Vanmiddag in de trein, laptop op schoot, stuitte ik op trainingslogboeken van 1997 t/m 2004, eens even in gebladerd, en er vielen mij een paar dingen op:
- ik trainde toen al behoorlijk "souplessemethode": veel interval, veel soepele vlotte duurlopen .
- ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hoe harder ik trainde, des te sneller de wedstrijden gingen. Het fenomeen 'rustweek' kwam niet voor in mijn marathonvoorbereiding. Sterker nog, de laatste 8 a 10 weken voor de marathon in 1999 verbaasde ik me voortdurend 'hoe lang kan dit nog goed gaan', die trainingsintensiteit en omvang. Maar het ging toen goed. Een jaar eerder (1998) kwam in 5 weken voor de marathon plotseling in een put van vermoeidheid terecht, reden onbekend, waardoor ik de training moest terugschroeven (meteen 3 dagen rust genomen maar het was al te laat), en de intensiteit was weg en de wedstrijdresultaten waren navenant laag.
Sinds april 2005 train ik voornamelijk intervaltrainingen, en vrijwel geen duurlopen. Ook hier zie ik 'goede perioden' waarin alle trainingen makkelijk gaan en de (enkele) wedstrijden goed, en perioden waarin vele trainingen 'zwaar' zijn (en minder snel gaan dan de eerdere) en ik moet uitstappen in een wedstrijd.
Conclusie: of je bent goed, of je bent slecht, training heeft er niets mee te maken.
Een voorbeeld trainingsweek uit 1997 overigens:
maandag 4 km inlopen T16, krachttraining, 4 km uitlopen T16
dinsdag 8x1000 in 3.35, p1
woensdag 10 km in 39 minuten
donderdag duurloop met 8x1 minuut T18 en rest T14
vrijdag rust
zaterdag 30 km waarvan 15 in T13 en 15 in T14
zondag 18 km waarvan 12 rustig en laatste 6 km in 22.00
Hierbij 'voelde' de training gemakkelijk en de benen krachtig en soepel.
Dit was vlak voor de 2.35 marathon.
3 opmerkingen:
Here are some links that I believe will be interested
Your are Nice. And so is your site! Maybe you need some more pictures. Will return in the near future.
»
Great site loved it alot, will come back and visit again.
»
Een reactie posten