Na 's ochtends 7 te hebben gelopen (T12),
eind vd middag de Bommenberend loop, halve marathon.
Het ging best goed: ik voelde me soepel en los, en ging de eerste 4 kilometer mee met een voor mij te snelle groep: 15.09, gewoon om even te herinneren hoe dat ook al weer voelt, een snelle wedstrijd te lopen. Toen keuze gemaakt om in marathontempo verder te gaan, want ik had geen zin in kapotte benen: een grote reeks kilometers in ongeveer 4.10 volgde. Dit is 2.56 tempo. De laatste twee km nog in 7.54, en totaal 1.25.55.
Vandaag zo te voelen helemaal geen spierpijn, maar als ik vanavond een duurloopje doe zal blijken hoe het herstel echt is. Ik verwacht geen probleem.
En een paar opmerkingen:
1) Alle door mij op afstand getrainde lopers deden mee: JV 1.21 terugkomend van blessure, JW 1.23 richting Melbourne, ID 1.31 op naar Koln. En nog vijf Loopgroep rodenaren, waarvan vier richting Berlijn.
2) Snelheid en ouderdom: als je ouder wordt verdwijnt gewoon de snelheid als sneeuw voor de zon. Maar duurvermogen, blijft volledig intact. Daarom ook natuurlijk de move naar langere afstanden. Aan de ene kant lijkt het erop dat je, om snel te blijven, de snelheid er hardhandig in moet rammen met krachttraining en snelle tempo's; aan de andere kant: de goede snelle 45- of 50+'ers, hebben in het algemeen benen als boomstammen. Een erfelijke kwestie: op die manier kan met wat minder geforceerde training toch de snelheid intact blijven.
3) Die eerste 4 kilometer. Het voelde vrij gemakkelijk, en ik vermoedde dat een 10 kilometer onder de 38.27 (mijn 45+pr) er ingezeten had als ik gewoon was blijven aanhaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten