Dat is: langzaam maar zeker ouder worden, en...
slechter!
Met jezelf geconfronteerd worden, een beetje tot je verbazing doen je benen niet meer wat ze enkele jaren daarvoor nog wel konden doen. Je denkt dat je de tijd kan negeren maar deze schrijdt voort.
Ook ik maak dat mee. En morgen dan een wedstrijd, ik vrees het moment al dat ik onverwacht moet afhaken bij mijn concurrenten, misschien dat bij het inlopen de verzuring al toeslaat!
HELP!
Maar zo denk ik niet, net terug van een 28.30 minuten lopen, samen 6.5 kilometer, met daarin ongeveer 4x500 meter in 14.5 km/u iets vlotter gelopen. Ik voelde moe goed, heb mezelf echt ingehouden want morgen is de Plantsoenloop. Ik heb er zin an, lekker beuken door het Groninger plantsoen, keihard meegaan met de leeftijdsgroep concurrentie en niet willen afgeven... die moeilijke derde ronde doorstaan en vanaf de voorlaatste heuvel aanzetten, en voluit sprintend die laatste 500 meter afleggen. Het fantaseren over een wedstrijd is leuk, evenals het hopen dat de ouderdom me niet op de schouders tikt.
Paul
Geen opmerkingen:
Een reactie posten