Vandaag gedaan: 8x300 in 58 (0.30 pauze), dit was vrij hard en ik had dan ook geen zin/energie dit uit te breiden naar 20 stuks.
Daarna nog 13x300 in 65-66, p0.25. Dit ging eigelijk erg soepel, met een goed ontspannen gevoel tijdens het lopen. Dan is hardlopen erruuggg leuk, moeiteloos zwevend over de weg...
Wat me tot de theorie brengt: het maakt niet uit hoe hard of hoe zacht je loopt, als het maar soepel gaat. Dus verzuren kan best, maar dan wel 'soepel verzuren'. De problemen treden pas op als het lopen harken wordt en techniek en fijncoordinatie vergeten worden.
Maar dan, harkend, is lopen heel vervelend en moeizaam. Het is natuurlijk een soort zelfbeschermingsmechanisme. Als je te moe bent en je benen doen pijn en je gaat dan 'verzuringstraining doen', ja dan vraag je om problemen. Maar niet moe en wel soepel en dan knallen, fantasties!
Paul
4 opmerkingen:
Hoi POV. Mijn lichaam (laat ik het persoonlijk houden ipv algemeen) houdt niet van verzuren. Het lijkt wel des te meer ik in de training in verzuring loop (ook al is het "soepel verzuren" , dat gevoel herken ik wel) des te eerder ik ook in een wedstrijd verzuur. Het lijkt wel alsof mijn lichaam dan aanleert : "bij dit soort snelheden verzuur ik altijd". Train ik net iets rustiger, dus blijf uit die verzuring, dan raakt het lichaam er blijkbaar van overtuigd dat bij deze snelheden verzuren niet nodig is.
Volgens mij is het trainen van zuurtolerantie alleen maar nodig als je in een wedstrijd niet om verzuring heen kunt. Iets wat voor mij geld bij wedstrijden met veel hoogteverschil, of afstanden <1500mtr. Beide zijn niet mijn doel, dus ik richt me op het zo vaak en zo lang mogelijk kunnen doorlopen zonder verzuren. En meestal loop ik ook mooi vlak qua tempo, zak niet terug in de 2e wedstrijdhelft.
En mbt "soepel verzuren" : Ik herken het gevoel : benen die lijken te verzuren terwijl het ritme en coordinatie niet gelijk worden aangetast. Tenminste dat denk ik ; perceptie en werkelijkheid zouden elkaar wel eens kunnen tegenspreken?
Hoi JW. Dat wat jij beschrijft herken ik ook heel duidelijk. Als je 'bijna nooit' in de verzuring komt dan kan je hoge snelheden goed aan zonder te verzuren.
Ik denk dat het soepele verzuren wat ik doe, zeker bijdraagt tot mijn loopvermogen op kortere afstanden. Ik voel me op dit moment in staat om een 1000je in 3.00 te lopen. En ik denk ook dat ik voor een goede 10 km rustiger zou moeten trainen. Met andere woorden. Soepel verzuren is goed maar alleen voor sub 3000 of sub 1500 meter.
Ik weet nog heel goed hoe mijn PR's 3000 en 5000 tot stand kwamen: in het voorjaar marathontraining, marathon PR, toen rustige tempi (1000 in 3.30-40) en krachttraining, één training met 3x1000 3.15 en meteen 15.52 als PR. Toen weer 2 weken alleen 1000jes in 3.35 en krachttraining, 1x1000 in 3.00 en bam, een pr van 9.09 (waarin het 1e 1000je in 3.01 ging). Ik was toen stomverbaasd... Ik zou op dit moment ook zo willen trainen als ik de tijd had, het betekent wel 80-100 km/week trainen.
pov
Maar wat zou er gebeuren als je de rustige km-ers van de marathontraining zou handhaven, en toch maar weining week km-ers zou maken? Wel eens geprobeerd? Je veronderstelt min of meer dat als je minder traint dit daarom veel harder zal moeten. Ik weet dat (zeker voor mijn lichaam) nog niet zo zeker.
Ikzelf kan eigenlijk niet vergelijken : ik heb geen langere periodes (wel enkele piekweken voor een marathon) van 80-100km in de week staan. Bij zoveel km-ers kreeg ik altijd blessures ...
Ik heb dat wel geprobeerd, in de periode 2002-2004. Toen trainde ik rustiger en minder, en zelden de ...tigx300jes. Resultaat: lager niveau op 2000m (6.40 ofzo), 10 km 39.00. Toen ik begon met mijn huidige 'aanpak' zijn mijn prestaties vooruitgegaan, ook op 10 km (nu 36.40).
Dus ik denk: of weinig km's maar dan wel harder (hoewel ik niet altijd 'scheur'!), of veel km's rustiger.
Ik denk dat als ik 80 km/week zou trainen, ik vrij simpel onder de 36' zou duiken op de 10. Dus meer en rustig is altijd beter. Maar ja...
pov
Een reactie posten