Want: het is mij meestal niet duidelijk waarom ik zou moeten trainen, het hoeft natuurlijk ook helemaal niet. Wie is eigenlijk die ik die zou moeten trainen (deze zin heeft een hoog zen-gehalte). Waarom zou 'ik' van 'hier' naar 'daar' moeten gaan. Is er iets mis met 'dit'!? Nee!
En als je dan gaat trainen en een doel kiest, om wat voor onbenullige reden dan ook, dan, zo is het in deze maatschappij normaal, dan moet je dat doen volgens een "goed en gedegen schema", zodat je op "trainingstechnisch verantwoorde wijze" "in topvorm" raakt.
Het probleem is: even iets te schematisch en het wordt al niet meer speels en ongedwongen. Opeens 'moet' je 10x1000 lopen. En het traint heel beroerd als je ontevreden met je huidige 'toestand' bent en 'ergens naar toe wilt'.
Ja ik weet het, het is lastige materie. Er is natuurlijk een middenweg. Ik weet dat ook als ik geen schema heb, ik altijd aan sport doe, het schijnt genetisch vastgelegd te zijn om een bepaalde portie beweging te willen hebben. En zelfs zonder schema zit er altijd wel structuur in je bezigheden. Als je erg moe bent doe je even niets etc etc. Eigenlijk pleit ik ervoor om je aan een soort natuurlijk ritme te houden, en bijna ongemerkt er een schema van te bouwen, net iets langer hier, net iets meer rust daar, terwijl het hele gevoel van gemak en relaxt, aanwezig blijft. Op zo'n manier trainen en alles is altijd nu op dit moment al helemaal okee.
Vanavond 10 km rustig gelopen, wilde eigenlijk verder maar een con-call (ja werk!) liet me naar huis terugkeren. Toen 's avonds nog maar wat kracht gedaan (gewoon proberen heel lang in zithouding tegen muur, lekker).
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten