interessant duurblokje

Woensdag was nog bagger. Een 8 km duurloopje @11 km/u, en om de paarhonderd meter een soort 'steek' in mijn bovenbeen. Ik leek weer terug bij af te zijn. Wat gegoogeled, en ik kwam (toch) op het 'pinched nerve' symptoom uit. Dit betekent dat er ergens een zenuw geirriteerd is (waarsch ischias zenuw gerelateerd aan SI gewricht), en dat geeft ergens anders (benen/kuiten) 'steken'. Dit kan volgens Google met 'conservatieve therapie' worden opgelost. Mijn conclusie: IK KAN DUS GEWOON TRAINEN!!

Donderdag 30 km fiets en 8 km loop, dit ging vrij soepel. Maar ik durfde geen tempo.

Vrijdag 33 km fiets en 5 km loop, dit ging redelijk. Ik liep 5x200 T15, niet echt soepel.

Vandaag: tijdens halve marathon Lauwersoog: 2 km rustig (9.00) en daarna 6 km T16 (22.29) en rustig uitgelopen, totale looptijd 1.33. Ik was eigenlijk heel verbaasd dat ik zomaar ongestraft 6 kilometer 'tempo' kon lopen. Het ging tegen mijn max aan hoewel niet 'rammen'. Hartslag torende boven de 160 uit wat een goed teken is, het geeft aan dat mijn benen kennelijk sterk genoeg zijn om de hartslag lange tijd hoog te houden. (soms nl gebeurt het ook wel eens bij marathonlopers dat de hartslag laag blijft en de benen moe zijn, een teken van uitputting).

POV

ps... voor wie wil weten hoe ik er tegenwoordig uit zie:



Wel jammer dat de fotograaf mijn benen 'eraf gezaagd heeft'

nog even terugkomend op...

op die ene rare bewering 'blessures bestaan niet'.


Een kleine toelichting:

Er is geen blessure, wat er is is 'slechts' een soort concept gevormd uit pijnen, steken, last, behandeling, slim en minder slim doen om de pijnen hopelijk te doen afnemen.

Iets is alleen een 'blessure' als ik een 'hardloper' wil zijn.

Iemand in een rolstoel kan zonder enige blessure zijn.

Recept om niet gebukt te gaan onder blessure: jezelf minder als hardloper definieren. Word (tijdelijk) een niet-loper. Probleem opgelost.

POV

fotootje

Hierbij, lang verwacht: foto van tuin.



Foto is eigenlijk een 'scan rondom', met nieuw cameraatje gemaakt. Ik heb boven- en onderkant gescand en aan elkaar geplakt.

Deze foto is na het verwijderen (omduwen want was verrot) van schommel, en na afknippen van een hele berg takken (zie voorgrond).

Verder mooi, toch?!?!?!?!

POV

ps zie de comments hieronder, voor al uw tuinadvies

boom omgezaagd

Vandaag dan de boom aan zijkant van mijn huis omgezaagd. Het was 5 jaar geleden een kleine struk maar inmiddels had de stam een diameter van 10 cm bereikt.

En nu zoon T. bij mij was grepen we de gelegenheid aan. Bomen zagen is toch een mannendingetje. Ik zagen, hij tegenhouden. De buurvrouw zag alles met een tevreden glimlach aan. Nadeeltje: ze moet nu tegen een meter hoge en drie meter lange bos takken aankijken.

Ook hebben we even hardgelopen, ik een kilometer of 8, en hij de geitjes voeren.

Ik had een enorme berg spierpijn, nadat ik ook zondag tot 16 km lopen en 28 km hometrainer fietsen was gekomen. En, spierpijn is, in tegenstelling tot wat sommige mensen denken, een goed teken. Want, er moet iets vernield worden voor er iets beters kan groeien. Als je altijd binnen de grenzen traint dan 'weet je lichaam het nu wel'. Pas als de inventaris kapot wordt gegooid koop je nieuwe borden.

De benen denken nu: even een paar daagjes alleen maar licht trainen. Het is een misvatting dat intelligentie in de hersenen schuilt. De benen hebben zelf hun eigen intelligentie en geven feilloos 'naar boven' door: nu even rustig. Ik zag zo'n boek liggen, 'wij zijn onze hersenen': TOTALE ONZIN. Hardlopers, trap er niet in. Zo'n titel suggereert dat 'ik' 'in' 'de hersenen' zit. Wij hardlopers (mensen) zijn niet beperkt, we zijn grenzeloos.


POV

ps. ik wil vaker 'totale onzin' schrijven, weet niet, voelt lekker....

het universum slaat rechtsaf!

Want:

tot mijn eigen verbazing een probleemloze duurloop van maar liefst 22 km in 1.45.00 gelopen. Hoewel hier en daar nog een klein pijntje (of is het gewoon normaal?!) liep ik in een prettig tempo van 12.6 km/uur naar 7huizen en terug en nog een lusje Mensinghebos.

Hiermee komen de afgelopen 7 dagen op 81 kilometer, erg mooi.
Conditioneel allemaal geen probleem, ik let alleen maar op 'voel ik niks'.

Komende zaterdag is Lauwersoog-Ulrum, misschien ga ik hier een haas taak vervullen, of misschien loop ik wel de eerste 6 of 8 km snel mee. Even afwachten.

POV

en het was weer een mooi dagje

1) in koffiehoek liep ik pi tegen het (geblesserde) lijf. Hij schroefde de druk nog wat hoger op door te beweren dat hij nu al een marathon had gelopen, afgelopen zaterdag in Diever. Hmmm.... moet ik het geloven? Ik zou natuurlijk de uitslagen kunnen checken.... nee laat ik het maar in het onbekende laten.... Het is waarschijnlijk waar...

2) in sportschool zag ik P en G, van loopgroep, "stieken trainen". Dat vindt de trainer altijd leuk natuurlijk. Maar, ze trainden niet, ze vermorsten kostbare trainingstijd door met elkaar te praten. Ik ging er eventjes heen voor een korte begroeting maar rende toen weer snel terug naar loopband, mijn trainingsvoorsprong uitbouwend. Of achterstand inlopend, denkend aan pi. Zij praatten door. Ik weet genoeg.

3) op het werk waren weer allerlei verrassende wendingen van situaties... maar omdat dit een openbaar blog is...

4) heb de tuin gemaaid. Ben nu benieuwd naar de volgende brief.

POV

wat gebeurt er nu allemaal toch weer?!?!?!

zoals ik al eerder schreef...
ik zie alles als perfect.
(niet 'perfect' dat er niets aan moet veranderen, maar perfect in de zin dat er de juiste spanning in zit. Een vervelende opmerking is 'perfect'

Ook de blessures en alle dingen die je overkomen, tuin, buurvrouw, ik noem maar wat... ik heb wat geexperimenteerd met zo tegen de dingen aan kijken, en moet zeggen, bevalt uitstekend. Wat is er mooier dan een stressvolle werkdag, met vreemde wendingen in situaties en dingen die zogenaamd niet kunnen, maar toch gebeuren. Uiterst interessant! (in tegenstelling tot 'eraan ergeren').

De blessure, ik vind het een grote, wonderlijke geschiedenis. Als de blessure zou verergeren zou het betekenen dat het Universum linksaf zou slaan, zeer interessant. Misschien is dat dan een signaal om andere dingen te gaan doen,... En als het zou verbeteren, dan zou het in het ergste geval betekenen dat ik wat zware trainingsweken te verwerken krijg. Of... dat is ook leuk... of... geen idee eigenlijk. In de tussentijd heb ik een flink aantal hele mooie fietstochten gemaakt.

Vandaag in totaal 19 km gelopen, een pr qua afstand sinds anderhalve maand, en met weinig 'last'. Zelfs een minuut of twintig op 15 a 16 km/h gelopen. Ik kon goed 'kort lopen', lopen met korte contacttijd en niet te lange pas, waardoor gevoelsmatig ik de blessurepijn helemaal kon omzeilen. Fijn.

... ben benieuwd wat er morgen allemaal gaat gebeuren.

POV

training... kon slechter

Na twee trainingsloze dagen zondag een duurloop geprobeerd.
Na 12 km op tempo 12: steek in been. In rustiger tempo nog tot 16 km gekomen,, hierbij had ik nergens last van. Maar het is natuurlijk bagger, allemaal. Souplesse is zeer ver te zoeken en ik denk eerlijk gezegd niet dat ik de Amsterdam marathon kan lopen. Maar wie weet...

POV

ps1: maandag getraind, plan was om enkele 400jes op loopband te proberen. Maar het ging goed, ik had wel stijve pezen etc etc maar ik kon de pas goed maken en heb NIET de beruchte steek gehad. Kwam tot 8x800 in 16 km/u, en eindelijk na vele weken voel ik weer eens een normale 'after training' vermoeidheid.

ps2: eerste boompjes zijn gesnoeid #tuin

pro loop

Vandaag het vakblad Pro Loop weer in de bus gekregen.

Zoals vanouds volgeschreven door de redactie zelf, met verhalen van midden 20e eeuw. Ik heb ook ooit eens een artikeltje opgestuurd (HADD moethode, zie rechts), maar is om onduidelijke reden geweigerd.

POV

Gesink

Ik erger me al bij voorbaat aan de 'deskundigen', die denken dat Robert Gesink 'mentale hulp' nodig heeft.

Hij heeft juist laten zien mentaal enorm sterk te zijn door door te gaan na die valpartij, en ondanks dat hij misschien allang voelde dat hij niet sterk genoeg was, door te gaan totdat het hem en de wereld op de col vanmiddag volkomen duidelijk werd: niet sterk, slechte benen.

Niets verscholen, gewoon het gedaan, gereden en getoond wat erin zat.

Mentaal totaal niets aan de hand.

POV.

ps... eigen training: een kilometer of 60 gefietst, lekker droog, geen regen, geen wind, in het oog van de depressie.

pps... vreemd hoe een gedachte van Gesink, "de mannen waren aan het praten terwijl ik al stuk zat", wordt omschreven als improductieve gedachte die uitgebannen moet worden. En dat een beetje twijfel okee is maar meer twijfel 'uitgebannen moet worden'. Vaagheid alom. Wat moeten we hiermee. Niets. Want ik ben een groot aanhanger van immense twijfel. Twijfel kent een grootse potentie. Gebrek aan twijfel betekent gebaande paden, genomen beslissingen en een vastliggende toekomst, dus is volkomen onrealistisch. Twijfel is alle kanten uitkunnen helemaal los zijn, perfect.

ppps...

nog een baantraining

Met de loopgroep,
6x200 en 6x300 gedaan, in 43-50 en 1.08-1.18, rustig, maar ging goed. Blessure is steeds minder van te merken, ik denk zelfs in het weekend een voorzichtige 20 te kunnen proberen.

Ook een foto van de tuin gemaakt: er moet nodig gemaaid worden, en gesnoeid.



... en de eendjes gevoerd.

POV

training en spierpijn

Eerst de training:

Vandaag kon ik, ondanks de spierpijn (zie onder) toch een mooie baantraining lopen: 1600, 4x600 , 1600. 6.15/4x2.09/6.19, met wel af en toe wat lichte steekjes in been, maar was wel verantwoord... in totaal 15 loopkilometers. Kon slechter.

Dan de spierpijn:

Maandagochtend: ik stond op met spierpijn. Huh! Ik, die maar een paar pasjes bergop had gerend. En ja, er sijpelen toch wat berichtjes door van mensen die de zondagtraining met spierpijn moeten bekopen. Hoewel de heuvelsprints leuk waren, de adembenemende finale staat in mijn geheugen gegrift, zorgde het wedstrijdelement toch wel voor wat geforceerde pasjes omhoog en zullen enkelen van ons zich deze training nog lang heugen. En, ikzelf zal hier vermoedelijk nog jaren aan herinnerd worden, een voorzichtige trainer die opeens verrassend uit de hoek kwam met een gemene harde training, en zelfs beginners blootstelde aan een ultieme spier shock!

POV

ps... wilde nog grasmaaien eigenlijk maar de dreigende regen stuurde dit plan in de war.

het moet nie gekker worden!

Een tweede buurvrouw heeft me een op iets subtieler wijze laten weten dat het gras korter moet "tenzij u meent dat uw tuin een wilde bloementuin moet voorstellen". Nou das dan mooi dan laat ik het zo!

Maar okee ik begrijp het wel...

POV

familiedag training

Dit moet de grootste groep zijn geweest, aan wie ik ooit training gaf, zo'n 40 mens!

Het was een geslaagde training, met wat lastige coordinatieoefeningen (waar je overigens niet harder van gaat lopen) en met de nodige pit erin: heuvelaf/op sprintjes. Tevoren had ik iets gemengde gevoelens: zou dit wel goed uitpakken. Want je kan verschillende typen training kiezen voor zo'n groep: wat oefeningen en rustige intervalletjes, of iets pittigers met enig risico op verrekkingen of echte spierpijn. Meestal valt dat risico mee: de minder sterken zjin snel uitgeschakeld; de sterken zijn sterk en 'kunnen het wel hebben', en vaak voelen we de bui al hangen als we niet helemaal okee zijn; maar nu toch 1 verrekking en wat spierpijn hier en daar.

Martijn won voor Fokke, een verrassing omdat Fokke in de voorronden een uiterst sterke indruk maakte. En, omdat ik tijdens de warming up toevallig juist Martijn van zijn plaats trok (tijdens de 'trek elkaar van zijn plaats' oefening), voel ik met toch wel een beetje de morele winnaar van dit geheel. Of...

POV

ps.. vandaag begonnen de eerste vragen mbt marathonschema's Amsterdam te komen. Ik heb dan ook een nieuw 'masterplan' in de maak, ik zal een eerste opzet een dezer dagen versturen.

Alles gaat erg goed

(titel even veranderd want 'weer niet gelopen' was te negatief.

Gisteren dus 42 kilometer wielren (geen toeval), hierin 6x4 minuten 'hard', gemiddeld 33.5 km/uur met hartslag 150 ongeveer, en de rest vrij rustig.

Vandaag ook weer gelopen, 8 km, eigenlijk zonder 'last', heel in de verte nog wel iets, maar afgezien van de kleine dip na de 5 km van dit weekend, gaat het langzaam maar zeker beter. Ik heb het idee dat de blessure gewoon locaal in het been zit, niet per se een uitstralingspijn is. En dat het gewoon langzaamaan herstelt. Ik ga dan ook het aantal kilometers geleidelijk opvoeren, de afgelopen weken was het iets van 30 km/week gemiddeld, ik ga het opkrikken tot 60 of 80, de komende paar weken. Kijken of dat lukt.

Dat opbouwplan is trouwens een rechtstreeks gevolg van een toevallige ontmoeting met PI, bij de koffie automaat. Semi achteloos noemde hij een 100km weekje, want marathon nog slechts 13 weken weg! Ik brabbelde nog iets over die mooi gelukte dinsdagse fietstocht van dinsdag...


POV

kort gras

Vandaag een perfecte fietstocht: 62 kilometer, het meeste tegen de 31 km/uur, hele goede benen. Had ook wel kunnen lopen, voelde vandaag niets aan been, maar: het was zo mooi weer, zo goed temperatuurtje weinig wind en lekker zon, dat ik voor fiets koos.

Vlak voor mijn vertrek kwam buurvrouw nog met hooivork acher me aan omdat ik mijn gras niet gemaaid had en geen onkruid had gewied. N.b. het gaat hier om MIJN tuin! Het leek me een kansloze missie om haar uit te leggen dat ik lang gras mooier vond dan kort gras. Ik wilde geen steen door mijn ruit of vork in achterwiel. Kort gras, die keurige gemaaide gazonnetjes, zucht... ze zijn zoo saai. Niets te beleven. Lang gras, zeer mooi, allerlei bijzondere bloemen, gras dat eindelijk de kans krijgt, ik zal morgen een foto plaatsen.

POV

Wedstrijdje

De Asser stadsloop: een 5, 10, of 21.1 kilometer. Goed gemeten, en een snel parcours. Maar natuurlijk, omdat het heel goed gemeten is, vallen hier en daar de tijden wat tegen. Parcours is simpel: langs kanaal heen, brug over en terug; lusje door de binnenstad. Dat 1, 2 of 4 (+lusje) keer.

Zaterdagavond: als ik er zelf alleen heen had moeten gaan was ik wrsch niet gegaan, maar twee collega's pikten me op en een kans om collega's eruit te lopen laat ik natuurlijk niet liggen! Dus dan toch maar op naar de wedstrijd.

Ik liep de 5 kilometer (of eigenlijk 5.05 volgens de Garmins der deelnemers),
het ging redelijk: 18.50, hiervan de eerste 4 km in ongeveer 14.40, maar omdat ik na zo'n 3.5 km mijn beenblessure ging voelen heb ik de laatste kilometer niet vol doorgelopen, dat durfde ik niet. Na finishen (als 5e ofzo, misschien heb ik nog een masters prijs liggen), nog even de collaegaeae aangemoedigd die de 10 liepen, een minuutje of 44. En ook mede loopgroepster Dorine, die ergens in de 49 minuten ongeveer finishte.

Ik vraag me af of ik nu e.e.a. weer verziekt heb, met dit loopje, ik voel vandaag namelijk weer hetzelfde als drie weken geleden: stijf in heup/rug en zeer been. De marathon van Amsterdam die in de planning lag, komt nu toch wat op de tocht te staan. Vanochtend rustig getraind, geen tempo's, dat ging goed. Vanavond nog een rondje gefietst, even langs de bossen van Norg om een parcoursje te meten ivm komende zondag (of heb ik nu al teveel gezegd?!!?).

Qua blessure: dan toch maar plan B: langs bij de chiroprakter, om e.e.a. eens goed recht te zetten.

POV

5km

Morgen, zaterdagavond, wil ik een 5 km wedstrijdje lopen in Assen, een stratenloopje.

Sinds woensdag heb ik nog niets gevoeld van de blessure dus een 5k durf ik wel aan.

Wie mee wil...