Bij het opfietsen van de col de Sella, had ik geen zin. Daarom maakte ik bovenop rechtsomkeert, mijn mede fietsers verbouwereerd achterlatend. Maar: ik weet het verschil tussen wel zin in fietsen en geen zin, en de worsteling die zou ontstaan als je 'geen zin' wil omvormen naar 'wel zin'. Kansloze missie.
Tijdens de afdaling wat foto's gemaakt:
Verder heb ik rustig aan gedaan. Wel even (8k) lopen, maar dit ging niet gemakkelijk. Ik lijk geen energie te hebben. Misschien ligt het aan de hoogte ofzo...whatever, niet zoeken naar oorzaken, gewoon rustig wat lezen. Het Diner uitgelezen, wel aardig boek, maar niet een boek dat mij lang zal bijblijven. Dit komt omdat het is gevormd uit clichebeelden. Ook De Man zonder Ziekte van Grunberg uitgelezen. Dit boek blijft mij meer bij, ik weet niet precies waarom, misschien de bijzondere mix van bizar en gewoon, en dat die mix ook in levens van vele mensen plaatsvindt, vaak zonder dat men het doorheeft, ja, zoiets moet het zijn. Verder Baldacci, 'last man standing' op bladzij 100 nu. Het wachten is op de onvermijdelijke 'oude mijnschacht'.
Rond 15.00 kwam GZ terug, een rondje van 60 km gedaan, veel meer dan mijn miezerige 28 km. Maar minder dan EF en HH die geheel fris (of zo wilden ze ons doen geloven) rond 18.00 na 117 km en 3400 hoogtemeters, de kamer in dartelden. 's avonds bij het wegbrengen van afvalzakken sprong EF tweetredentegelijk voor mij de trap op, zinnen de lucht in slingerend als 'toch gek dat ik me zo goed voel'. Hierdoor voelde ik me nog vermoeider dan al het geval was.
Maar, zoals een wijs man ooit eens zei: "het dieptepunt van vermoeidheid bevat alles voor totaal herstel". Geen fitheid zonder moeheid. Vermoeidheid en dieptepunten zijn de essentiele belangrijkste steunpilaren van ons bestaan. De cyclus van leven en dood zit zo diep en hard in dit alles verankerd... hoe briljant.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten