie uit beeld blijven. "het leven heeft andere plannen met jou").
24 januari 2013
Topdag,
werk was erg druk, twee keer zoveel gedaan als normaal op een dag,
en toen ik thuiskwam 'moest ik ook nog trainen'.
Ik had in mijn hoofd zo'n 18 a 22 km waarvan een deel fietsen, binnen in de sportschool. Want om alweer in de kou te lopen, nee... na het inlopen (paar kilometer a 12.5 km/u) voelde ik me goed en besloot te proberen 10 kilometer intervals op 16 km/uur te lopen. Dit ging aardig, met een HF van 150 liep ik 8x1250 meter op 16 km/uur. Maar was vooral qua concentratie lastig.
Want voor het lopen van deze snelheid moet je continu letten op lichaamshouding, voldoende spanning in je hele lichaam zodat je nooit als een zoutzak neder zakt, maar vrolijk kaatsend gemakkelijk de 16 weet te houden. Dinsdag lukte dit totaal niet, vandaag ging het. Maar daar is alles ook mee gezegd.
Nu, na afloop, voel ik me eigenlijk meteen weer goed en uitgerust. Conditie okee.
En als laatste 'prestatie' haalde ik 601 punt op Fruit Ninja, 'arcade mode'.
Op mn zamzung.
Eind van duurblok is nu in zicht, zaterdag 10 en zondag nog zo'n 30 km in totaal lopen, daarna maandag 15 en dinsdag 20 ofzo. Daarna een weekje heerlijke tapering off, beetje lopen, beetje sauna, klein stukje tempo, herstellen, verder herstellen, nog meer herstellen....
POV
en toen ik thuiskwam 'moest ik ook nog trainen'.
Ik had in mijn hoofd zo'n 18 a 22 km waarvan een deel fietsen, binnen in de sportschool. Want om alweer in de kou te lopen, nee... na het inlopen (paar kilometer a 12.5 km/u) voelde ik me goed en besloot te proberen 10 kilometer intervals op 16 km/uur te lopen. Dit ging aardig, met een HF van 150 liep ik 8x1250 meter op 16 km/uur. Maar was vooral qua concentratie lastig.
Want voor het lopen van deze snelheid moet je continu letten op lichaamshouding, voldoende spanning in je hele lichaam zodat je nooit als een zoutzak neder zakt, maar vrolijk kaatsend gemakkelijk de 16 weet te houden. Dinsdag lukte dit totaal niet, vandaag ging het. Maar daar is alles ook mee gezegd.
Nu, na afloop, voel ik me eigenlijk meteen weer goed en uitgerust. Conditie okee.
En als laatste 'prestatie' haalde ik 601 punt op Fruit Ninja, 'arcade mode'.
Op mn zamzung.
Eind van duurblok is nu in zicht, zaterdag 10 en zondag nog zo'n 30 km in totaal lopen, daarna maandag 15 en dinsdag 20 ofzo. Daarna een weekje heerlijke tapering off, beetje lopen, beetje sauna, klein stukje tempo, herstellen, verder herstellen, nog meer herstellen....
POV
22 januari 2013
Duurblok bespiegelingen II
Vanavond: ik wilde 10x1000 a 16 km/u op loopband, maar de lichamelijke toestand liet dat niet toe. Anders gezegd: ik voelde me niet goed genoeg.
Daarom schema maar even aangepast, wat rustiger tempo, 5x3000 meter op 13.8/14.4/15/14/15.4, toch een lekker blokje, en liep aan het eind best goed.
Ik ben nu 'slechter' dan zo'n 2.5 week geleden. Toen denderde de topvorm door de benen. Nu niet meer. Nu ben ik moe. Ik zit midden in het duurblok.
Maar, alles zal goed komen. Marathontraining is hogere wiskunde. Je duwt het balletje zover onder water dat het maximaal op kan veren. En... hoever moet je gaan. Wat is nog verantwoord, wat is teveel... wanneer overdrijf je het duurblok.
Lastig te zeggen. Waarschijnlijk is het ervaring. Ik weet dat het lichaam een waanzinnig herstelvermogen heeft, vooral als je ontspannen bent en bijv. goed kan slapen en als je je niet druk maakt om dingen. Verder lijkt het ook een beetje op in een soort goed ritme zitten. Ofzo.
POV
Daarom schema maar even aangepast, wat rustiger tempo, 5x3000 meter op 13.8/14.4/15/14/15.4, toch een lekker blokje, en liep aan het eind best goed.
Ik ben nu 'slechter' dan zo'n 2.5 week geleden. Toen denderde de topvorm door de benen. Nu niet meer. Nu ben ik moe. Ik zit midden in het duurblok.
Maar, alles zal goed komen. Marathontraining is hogere wiskunde. Je duwt het balletje zover onder water dat het maximaal op kan veren. En... hoever moet je gaan. Wat is nog verantwoord, wat is teveel... wanneer overdrijf je het duurblok.
Lastig te zeggen. Waarschijnlijk is het ervaring. Ik weet dat het lichaam een waanzinnig herstelvermogen heeft, vooral als je ontspannen bent en bijv. goed kan slapen en als je je niet druk maakt om dingen. Verder lijkt het ook een beetje op in een soort goed ritme zitten. Ofzo.
POV
21 januari 2013
Duurblok bespiegelingen
Vandaag 13 km Aeroob Equivalent (6 hardlopen / 7km equivalent fietsen) eruit geperst.
Echt geperst, want ik was slap en moe. Natuurlijk niet erg hard getrapt en gelopen, rustig aan.
Maar ondanks het bescheiden tempo, ging de hartslag toch vrij ver omhoog.
Als je ruim twee weken (16 dagen) op weg bent in een duurblok van 4 weken, dan word je moe. Pijntjes, wat vermoeidheid, minder power, minder zin in trainen. Maar gedeeltelijk is dat ook een beetje de bedoeling. Want het is de opzet van een duurblok, om je lichaam flink onder druk te zetten. In de eerste twee weken worden de veelgebruikte spiercellen uitgeput, en gaandeweg komen de minder actieve cellen die zich tot nu toe wat op de achtergrond konden houden, aan bod.
En dan is het JUIST de bedoeling geen trainingen over te slaan maar toch te lopen. Want over 1 of 2 dagen ben ik alweer te ver hersteld en worden die cellen niet geraakt. Dit idee is uiteraard tegengesteld aan het populaire gezegde 'luisteren naar je lichaam': wil je presteren dan moet je niet altijd naar je lichaam luisteren. Het lichaam zegt 'ach doe mij dit niet aan ik ben zo zielig, kijk, spierpijn, pijntjes, pleeeaaassseeee!!!!'. Als het aan het lichaam lag, bestond er geen topsport.
Zoals gezegd, nu dag 17. In totaal 221 kilometer hardgelopen en zo'n 30 km running equivalent. Nog zo'n 160-180 km in 13 dagen te gaan en wat fietsen. Moet te doen zijn.
POV
Echt geperst, want ik was slap en moe. Natuurlijk niet erg hard getrapt en gelopen, rustig aan.
Maar ondanks het bescheiden tempo, ging de hartslag toch vrij ver omhoog.
Als je ruim twee weken (16 dagen) op weg bent in een duurblok van 4 weken, dan word je moe. Pijntjes, wat vermoeidheid, minder power, minder zin in trainen. Maar gedeeltelijk is dat ook een beetje de bedoeling. Want het is de opzet van een duurblok, om je lichaam flink onder druk te zetten. In de eerste twee weken worden de veelgebruikte spiercellen uitgeput, en gaandeweg komen de minder actieve cellen die zich tot nu toe wat op de achtergrond konden houden, aan bod.
En dan is het JUIST de bedoeling geen trainingen over te slaan maar toch te lopen. Want over 1 of 2 dagen ben ik alweer te ver hersteld en worden die cellen niet geraakt. Dit idee is uiteraard tegengesteld aan het populaire gezegde 'luisteren naar je lichaam': wil je presteren dan moet je niet altijd naar je lichaam luisteren. Het lichaam zegt 'ach doe mij dit niet aan ik ben zo zielig, kijk, spierpijn, pijntjes, pleeeaaassseeee!!!!'. Als het aan het lichaam lag, bestond er geen topsport.
Zoals gezegd, nu dag 17. In totaal 221 kilometer hardgelopen en zo'n 30 km running equivalent. Nog zo'n 160-180 km in 13 dagen te gaan en wat fietsen. Moet te doen zijn.
POV
20 januari 2013
30K in de kou
Volgens mijn schema moest ik 30 lopen, dus maar gedaan (...)
Jammer dat het zo koud was, zo'n -5 graden. Bij die kou krijg ik vaak last van knieen, maar het risico was laag genoeg om toch maar te lopen. Ook, door de kou, kom ik (of eigenlijk mijn beenspieren) niet echt goed op temperatuur waardoor het de vraag is of het wel effectief genoeg is om zo'n duurloop te doen.
Maar okee...
Eerste 10 ging relatief soepel in 45.50, daarna een 45.40 en schoenenwissel om de laatste 10 met de tarther's te lopen. Hiermee liep ik 45.20 ... maar laatste paar kilometer waren erg lastig omdat ik eigenlijk wat te koud was. Beenspieren waren niet warm genoeg om echt goed te werken... maarja... ik kon wel tempo houden dus alles okee. Hartslag vrij hoog, rond de 140.
Het was niet echt een gemakkelijke training. Ben ook benieuwd of ik hier spierpijn van ga houden. Laat het a.u.b. warmer worden. Maar: bouwsteen is gelegd. Ik zal profiteren van het trainingseffect.
POV
Jammer dat het zo koud was, zo'n -5 graden. Bij die kou krijg ik vaak last van knieen, maar het risico was laag genoeg om toch maar te lopen. Ook, door de kou, kom ik (of eigenlijk mijn beenspieren) niet echt goed op temperatuur waardoor het de vraag is of het wel effectief genoeg is om zo'n duurloop te doen.
Maar okee...
Eerste 10 ging relatief soepel in 45.50, daarna een 45.40 en schoenenwissel om de laatste 10 met de tarther's te lopen. Hiermee liep ik 45.20 ... maar laatste paar kilometer waren erg lastig omdat ik eigenlijk wat te koud was. Beenspieren waren niet warm genoeg om echt goed te werken... maarja... ik kon wel tempo houden dus alles okee. Hartslag vrij hoog, rond de 140.
Het was niet echt een gemakkelijke training. Ben ook benieuwd of ik hier spierpijn van ga houden. Laat het a.u.b. warmer worden. Maar: bouwsteen is gelegd. Ik zal profiteren van het trainingseffect.
POV
19 januari 2013
Armstrong
....
Vrijdag was er dan de huil sessie.... hmm... misschien niet te veel woorden aan vuilmaken, want wat is het nut. Iemand heeft in het verleden bepaalde beslissingen genomen, anderen hebben daar op gereageerd, nu wil opeens iemand zich rehabiliteren en anderen willen ook hun gelijk bevestigd. Hoevaak heb ik een dergelijjk verhaal al niet gehoord, hoe bekend is dit allemaal wel niet. En dan word je nog geacht (of...) om je er een mening over te vormen, erover te discussieren.... zucht. Waarom eigenlijk. Het is veel beter om zelf te sporten en aandacht te besteden aan de dingen van vandaag.
Okee nog twee opmerkingen:
- ''Ik had geen diploma. Ik was bang dat ik mijn vrouw en kinderen niet zou kunnen onderhouden. Dat heeft me ertoe bewogen.'' (quote van Danny Nelissen over motivatie dopinggebruik. Zo simpel zijn motivaties)
- L.A. heeft ...tig jaar lang keihard gelogen, onder ede, tegen de Mart, tegen iedereen. Maar hij kon niet liegen tegen zijn 13 jarige zoon... wat hebben kinderen toch een macht, mooi!
Vrijdag rustdagje, en daar waren mijn benen aan toe. Training is een benenkwestie, niet een hartslag kwestie. Hoewel het hart ook mee moet doen. Oververmoeidheid voel ik in mijn benen. Vandaag had ik er nauwelijks op kunnen lopen, erg stijve en zware poten.
'hoe moet dit ooit nog goedkomen' zou ik bijna denken. Maar 'het gevoel' is vaak enorm bedrieglijk. Je kan je soms beter vasthouden aan de schema's dan luisteren naar je gevoel. Stemmingen wisselen soms van minuut tot minuut. Benen die bijna 200 kilometer in 2 weken lopen, die kunnen niet anders dan goed zijn.
Zaterdag: 8 km in 38 minuten gelopen. Benen zijn alweer goed.
Dit loopje is een soort testje om te checken of alles okee is voor lange duurloop morgen. Conclusies:
- beenspieren helemaal okee (kon gemakkelijk 13 km/u lopen zonder forceren).
- linkerachilles iets gevoelig, rechterenkel en rechterheup iets gevoelig. Dit kan betekenen dat ik morgen de duurloop moet inkorten.... maar hoeft morgen pas te beslissen, tijdens duurloop.
POV
Vrijdag was er dan de huil sessie.... hmm... misschien niet te veel woorden aan vuilmaken, want wat is het nut. Iemand heeft in het verleden bepaalde beslissingen genomen, anderen hebben daar op gereageerd, nu wil opeens iemand zich rehabiliteren en anderen willen ook hun gelijk bevestigd. Hoevaak heb ik een dergelijjk verhaal al niet gehoord, hoe bekend is dit allemaal wel niet. En dan word je nog geacht (of...) om je er een mening over te vormen, erover te discussieren.... zucht. Waarom eigenlijk. Het is veel beter om zelf te sporten en aandacht te besteden aan de dingen van vandaag.
Okee nog twee opmerkingen:
- ''Ik had geen diploma. Ik was bang dat ik mijn vrouw en kinderen niet zou kunnen onderhouden. Dat heeft me ertoe bewogen.'' (quote van Danny Nelissen over motivatie dopinggebruik. Zo simpel zijn motivaties)
- L.A. heeft ...tig jaar lang keihard gelogen, onder ede, tegen de Mart, tegen iedereen. Maar hij kon niet liegen tegen zijn 13 jarige zoon... wat hebben kinderen toch een macht, mooi!
Vrijdag rustdagje, en daar waren mijn benen aan toe. Training is een benenkwestie, niet een hartslag kwestie. Hoewel het hart ook mee moet doen. Oververmoeidheid voel ik in mijn benen. Vandaag had ik er nauwelijks op kunnen lopen, erg stijve en zware poten.
'hoe moet dit ooit nog goedkomen' zou ik bijna denken. Maar 'het gevoel' is vaak enorm bedrieglijk. Je kan je soms beter vasthouden aan de schema's dan luisteren naar je gevoel. Stemmingen wisselen soms van minuut tot minuut. Benen die bijna 200 kilometer in 2 weken lopen, die kunnen niet anders dan goed zijn.
Zaterdag: 8 km in 38 minuten gelopen. Benen zijn alweer goed.
Dit loopje is een soort testje om te checken of alles okee is voor lange duurloop morgen. Conclusies:
- beenspieren helemaal okee (kon gemakkelijk 13 km/u lopen zonder forceren).
- linkerachilles iets gevoelig, rechterenkel en rechterheup iets gevoelig. Dit kan betekenen dat ik morgen de duurloop moet inkorten.... maar hoeft morgen pas te beslissen, tijdens duurloop.
POV
17 januari 2013
Sub blok 1 afgerond:
Trainers praten soms in micro-, meso- en macrocycli.
Richting Rotterdam bestaat mijn training uit vier macrocycli van ongeveer 4-5 weken, telkens afgesloten met een wedstrijd.
Er is nu anderhalf macrocyclus voorbij.
Meso is er iets tussenin, een bij elkaarhorend blok training van bijvoorbeeld 2 weken. Ik heb nu in 13 dagen, bijna 180 km gelopen en nog wat fietsen, en mijn mesocyclus ziet er nu zo uit qua resultaat:
Richting Rotterdam bestaat mijn training uit vier macrocycli van ongeveer 4-5 weken, telkens afgesloten met een wedstrijd.
Er is nu anderhalf macrocyclus voorbij.
Meso is er iets tussenin, een bij elkaarhorend blok training van bijvoorbeeld 2 weken. Ik heb nu in 13 dagen, bijna 180 km gelopen en nog wat fietsen, en mijn mesocyclus ziet er nu zo uit qua resultaat:
Die 400 slaat alleen op de meest linker kolom, Lopen + Running Equivalent, en is nu al op de helft van het doel deze macrocyclus. De andere waarden zijn 'gelijkgetrokken met die waarde van 400, om visueel wat gemakkelijker te kunnen zien waar ik sta. De 'lange kilometers' kolom wordt dit weekend ingevuld met een 30-32 km vlot.
Microcylus: dit is een blokje van enkele dagen, vaak een eenheid van belasting en herstel. Komende 4 dagen is een 'vlotte lange duurloop' microcyclus, bestaande uit twee 'rustdagen' met korte loopjes en energie opbouw, daarna een lange vlotte duurloop, daarna een dagje met een hersteltraining.
En zo plakken we allemaal cyclusjes aan elkaar.
Het lijkt allemaal ingewikkeld maar dat is het niet. Als je totaal niets van cyclussen weet, en gewoon maar wat traint, ook dan blijkt de training keurig in cycli uiteen te vallen. Want als je erg moe bent doe je niets, als je je goed voelt doe je meer.
POV
ps... nu net een deel van het Lance Armstrong interview gezien. Zal vanavond de rest kijken.
Mijn eerste indruk: ik heb niets raars gehoord, wel misschien een inkijkje in zjin merkwaardige karakter gekregen. Hij is een gewoon mens met vele fouten, tegelijkertijd hebben velen een soort heldenverhaal op hem geprojecteerd, en, ja, dat past niet helemaal.
15 januari 2013
marathonblok krijgt vorm.
Maandag 12k lopen (binnen op loopband, stukje 14 km/u dus 'vlot') en wat fietsen, vandaag stond er 5x1600 op programma maar op een of andere manier had ik daar geen zin in en ik deed 15x400 in ongeveer 91, met korte pauzes. Ging gemakkelijk. Maar te koud eigenlijk.
Totale blok nu 171 km lopen in 12 dagen (gemiddeld 14 per dag).
Woensdag/donderdag op beide dagen zo'n 18 km lopen, vrijdag/zaterdag weinig tot niets (herstelblok), zondag dan een 30 km vlot in 2.20 ofzo. Training gaat goed: qua 'conditie' kost alles geen moeite, maar er zijn wat mini pijntjes, knieen, lies, enkels, allemaal dingen die met 1 dagje lichte training of rust weg zijn.
Aan de ene kant heeft de training een 'waarom doe ik dit eigenlijk' karakter, aan de andere kant ben ik erg benieuwd naar 'de resultaten'. Zullen de 10 mijl, halve marathon, marathon, PR's opleveren? Gaat deze aanpak (met blokken kilometers en met de lange trainingen intensief) werken? Kan een bijna 50 jaar oud lijf dit eigenlijk allemaal wel aan?
En ja.... natuurlijk kan dat!
Where the mind goes the body will follow.... misschien ben ik het 'i have a dream' principe aan het uitproberen op deze marathon uitdaging en als het lukt weet ik des te meer: De Mensch kan alles. Ik weet het eigelijk al maar heb soms nog wat bevestiging nodig....
POV
ps... woensdag 16k in de kou. De ca. 20 lo(o)p(st)ers weerden zich kranig in een 3000 meter testloopje.
Na de training wilde ik heel ijverig deze statistieken verwerken, maar ik werd opeens moe, kreeg zin in nietsdoen... ik verviel in meditatieve stemming... wat is het leven toch goed... niet speciaal dat er heel speciale dingen gebeuren, meer het gewoon in de sensatie van het in leven zijn, ademen, de koelkast open doen en iets selecteren (stukje vis dat tegen einddatum aanloopt, wat melk), een biertje... leffe tripel deze keer.. te pakken, dit heel relaxed op te drinken, mij af te vragen wat er morgen zal gaan gebeuren...
Totale blok nu 171 km lopen in 12 dagen (gemiddeld 14 per dag).
Woensdag/donderdag op beide dagen zo'n 18 km lopen, vrijdag/zaterdag weinig tot niets (herstelblok), zondag dan een 30 km vlot in 2.20 ofzo. Training gaat goed: qua 'conditie' kost alles geen moeite, maar er zijn wat mini pijntjes, knieen, lies, enkels, allemaal dingen die met 1 dagje lichte training of rust weg zijn.
Aan de ene kant heeft de training een 'waarom doe ik dit eigenlijk' karakter, aan de andere kant ben ik erg benieuwd naar 'de resultaten'. Zullen de 10 mijl, halve marathon, marathon, PR's opleveren? Gaat deze aanpak (met blokken kilometers en met de lange trainingen intensief) werken? Kan een bijna 50 jaar oud lijf dit eigenlijk allemaal wel aan?
En ja.... natuurlijk kan dat!
Where the mind goes the body will follow.... misschien ben ik het 'i have a dream' principe aan het uitproberen op deze marathon uitdaging en als het lukt weet ik des te meer: De Mensch kan alles. Ik weet het eigelijk al maar heb soms nog wat bevestiging nodig....
POV
ps... woensdag 16k in de kou. De ca. 20 lo(o)p(st)ers weerden zich kranig in een 3000 meter testloopje.
Na de training wilde ik heel ijverig deze statistieken verwerken, maar ik werd opeens moe, kreeg zin in nietsdoen... ik verviel in meditatieve stemming... wat is het leven toch goed... niet speciaal dat er heel speciale dingen gebeuren, meer het gewoon in de sensatie van het in leven zijn, ademen, de koelkast open doen en iets selecteren (stukje vis dat tegen einddatum aanloopt, wat melk), een biertje... leffe tripel deze keer.. te pakken, dit heel relaxed op te drinken, mij af te vragen wat er morgen zal gaan gebeuren...
14 januari 2013
Armstrong, en nog wat dingetjes.
Donderdag komt L.A. tegenover Oprah te zitten, om 'te bekennen'.
Eerder las ik op de letsrun site (www.letsrun.com) al: 'Lance Armstrong overweegt een bekentenis'. Een rare zin, want als iemand een bekentenis overweegt, dan is dat op zich, al een bekentenis. Toch?
Verder zag ik vandaag een artikel van Bert Wagendorp in de VK: "doping maakt het gevecht geloofwaardig". Een interessante titel. Wanneer is een gevecht geloofwaardig? Als de vechters tot het uiterste gaan. Dus als ze alle middelen gebruiken zonder daarvoor gediskwalificeerd te worden. Interessant. Dit verklaart waarom L.A., hij is een vechter, alle middelen gebruikte en niet gediskwalificeerd werd (toen althans). Hij was de beste vechter, hij won. Hmm..... Vanuit dit perspectief is volkomen begrijpelijk waarom hij de 'strijd' zo heeft aangepakt. Hij wilde gewoon winnen. L.A. is niet 'fout', hij is een vechter, een beest.
(ik zag vanavond een schattige natuurfilm met de kids, totdat de vos het hertje opat. Vos leeft of hertje leeft...de 'natuur zit oh zo mooi in elkaar').
Aan de ene kant verklaart het ook zijn verzet tegen deze late veroordeling. "wat zeuren ze nou, I played by the book". En hij heeft misschien wel een punt. Natuurlijk is 'the book', het doping/wedstrijdreglement, simpel aan te passen. i.p.v 'als je de dopingtest passeert is alles okee', 'als je doping gebruikt en het wordt op enig moment ontdekt, ben je je zege kwijt'...
Een andere zin in zijn artikel intrigeerde me: "Liever illusie dan de doodsaaie waarheid". De vraag is hier: wat is de illusie en wat is de waarheid. De waarheid is een zeer complexe dopinggeschiedenis tijden de jaren xxx tot yyy inclusief alle list en bedrog. Ook de illusie behoort tot het domein der waarheid. Een illusie is een duidelijk, echt bestaand, idee. Het idee bestaat echt, net zoals meningen en overtuigingen. Ook het feit dat sommige sporters zoals L.A. er geen belang bij hebben de illusie door te prikken, is een waarheid. De waarheid is dus zeer complex en nooit doodsaai.
Ik vind het allemaal wel een interessante vertoning, verre van saai. Ben benieuwd wat Oprah weet los te peuteren.
Okee over tot de training:
- het duurblok: nu 9 van de 30 dagen onderweg, 125 km gelopen en 20 A.E.
- vandaag 26 km in 2 trainingen. Ging lekker. Maar te koud, iets last knieen daardoor.
- als ik met mijn vinger in mijn bovenbenen prik voel ik een soort pijn, vermoeide spieren. Oppassen.
POV
Eerder las ik op de letsrun site (www.letsrun.com) al: 'Lance Armstrong overweegt een bekentenis'. Een rare zin, want als iemand een bekentenis overweegt, dan is dat op zich, al een bekentenis. Toch?
Verder zag ik vandaag een artikel van Bert Wagendorp in de VK: "doping maakt het gevecht geloofwaardig". Een interessante titel. Wanneer is een gevecht geloofwaardig? Als de vechters tot het uiterste gaan. Dus als ze alle middelen gebruiken zonder daarvoor gediskwalificeerd te worden. Interessant. Dit verklaart waarom L.A., hij is een vechter, alle middelen gebruikte en niet gediskwalificeerd werd (toen althans). Hij was de beste vechter, hij won. Hmm..... Vanuit dit perspectief is volkomen begrijpelijk waarom hij de 'strijd' zo heeft aangepakt. Hij wilde gewoon winnen. L.A. is niet 'fout', hij is een vechter, een beest.
(ik zag vanavond een schattige natuurfilm met de kids, totdat de vos het hertje opat. Vos leeft of hertje leeft...de 'natuur zit oh zo mooi in elkaar').
Aan de ene kant verklaart het ook zijn verzet tegen deze late veroordeling. "wat zeuren ze nou, I played by the book". En hij heeft misschien wel een punt. Natuurlijk is 'the book', het doping/wedstrijdreglement, simpel aan te passen. i.p.v 'als je de dopingtest passeert is alles okee', 'als je doping gebruikt en het wordt op enig moment ontdekt, ben je je zege kwijt'...
Een andere zin in zijn artikel intrigeerde me: "Liever illusie dan de doodsaaie waarheid". De vraag is hier: wat is de illusie en wat is de waarheid. De waarheid is een zeer complexe dopinggeschiedenis tijden de jaren xxx tot yyy inclusief alle list en bedrog. Ook de illusie behoort tot het domein der waarheid. Een illusie is een duidelijk, echt bestaand, idee. Het idee bestaat echt, net zoals meningen en overtuigingen. Ook het feit dat sommige sporters zoals L.A. er geen belang bij hebben de illusie door te prikken, is een waarheid. De waarheid is dus zeer complex en nooit doodsaai.
Ik vind het allemaal wel een interessante vertoning, verre van saai. Ben benieuwd wat Oprah weet los te peuteren.
Okee over tot de training:
- het duurblok: nu 9 van de 30 dagen onderweg, 125 km gelopen en 20 A.E.
- vandaag 26 km in 2 trainingen. Ging lekker. Maar te koud, iets last knieen daardoor.
- als ik met mijn vinger in mijn bovenbenen prik voel ik een soort pijn, vermoeide spieren. Oppassen.
POV
12 januari 2013
Mooie wetenschappelijke grafieken.
Het ego doet een stapje terug, zodat diepere waarheden de gelegenheid hebben naar boven te komen.
Ofwel: ik 'wilde' een 30 km duurloop doen maar ergens voelde iets niet goed. Het zou een soort geforceerde poging zijn om totalen te halen, er waren ook wat pijntjes. Ook, iets wat ik wel eens heb, dat ik 'te dicht op de training kom te zitten', dat je dan te weinig afstand hebt en in een soort trainingskramp terechtkomt. Daarom expres wat afstand gecreerd door de 30 te skippen en even in de sportschool, 6x1000 op marathontempo te lopen. Heel relaxed....
Bleek bij thuiskomst en klikken op het Masterplan rechts, dat ik geeneens dertig hoefde. Het plan klopt zelfs perfect: opvangen vermoeidheid en rustig trainen. 1-0 voor het plan.
Verder heb ik wat gegoocheld met excel, en een grafiek gemaakt die aangeeft waar ik sta in het duurblok:
Uitleg: ik wil in totaal 400km lopen (+running equivalent /aerobic equivalent fietsen), ik wil 90 kilometer in 'lange duurlopen' (langer dan 25 km) maken, dus 2x 32 en 1x26 bijvoorbeeld, ik wil 60 km op marathontempo lopen (ca 14 km/u), en 40 km op 10k-tempo.
Met zo'n indeling zitten alle componenten in het duurblok.
In de volgende grafiek relateer ik alle waarden aan 100% zodat het iets gemakkelijker is te zien waar ik sta.
Te zien dat ik nog flink wat lange kilometers moet maken, ook marathontempo...
moet eigenlijk staafgrafiek zijn, dat komt volgende keer.
POV
Ofwel: ik 'wilde' een 30 km duurloop doen maar ergens voelde iets niet goed. Het zou een soort geforceerde poging zijn om totalen te halen, er waren ook wat pijntjes. Ook, iets wat ik wel eens heb, dat ik 'te dicht op de training kom te zitten', dat je dan te weinig afstand hebt en in een soort trainingskramp terechtkomt. Daarom expres wat afstand gecreerd door de 30 te skippen en even in de sportschool, 6x1000 op marathontempo te lopen. Heel relaxed....
Bleek bij thuiskomst en klikken op het Masterplan rechts, dat ik geeneens dertig hoefde. Het plan klopt zelfs perfect: opvangen vermoeidheid en rustig trainen. 1-0 voor het plan.
Verder heb ik wat gegoocheld met excel, en een grafiek gemaakt die aangeeft waar ik sta in het duurblok:
Met zo'n indeling zitten alle componenten in het duurblok.
In de volgende grafiek relateer ik alle waarden aan 100% zodat het iets gemakkelijker is te zien waar ik sta.
moet eigenlijk staafgrafiek zijn, dat komt volgende keer.
POV
pfff.... marathontraining
Het duurblok: nu 86 km + 21km AE, dus 107 in 7 dagen.
Aardig op koers dus.
En het begint al wat zwaar te worden.
Vanavond duurloopje 8 kilometer, ik moest mezelf echt naar buiten schoppen, en eenmaal buiten liep het enorm beroerd. Gisteren een voornamelijk fiets training met een kwartiertje intensief (wat erg goed ging trouwens)
Pijntjes. Linker achilles, beide knieen iets prikkelend gevoel, stijve spieren zonder souplesse.
Mentaal beroerd. Want vragen als 'waarom doe ik dit ik lijk wel gek'.
En morgen staat er ook nog eens een 30 km op het schema. Omdat het een zelfbedacht schema ik kan ik daar natuurlijk van afwijken.... hmm....we zullen zien hoe morgen de mentaliteit is.
Wat mij qua lopen voortdrijft is op dit moment de redelijk grote kans dat een goede marathon nog eens zou kunnen lukken. De statistieken wijzen op een 2.56 mits ik de 100 per week kan halen. Hmm.....
Verder heb ik mijn bedenkingen bij mijn overvolle agenda. Zou het niet slimmer zijn om af te haken en het mezelf niet zo moeilijjk te maken. Maar hier lijkt marathontraining verdacht veel op de marathon zelf: denken dat je moet afhaken, toch doorgaan, bijten, bijten....
POV
ps.. en natuurlijk het bier, dat sleept me erdoor. Nu na de training twee hoegaarden Rose, 3% dus niet al te slecht.
Aardig op koers dus.
En het begint al wat zwaar te worden.
Vanavond duurloopje 8 kilometer, ik moest mezelf echt naar buiten schoppen, en eenmaal buiten liep het enorm beroerd. Gisteren een voornamelijk fiets training met een kwartiertje intensief (wat erg goed ging trouwens)
Pijntjes. Linker achilles, beide knieen iets prikkelend gevoel, stijve spieren zonder souplesse.
Mentaal beroerd. Want vragen als 'waarom doe ik dit ik lijk wel gek'.
En morgen staat er ook nog eens een 30 km op het schema. Omdat het een zelfbedacht schema ik kan ik daar natuurlijk van afwijken.... hmm....we zullen zien hoe morgen de mentaliteit is.
Wat mij qua lopen voortdrijft is op dit moment de redelijk grote kans dat een goede marathon nog eens zou kunnen lukken. De statistieken wijzen op een 2.56 mits ik de 100 per week kan halen. Hmm.....
Verder heb ik mijn bedenkingen bij mijn overvolle agenda. Zou het niet slimmer zijn om af te haken en het mezelf niet zo moeilijjk te maken. Maar hier lijkt marathontraining verdacht veel op de marathon zelf: denken dat je moet afhaken, toch doorgaan, bijten, bijten....
POV
ps.. en natuurlijk het bier, dat sleept me erdoor. Nu na de training twee hoegaarden Rose, 3% dus niet al te slecht.
06 januari 2013
Rotterdam 2013
Hoi
Hier rechts heb ik mijn 'masterplan marathon' concreet uitgewerkt tot een 'Rotterdam 2013' schema. Dit is hoe ik ongeveer zal gaan trainen.
Ik heb er nog wat tips en trucs in geschreven m.b.t. hoe de training te benaderen etc.
POV
PS.. teller duurblok staat op33 39 44k 59 76 km+9km AE Aeroob Equivalent na 2 3 4 5 dagen. Totale blok moet 400 loopkilometers in 30 dagen zijn (aannemende dat nog wat hometrainer fietstraining erbij komt).
PS2: Dinsdagtraining 800-1000-1200-1200-1000-800 in gemiddeld 3.47 per km, ging gemakkelijk. Woensdag ging erg gemakkelijk maar wel komen hier en daar paar enkele marathontrainingspijnen opzetten. Morgen misschien even niet lopen, vrijdag weinig, zodat zaterdag de 30 goed kan. Overigens is ook Het Krat binnen...
PS3: en we hebben de foto's nog (dank Kor)
Hier rechts heb ik mijn 'masterplan marathon' concreet uitgewerkt tot een 'Rotterdam 2013' schema. Dit is hoe ik ongeveer zal gaan trainen.
Ik heb er nog wat tips en trucs in geschreven m.b.t. hoe de training te benaderen etc.
POV
PS.. teller duurblok staat op
PS2: Dinsdagtraining 800-1000-1200-1200-1000-800 in gemiddeld 3.47 per km, ging gemakkelijk. Woensdag ging erg gemakkelijk maar wel komen hier en daar paar enkele marathontrainingspijnen opzetten. Morgen misschien even niet lopen, vrijdag weinig, zodat zaterdag de 30 goed kan. Overigens is ook Het Krat binnen...
PS3: en we hebben de foto's nog (dank Kor)
Laatste meters Blijham.
Podium
Nummer 613 ofwel: ik moet naar de kapper
Deze groep: ik ben nauwelijks zichtbaar, achteraan.
Groep met resp. een 60jarige, PI, een 50er, een 44?jarige, een 50er en ik.
05 januari 2013
Nieuw jaar, nieuwe leeftijdsklasse, nieuwe kansen
Dag lieve kijkbuiskinderen!
Het is alweer even geleden dat ik mijn blog bijwerkte... ditmaal zat er geen internet in het vakantiehuisje waar ik de hele week was, en bij de McDonalds werd mijn laptop altijd direct geconfisqueerd door zoon.
Omdat ik deze week drie rustdagen (echt helemaal niet hardlopen) had gehad, EN omdat ik in een nieuwe leeftijdsklasse terecht dreig te komen, EN omdat het loopcircuit begint op 5 januari in Stadskanaal, besloot ik daar maar eens heen te gaan.
En het ging goed:
- 37.50, mijn beste tijd sinds ik 45+ ben
- derde plaats en dus podium
De wedstrijd: snel na de start vormde zich een groepje met drie 50+ categorie lopers, PI, en nog enkele anderen. Het groepje ging erg hard, ik kon net aanpikken. Ik zag 7.10 op de 2k, 18.30 op de 5k, 22.14 op 6k. Hier kreeg ik het net iets te moeilijk en haakte ik af. Uiteindelijk kwam ik op ongeveer 20 seconden van het groepje in 37.50 binnen, dit is 2 seconden sneller dan mijn vorige 45+ PR, vorig jaar in Gieten. Het was nog aardig stressen, ik kon de twee eerste categorie lopers niet bijhouden, maar moest na mijn afhaken toezien hoe Perdok naderbij sloop. Met een goede eindsprint had hij me kunnen nekken, maar ik kon hem nog net voor blijven.
Vandaag had PI dus zijn revanche, helaas stond er geen krat bier op.
Conclusie van dit alles, zoals al eerder gezegd: een duurblok leidt tot goede benen. Hoewel vandaag ik alweer voel dat het effect van het duurblok al iets verdwijnt.
Hieronder dan ook het ontwerp van het volgende duurblok.
Grof ontwerp: 4 weken van 100k, weekje rust en dan de 15K Timmermanloop Wildervank.
Iets minder grof ontwerp:
- in deze 4 weken een 30k op 12.5 km/uur; een 24k met 3x5k T14.5; een 30k op 13+ km/uur. (ik geloof, voor mezelf, niet in het doen van hele rustige 11km/uur duurlopen. Er moeten 'zwaardere dingen' gebeuren om de effectiviteit / afbraak verhouding goed te houden. Ofwel: als ik dan toch een 30km duurloop doe, en hem heel rustig doe, dan is er weinig effect omdat ik dat allemaal allang kan, en er is wel belasting op pezen/voeten/enkels etc. Als ik hem nu gewoon sneller doe, heb ik dezelfde belasting, maar is er een veel grotere aerobe/stofwisselings impact die specifiek voor de marathon heel nuttig is. Dus evenveel afbraak, veel meer effect).
- in deze 4 weken ook wat fietsen/hometrainer zodat ik waarschijnlijk 90-95K loop en 10-15K aeroob equivalent.
- verder is het alleen maar een kwestie van simpelweg rustig trainen. Niet te moeilijk, gewoon rustig trainen, om zo als relaxed tegenwicht te dienen tegen de rest van mijn ingewikkelde leven.
POV
ps... vandaag vroeg iemand mij waarom ik nu zo goed loop. Het antwoord: mwahh. het is nog niet wereldschokkend. Maar waarschijnlijk: niet geblesseerd, niet ziek, consequent doortrainen, nooit forceren. Daar moet je het in zoeken.
Het is alweer even geleden dat ik mijn blog bijwerkte... ditmaal zat er geen internet in het vakantiehuisje waar ik de hele week was, en bij de McDonalds werd mijn laptop altijd direct geconfisqueerd door zoon.
Omdat ik deze week drie rustdagen (echt helemaal niet hardlopen) had gehad, EN omdat ik in een nieuwe leeftijdsklasse terecht dreig te komen, EN omdat het loopcircuit begint op 5 januari in Stadskanaal, besloot ik daar maar eens heen te gaan.
En het ging goed:
- 37.50, mijn beste tijd sinds ik 45+ ben
- derde plaats en dus podium
De wedstrijd: snel na de start vormde zich een groepje met drie 50+ categorie lopers, PI, en nog enkele anderen. Het groepje ging erg hard, ik kon net aanpikken. Ik zag 7.10 op de 2k, 18.30 op de 5k, 22.14 op 6k. Hier kreeg ik het net iets te moeilijk en haakte ik af. Uiteindelijk kwam ik op ongeveer 20 seconden van het groepje in 37.50 binnen, dit is 2 seconden sneller dan mijn vorige 45+ PR, vorig jaar in Gieten. Het was nog aardig stressen, ik kon de twee eerste categorie lopers niet bijhouden, maar moest na mijn afhaken toezien hoe Perdok naderbij sloop. Met een goede eindsprint had hij me kunnen nekken, maar ik kon hem nog net voor blijven.
Vandaag had PI dus zijn revanche, helaas stond er geen krat bier op.
Conclusie van dit alles, zoals al eerder gezegd: een duurblok leidt tot goede benen. Hoewel vandaag ik alweer voel dat het effect van het duurblok al iets verdwijnt.
Hieronder dan ook het ontwerp van het volgende duurblok.
Grof ontwerp: 4 weken van 100k, weekje rust en dan de 15K Timmermanloop Wildervank.
Iets minder grof ontwerp:
- in deze 4 weken een 30k op 12.5 km/uur; een 24k met 3x5k T14.5; een 30k op 13+ km/uur. (ik geloof, voor mezelf, niet in het doen van hele rustige 11km/uur duurlopen. Er moeten 'zwaardere dingen' gebeuren om de effectiviteit / afbraak verhouding goed te houden. Ofwel: als ik dan toch een 30km duurloop doe, en hem heel rustig doe, dan is er weinig effect omdat ik dat allemaal allang kan, en er is wel belasting op pezen/voeten/enkels etc. Als ik hem nu gewoon sneller doe, heb ik dezelfde belasting, maar is er een veel grotere aerobe/stofwisselings impact die specifiek voor de marathon heel nuttig is. Dus evenveel afbraak, veel meer effect).
- in deze 4 weken ook wat fietsen/hometrainer zodat ik waarschijnlijk 90-95K loop en 10-15K aeroob equivalent.
- verder is het alleen maar een kwestie van simpelweg rustig trainen. Niet te moeilijk, gewoon rustig trainen, om zo als relaxed tegenwicht te dienen tegen de rest van mijn ingewikkelde leven.
POV
ps... vandaag vroeg iemand mij waarom ik nu zo goed loop. Het antwoord: mwahh. het is nog niet wereldschokkend. Maar waarschijnlijk: niet geblesseerd, niet ziek, consequent doortrainen, nooit forceren. Daar moet je het in zoeken.
Abonneren op:
Posts (Atom)