zoals ik al eerder schreef...
ik zie alles als perfect.
(niet 'perfect' dat er niets aan moet veranderen, maar perfect in de zin dat er de juiste spanning in zit. Een vervelende opmerking is 'perfect'
Ook de blessures en alle dingen die je overkomen, tuin, buurvrouw, ik noem maar wat... ik heb wat geexperimenteerd met zo tegen de dingen aan kijken, en moet zeggen, bevalt uitstekend. Wat is er mooier dan een stressvolle werkdag, met vreemde wendingen in situaties en dingen die zogenaamd niet kunnen, maar toch gebeuren. Uiterst interessant! (in tegenstelling tot 'eraan ergeren').
De blessure, ik vind het een grote, wonderlijke geschiedenis. Als de blessure zou verergeren zou het betekenen dat het Universum linksaf zou slaan, zeer interessant. Misschien is dat dan een signaal om andere dingen te gaan doen,... En als het zou verbeteren, dan zou het in het ergste geval betekenen dat ik wat zware trainingsweken te verwerken krijg. Of... dat is ook leuk... of... geen idee eigenlijk. In de tussentijd heb ik een flink aantal hele mooie fietstochten gemaakt.
Vandaag in totaal 19 km gelopen, een pr qua afstand sinds anderhalve maand, en met weinig 'last'. Zelfs een minuut of twintig op 15 a 16 km/h gelopen. Ik kon goed 'kort lopen', lopen met korte contacttijd en niet te lange pas, waardoor gevoelsmatig ik de blessurepijn helemaal kon omzeilen. Fijn.
... ben benieuwd wat er morgen allemaal gaat gebeuren.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten