en nog maar eens... en een mooi non-pose plaatje!

Onderstaand: op de letsrun site is er een discussie over de zin en onzin van 'pose' looptechniek. Daarbij val je uit 'pose' houding naar voren waardoor je snelheid maakt, en als je weer landt zorgt spierelasticiteit ervoor dat je weer in 'pose' houding komt. Dit alles zonder actieve afzet.

MAAR, onderstaand plaatje toont aan dat goede lopers hard afzetten en hun lichaamszwaartepunt goed de hoogte in krijgen. Exit pose.

Na de afzet beschrijft het lichaamszwaartepunt een soort ballistische baan en na 2 a 3 meter landt de loper op zijn andere voet en zet weer hard omhoog en naar voren af enzovoorts.




Zelf: even de conditie getest met een drempelloopje. Geconcentreerd gelopen om een efficiente afzet zonder bijbewegingen vol te houden, neerkomen-kaatsafzet-zweef-zweef-zweef-neerkomen-snellekaatsafzet-zweef-zweef...

2300 meter in 8.20, 16.7 km/u met een HF van 157. Da's goed!
Daarna 8x300 in 64, 25 sec pauze. Dit ging soepel.

Nu zullen woensdag of donderdag de benen perfect zijn voor een 1000je.

Als ik daar zin in heb.

Pov