Hoewel het natuurlijk allemaal okee is,
wat maakt het uit hoe je loopt, wie interesseert zich daar eigenlijk voor, waarom zou het belangrijk zijn, vanaf Jupiter gezien is alles niet erg boeiend, en zelfs vanuit deze huiskamer, gaap, wat spierkrampjes, waar praten we eigenlijk over.....
Hoewel dat allemaal, toch is er altijd het terugkijken en zien 'waar het beter kan'. Mijn gedachten hierover:
- ouderdom: het is steeds lastiger 'goed' te zijn op het moment supreme. De benen reageren zeer anders dan toen ik nog 32 was, de energiebalans is anders, herstelcurven lopen anders.
- energie: een heleboel dingen slokken allerlei energie op, dat is zeker anders dan wanneer je als student alleen maar hoeft te studeren, hardlopen, bierdrinken.
- mijn gemiddeld aantal kilometers, het is 85 a 90, de laatste jaren. Wellicht net te weinig (voor mij) om de benen voldoend afgehard te krijgen voor een snelle marathon. Bij bijvoorbeeld 120 kilometer per week 'moeten' je benen zich wel aanpassen aan loopbelasting, bij 85 kilometer zit er net teveel rust in. Of zoals trainer E.K. tegen me zei: "train zoveel als nodig is, niet zoveel als mogelijk. Voor de marathon is 180 kilometer per week nodig".
Uitkomst: ik heb mijn tegenstander nu goed leren kennen. Bij mijn volgende gevecht met het marathonbeest zal ik meer kilometers in de strijd werpen (en even de trainer consulteren). Eens kijken wie er dan kramp krijgt.
Vandaag een eerste wat intensievere training, fietsblokje (dat 'extra kilometers' gaat nu natuurlijk nog niet gebeuren. Voorlopig eerst gewoon relaxed trainen). Beenkracht prima, maar hartslag vrij hoog. Komt door al die rust. Morgen baantraining.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten