Het lijkt alsof er in mij of in mijn wereld (dit is hetzelfde) of in de wereld (dit is ook hetzelfde) een procesje is afgeforkt, dat 'marathon etten leur' heet.
Het leidt een soort eigen leven, en het zegt mij wat ik 'moet doen' op de trainingsdagen. Vandaag kreeg ik ingefluisterd, te rusten. Want morgen word ik geacht een lange duurloop te doen. Waar dit allemaal toe leidt, geen idee, dat is wrsch in het procesje ingeprogrammeerd.
Het is prettig, ik hoef niet zelf na te denken en kan me met andere dingen bezighouden. Een ideale situatie.
Ik voel me verder prima dank u. Nog steeds een fractie keelpijn. Verder een goed gevoel in benen. Daar kan ik vast wel een stukje op lopen morgen. Of vandaag eigenlijk al. Toch maar even stoppen met pokeren.
POV
ps.. zaterdag 20.6 in 1.39.10 gelopen. Niet de geplande langere want: tijdgebrek, iets last van liezen, beetje te vroeg etc etc.
Wel opvallend: bij een snelheid van net boven de 12 km/u had ik voortdurend een HF van 115-117. Erg goed. En, beste trainers, opvallend is dat bij meting TIJDENS LOPEN de hartslag 5-10 slagen LAGER is dan bij meting vlak na stoppen. Hoe kan dat!
(waarsch vergemakkelijkt een goede veneuze druk in beenspieren tijdens lopen, de bloedsomloop. Een zeer goed effectje, kan ik gebruiken in marathon).
Nu is de logische vervolgtraining zondag: 28 km met wedstr. schoenen, waarvan een deel op 14-15 km/uur, en dan kijken of dit ook vergelijkbaar goed en soepel met een HF van omtrent 140 kan.
Zo ja -> Heel goed; zo nee -> ook heel goed. Want in het Universum is alles goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten