"Success and failure, the twin impostors"

Deze quote schoot me gisteren weer te binnen toen één van 'mijn' pupillen iets vroeg mbt succes in hardlopen.

Even zoekend/googlend:

Rudyard Kipling said it all: "If you can keep your head when all about you are losing theirs and blaming it on you. If you can meet with Triumph and Disaster and treat those two Impostors just the same; Yours is the Earth and everything that's in it."

Tot zover de quote, achterhaal de betekenis zelf maar.


Gisteren: de eerste 5 km van de halve van Blijham 'snel' gelopen, in 18.50. Met kilometers van 3.37/44/48/52/48, eindelijk weer eens een langer stuk achterelkaarhardgelopen. Het had wel wat harder gekund, als ik volledig voluit had gelopen was het misschien 18.20 of 18.30 geworden. Ik voelde niets(behalve vermoeidheid), en ook het uur daarna met uitlopen, meelopen met finishers, meer uitlopen, ging alles goed. Maar vandaag voelde ik als verlate reactie, mijn liezen wel degelijk!

Maar, een uur op de hometrainer, en alles is weer soepel. Het herstel gaat goed, ik ga gewoon door op de huidige manier: heel voorzichtig de intensiteit en omvang iets opvoeren, waarschijnlijk opbouwen richting een goede 3 of 5 km op de baan, met niet te omvangrijke trainingen. We zien wel.

POV

de week, oliebollen, wijn

Maandag: 10x400 in 88 (loopband)
Dinsdag: een lekkere training, buitenom in het donker met de loopgroep, incl wat minutenloopjes @ 15 km/uur
Woensdag, mijn racefiets, een nieuwe ketting laten omleggen. De vorige was door het pekel en regen en een paar keer een nacht op het werk laten staan nat en in de kou, totaal verroest. Net op tijd de ketting vervangen, op 1 van de tandjes slaat hij al door (kenners weten waarover ik het heb). Daarna even 20 km snel gefietst
Donderdag, kerst, nog even gefietst 36 km.
Vrijdag. Loslopen 6 km want morgen wil ik in Blijham een stukkie snel lopen, misschien 5 kilometer. En: een heleboel oliebollen gebakken, 100 ofzo. Ik zal ze allemaal meenemen morgen en kijken of ze op komen. Zal wel lukken met die kou...

training

Laat ik beginnen met een quote:

"We had to stay in the Sheraton next to Heathrow but when we arrived it was about 11 o'clock in the evening and the middle of the winter. It was impossible to train outside. I started to think about how I could train and then I noticed that my hotel corridor was very long. I put on my shoes and started to run up and down it, and then some of my friends joined me. By that time it was close to midnight and people started to come out of their rooms to look at us. Do you know what happened? They all thought it was an emergency and started following us. One old woman was shouting and running down the corridor in her pyjamas."

"The reason I'm telling you this is that I didn't want to miss a day's training. I always tell young athletes the same thing, 'Wherever you go, whatever you do, what must your top priority be? Running.' In my life I do a lot of things but I never forget my training. Athletics is in my blood. The top priority must always be training, training. This is a discipline. You have to do it."

- the one, the only, the legend, Haile Gebrselassie, commenting in a great Telegraph profile on how he still manages to be a world beater now that he's a business king in Ethiopia. Geb, who employs 500 people in his Ethiopian businesses, amazingly now has a 14.5 hour work day as he runs before and after a full day in the office.


Dus.. training.

Ikzelf heb gisteravond half 10 nog 16 km gelopen. En vanochtend had ik daar nog wat last van, vandaar niet lopend maar fietsend naar de clubtraining. Alwaar ik een warming up gegeven heb in de bossen van Norg. Het lukte mij om de mensen in het zand te laten bijten, door een soort 'klimduinrun' oefening te verzinnen, waarbij iedereen moest finishen door met de hand de finishlijn aan te tikken.

En verdomd ze deden het nog ook! Helaas had ik mijn cameraatje niet bij me. Het staat nog op mijn netvlies gebrand maar die informatie is (nog) niet te downloaden naar mijn pc.


En om nog even op die kubus terug te komen: ik kan hem inmiddels (na een paar uur oefening) in 50 seconden draaien, nog ver weg van het 25 jaar oude PR van 32 seconden. Natuurlijk even opgezocht wat het wereldrecord nu is: een verbijsterende 8 a 10 seconden, afhankelijk van moeilijkheidsgraad. Een gedetailleerd filmpje van één van de pogingen, van Yu Nakajima (hij doet 'm eerst door de war en dan in 10.xx sec de oplossing):



Conclusie: ik moet mijn eigen kubus nodig even smeren.

POV

Bewegingspatronen

Vanmiddag bij bart smit lagen ze er weer, de rubiks kubussen.

Hier was ik vroeger heel goed in.



Weer even geprobeerd, en ja!
De formules die 20 jaar geleden voor het laatst gebruikt werden, bleken nog steeds in de vingers te zitten. Wonderbaarlijk. De volledige bewegingspatronen inclusief ingewikkelde formules draaide ik meteen weer, spelenderwijs. Dat eenmaal aangeleerde patronen zo hard in het geheugen gebrand worden!

Er zijn relaties met de hardloopbeweging, ook wel es gehoord dat mensen na 10 jaar niet lopen, weer terug kwamen en binnen de kortste keren weer op niveau zitten. Net alsof allerlei patronen (training, beweging, ook levenswijze) herinnerd worden en meteen weer goed functioneren.

POV

wanneer is een blessure over en zijn de pijntjes die je voelt 'normaal'?

Die vraag stelde ik mezelf,

gisteren 2x800 2.57, 2x600 2.11, 3x400 88 gelopen. Wel strakke adductoren maar echt geblesseerd, dat ook weer niet. De pijntjes lijken verdacht veel op wat ik meestal voel als ik tegen de 70 of meer km/week maak.

Dus verklaar ik mezelf 'genezen'?
Eerst maar eens een echte wedstrijd tot een goed einde brengen...

Vandaag in elk geval totaal geen 'reactie' op de toch snelle training van gisteren.
Wat onderhouds krachttraining gedaan. Hierbij 30x52.5 kg hamstring gedaan. Nu jij weer, Ton!. Het gaat nu echt de goede kant op! (zei hij voor de zevenentwintigste keer...)

kansberekening

Mooi verhaal van Maarten vd Weijden,
ook spreekt mij bijzonder aan dat hij niet heeft gevochten om te overleven bij lymfeklierkanker. Volgens mij heeft hij gelijk, het is gewoon domweg een kwestie van geluk. Wat is 'vechten om te overleven' eigenlijk? Je kan toch alleen maar de voor de hand liggende dingen doen die je verder helpen, het helpt niet extra om heel erg hard tegen een of andere muur te duwen. Hooguit wordt je imago beter.

Op een veel minder serieus niveau, gewoon hobby, doe ik voor de hand liggende trainingen, vanavond 16 km in 1.19 uur, ging goed, iets strakke adductoren, maar totaal geen moeheid. Gisteren rustdagje. Morgen misschien paar duizendjes op de baan. Nu bier.

POV

tja....

De loop in Peize dus.

Het plan was om hard weg te gaan, eens kijken waar ik sta. Ik ging hard weg, een eerste kilometer in 3.26, een tweede in iets van 3.45. Maar rond 1500 meter stond ik al geparkeerd, benen waren misschien niet goed warm, de ijzige kou deed me verstijven en ik besloot om niet 'door te rammen'.



Mooi.

Nu weet ik waar ik sta. Qua niveau niet erg hoog. Ik mag dan prima kunnen legpressen maar echt HARDlopen nog even niet. Zelfs van deze 2000 meter 'hard', heb ik een dag later spierpijn. Vooral de adductoren zijn gevoelig, maar dit zal zeker wegtrekken binnen 1 of 2 dagen. Wat me er overigens niet van weerhouden heeft om te trainen: 17 kilometer in 1.25, wat best goed ging.

Het duurt al met al wel erg lang om terug te komen na een blessure, de duurloop van vandaag geeft wel weer het idee dat het allemaal wel zal lukken, maar ik mis het om gewoon ongeremd voluit te kunnen gaan, de 10x1000 trainingen die nodig zijn om weer goed te worden, en waarbij je alleen maar hoeft te denken om herstel, ritme, afzet, hartslag. En niet om al die onbenullige pijntjes en o zo voorzichtig moet trainen.

Fijn. Dat moest er even uit.

Verder gaat het heel goed met mij hoor!

Groet
POV

het wordt eentonig...

Donderdag,
terugfietsen van't werk, tralala... lekker rustig bij de weg, bij Peize even de groningerstraat overgestoken, verkeerslicht op rood maar wat dondert 't, er is in de verste verte geen auto te bekennen. Alleen zo'n 30 meter terug stond er een auto met iemand erin, stil langs de weg.

Bochtje om, en jawel... politie!
"Hallo"
"Hallo"
"weet u waarom we u aanhouden?"
"Nee" (je moet je altijd enigszins van de domme houden)
"U reed door rood!"
"O, zou best eens kunnen"
"En dat licht is niet te best, achter moet het rood zijn. U krijgt een bekeuring voor het door rood rijden, de verlichting zien we door de vingers"
"Okee" (ik wou bedankt zeggen maar we moeten niet gaan slijmen)
"Heeft u ook een verklaring dat u door rood reed? .... u hoeft niets te zeggen"
"Nou, er kwam niemand aan en ik had geen zin om voor niets te stoppen dus ik reed door"
"Dus u reed bewust door rood?"
"Ja. Het stoplicht is er om de mensen te helpen bij het verkeersregelen. Maar als er geen verkeer is heeft het stoplicht feitelijk geen functie dus kan je het gewoon logischerwijze negeren. Maar de wet is natuurlijk niet zo, die moet simpel genoeg geschreven zijn om door mensen zoals jullie uitgevoerd te kunnen worden" (bekeuring was toch al binnen en de verlichting was al door de vingers gezien dus....)
"O" (ik zag een vraagteken boven agent's hoofd opstijgen, mijn taktiek van verwarring had gewerkt).
"... ehh nou ja ik schrijf u de bekeuring, u kunt hem bij de post verwachten"

En daar ging ik weer. Geirriteerd omdat ik een stukje nieuws op mijn radio had gemist. Eenmaal thuis heb ik het geld weer terug verdiend met 'matched betting' (wil je meer info, mail me maar).



Verder donderdag een rustdag,
vandaag even 3x300 in 1.10-1.05-1.00 gelopen en sauna. Morgen ga ik waarschijnlijk 5000 meer lopen in Peize.


Paul

een behoorlijk lekker duurloopje

Beetje onverwacht,
maar het gaat sinds vorige week woensdag elke dag beter. Nu zit ik op een 7-daags totaal van 65 kilometer, het meeste sinds juni. En eigenlijk loop ik nog steeds heel voorzichtig, geen stap teveel.

Vandaag iets meer dan 12 kilometer in 60 minuten, het voelde heel gemakkelijk. Het lijkt of ik nu meer 'met mijn benen' loop dan vanuit heupspieren. Benen voelen heel krachtig en ik kan buikspieren eigenlijk helemaal ontspannen houden, de benen vangen nu de klapjes op.

afijn. Vandaag de hele dag binnen gezeten (thuis werken) omdat ik niet naar groningen wilde fietsen: uit principe fiets ik niet bij nul graden en ijsregen. Maar de bus kan niet langs peize-hoogkerk en doet er meer dan een uur over. En dan besteed ik die twee uur liever aan iets nuttigs (koffie zetten, koffie zetten, koffie zetten..)

politie

Vanavond ging ik naar de sportschool.

Maar, fiets zonder licht... werd ik aangehouden!
"Ja je ging wel heel hard over die weg, gevaarlijk! En zonder licht!"
"Tja.." (ik wilde sorry zeggen maar je moet nooit sorry zeggen als je het niet meent)
"Heeft u een ID bij u?"
"Nee"
"Waarom niet?"
"nou ja ik ga naar de sportschool en daar heb ik liever geen ID of portemonnee in de kleedkamer liggen"
"Ik geef u een bekeuring voor rijden zonder licht. En eigenlijk moet ik ook een bekeuring geven voor gevaarlijk weggedrag!"
"O"
"Maar ik houd het voor deze keer maar bij de licht bekeuring"
"Bedankt"
"Waarom, als ik vragen mag, reed u zonder licht? ... u hoeft dit niet te beantwoorden"
"Nou, mijn licht is kapot, vandaar" (ik wou zeggen dat ik het morgen wilde repareren maar je moet nooit dingen zeggen die je niet meent)
"O"
... en toen ging de politie er weer vandoor, na opschrijven van mijn gegevens.
Even gewacht tot ze uit beeld waren, toen gewoon naar sportschool gereden. Ik kan natuurlijk geen training missen vanwege dit soort dingetjes.

Lange intervals op de loopband: 3x1200 in 16 km/u, en 2x700 in 17 km/u. Zonder al te veel problemen. Conditioneel geen enkel probleem, wel iets 'strakke liezen', maar niet erg. Het gaat steeds weer wat beter...

POV

blessure is over. Gewoon weer aant trainen.

Hoi,

Donderdag, borrel van't werk. Een paar wijntjes (vind ik lekkerder dan bier, soms). En Sinterklaas was er ook. Enfin, met dat wijn in de benen toch maar naar huis gefietst, want wachten op een bus is ook niet fijn. En daarna even naar sportschool, de kuit uitproberen. Wel: dit ging goed, voelde in de verte nog wel iets maar toch: 8x500 @ 16 km/u zonder veel problemen. Iets licht in het hoofd, hoe zou dat nou komen?

Vrijdag wilde ik 5 kilometer loslopen want toch wel wat last van buikspieren (soort opstartpijn na 4 dagen nauwelijks lopen, denk ik). Het werden er 9 want ik verdwaalde, ergens achter in Roden!

Daarna nog even Pauw en Witteman gekeken, daar versprak de brave Neelie Kroes zich bijna... het ging over de bergbeklimmer Wilco van Rooijen, van wie de tenen afgevroren waren na een expeditie op de K2, en of hij dat wel kon maken,dat bergen beklimmen met thuis een gezin+kind. In elk geval zei ze iets als "Tenen zijn in een huwelijk niet nodig om..." toen een veelbetekenende stilte ".... ehh.. na te denken".

Zaterdag kracht:
- 3 sets van 22x 52 kg hamstrings (nee Ton het lukte me niet die 29x)
- 3 sets van 25x 170 kg legpress (een masters PR'etje)
- 3 sets adductoren 20x50kg (zwaar); abductoren 20x40kg
- 3 sets van 30x120kg andere legpress.

Eens kijken of ik hier spierpijn van ga krijgen. Denk het niet.
... toch wel iets (hehe eindelijk).
Zaterdag en zondag in totaal ook nog 21 km @ 12 km/u gelopen, gewoon rustig loslopen. Zo'n 12 km/u gaat reuze gemakkelijk.

Morgen misschien 5x1000 op de loopband, daarna woensdag met de loopgroep nog iets en dan zaterdag in Peize, 1 of 2 rondjes in principe voluit lopen... ergens in de 18 minuten over 5 km of ergens in de 38 op de 10. Wie weet.



POV

wedstrijdverslag 60 van texel 1991

volgt later...

Weer even lekker getraind, flinke krachtoefeningen zonder de kuiten te belasten, en toch 2.5 kilometer op de loopband. Hierbij voelde 12 km/uur heel gemakkelijk, bijna als snelwandelen.
En nu zit ik aan mijn avondeten: overgebleven Danoontjes, mandarijnen (want daar kreeg je een Sinterklaas CD voor) en bier.

Geen vlees, want ik ben (realiseer ik me nu eigenlijk pas) al een maand of 5 vegetarier. Af en toe een stukje kip mee eten met m'n dochter, dat is het wel. Afijn...

nu beide pezen zeer

Net boven beide achillespezen zit irritatie.
Achteraf is waarschijnlijk de combi van zondag bostraining en maandag krachttraining de oorzaak. Bij die krachttraining had ik zoveel power dat ik waarschijnlijk ongemerkt wat overbelast heb.

Gewoon een blessure(tje) omdat ik tegen een grens aangelopen ben dus.

Mijn trainersopinie: blessures zijn niet de vermijden want je weet pas je grenzen als je ze af en toe overschrijdt (en daardoor een blessure oploopt). Het is niet 'dom' om een blessure te krijgen!

Wat belangrijk is is om daarna de juiste dingen te doen. Dus enkele dagen niet hardlopen, blessure verzorgen en beter opletten bij bepaalde krachtoefeningen. En profiteren van de goede zij effecten van de blessure, goed uitrusten, wat dingen overdenken,... overigens wel getraind vandaag, 75 minuten hometrainer met 10x1 minuut 'hard' (hartslag naar 160+), geen last.

...

Ik wilde even bij de training van de loopgroep vanochend komen kijken, op de fiets. Het enige probleem was dat ik pas om 11.00 wakker werd tot mijn verbazing! Hoewel ook weer niet zo raar als je tot 01.xx Paul de Leeuw kijkt.

Verder, beetje off topic maar okee, ben ik op autojacht. Dit zit zo: ik ben vergeten mijn ANWB abonnement op te zeggen, en nu ik dan vastzit aan dat abonnement, is het natuurlijk voor de hand liggend om er dan een auto bij te kopen. Ook zouden mijn ...tig schadevrije jaren eind dit jaar verlopen, een tweede reden om er een te kopen. En ten derde, wegens de kredietcrisis krijg je tegenwoordig 2 voor de prijs van 1. Dus. En ten vierde, ICESAVE schijnt per half december al, mijn geld terug te geven.

loslopen... geblesseerd!

Na donderdag een 'echte' rustdag (wel iets te hard naar het werk gefietst, een brommer passeerde mij, ik kon net aanpikken... @ 41 km/u, windmee), vrijdag een rustig herstelloopje. Ging heel gemakkelijk in zo'n 12.5 km/u, zonder enig probleem.

MAAR... ik had bij het begin al een pijntje in de rechterkuit, zo'n 5 centimeter boven de achilles. Geen idee hoe ik eraan gekomen ben, in elk geval voelde ik voor het eerst iets op vrijdagochtend.

En nu, zaterdag, kan ik er nauwelijks mee wandelen. Hardlopen is onmogelijk, misschien dat hometrainer wel lukt, zal ik morgen eens proberen. Deze blessure voelt alsof het wel een weekje gaat duren. Misschien dat ik net voor Peize weer volledig belastbaar ben.

Om de verwarring wat te verminderen

Mijn berichtje over 'zware terugslag' was een half mislukte grap want velen dachten dat ik weer maanden teruggeworpen was in mijn herstel. Terwijl ik gewoon buikkrampen van het lachen kreeg van 'professionele-hulp-man'!







Laat ik hier dan een precieze beschrijving geven van mijn blessuretoestand:
- ik kan zo'n 50 km/week trainen inclusief voorzichtige snelheidstraining en een redelijke duurloop.
- als ik probeer meer dan 2 of 3 dagen achter elkaar te lopen raken liezen/beenheffers/iliopsoas nog altijd iets geirriteerd.
- alle niet-loop trainingen gaan voortreffelijk (kracht goed, wielrennen perfect).
- ik kan gewoon trainen en opbouwen naar korte wedstrijdjes (tot 10 km), en ik denk dat baanwedstrijden ook geen probleem zijn. Het enige probleem is dat lang achter elkaar lopen de zaak wat extra irriteert.

Wel was ik de afgelopen 2 weken wat slordig met rekoefeningen etc, en heb ik de afgelopen 4 dagen elke dag getraind (zondag heuveltjes/maandag10x400/dinsdag14kmrustig/woensdag 14 km incl langzame tempo's), waardoor ik vandaag wel een rustdag moet nemen.

Verder zit ik eigenlijk te wachten op een mooie dag van zo'n 12 graden met noordwestenwind. Dan kan ik even lekker naar Deventer fietsen (125 km), zou lekker zijn.

grt!
Paul

weer wat trainingen

Een aantal voorzichtige trainingen gedaan:
- vrijdag 12 km in 60 minuten, ging okee, lekker
- zaterdag een uurtje op hometrainer, want het was slecht weer en ik had geen zin in hardlopen, ging ook goed
- zondag training gegeven in Norg. Met daarna koffie en appeltaart en nog een koffie.

Dit was een speciale training, met als thema 'trainen zoals de groten het deden'. De eerste grote is Seb. Coe. Deze deed de volgende training een paar keer per jaar, vaak in de herfst: een heuvel van een meter of 5 hoog, hier tegenop lopen met een mannetje op de rug. Naar beneden, wisselen, etc etc. Toen aan vader Coe op een trainerscongres eens gevraagd werd 'hoeveel herhalingen? 10 of 20?' schudde de oude Coe meewarig het hoofd en zei iets als 'the whole morning or until they cannot move anymore'.

Zogezegd zogedaan, maar wij hebben het bij zo'n 5 herhalingen gehouden.

Alberto Juantorena was de andere grootheid. Hij deed trainingen in een gebied waar ooit een meteoriet was ingeslagen. Deze meteoriet had een komvormige kuil achtergelaten, en Alberto liep deze kuil in en uit, waarbij hij bij het oplopende deel zijn paslengte en snelheid probeerde te houden. Alleen hij kon dat.

En wij, wij liepen ook hard door de kommetjes in Norg.


Voor mij is het een uurtje lopen geworden, zo'n 11 kilometers.

Vandaag een supertraining (wat kan het soms toch lekker zijn): 3x600 in 16 km/uur, daarna een groot blok kracht waaronder een PR (25x52kg hamstrings) en nog wat andere zware dingen waardoor ik met totaal verzuurde benen richting loopband wankelde. Maar op die loopband nog eens 2x900 meter op 16 km/uur met een heel goed gevoel...

waarom is sporten toch zo leuk?

Woensdag op de baan, wat 1000jes meegelopen rond de 3.50-4.00, tijdens de loopgroep training (4x1200/100/300 split). Ik liep met mijn wedstrijdschoenen, en lijk daar meer last van buikspieren/lies van te krijgen dan met mijn trainingsschoenen. Daarom: het komende wedstrijdje, in Peize, met trainingsschoen lopen.

Donderdag: krachttraining, enkele PRs geset: 21x 52kg hamstring; 30x170 kg legpress, en nog wat andere dingetjes.

Sporten is zo leuk en goed omdat het centrum van jezelf, dat soms helemaal in je hoofd zit inclusief piekeren en peinzen, weer naar beneden getrokken wordt tot in je lichaam. Het centrum zit dan weer ergens rond je hart of buik, en alles werkt weer zoals het hoort. Vooral zware krachttraining werkt heel goed.

zware terugslag

Zondag,

een uur op hometrainer gefietst, ging prima,
maar ik keek tijdens het fietsen naar de compilatie van de Lama's...
Mijn buikspieren trokken compleet in de kramp van het lachen, vooral de sketch met professionele hulp-man was killing!

...

maar natuurlijk herstelde alles zich snel, zo snel dat ik maandag gewoon krachttraining heb gedaan. Veel herhalingen (60x90kg legpress paar keer) om bloed in de spieren te krijgen en daardoor goed te herstellen. Ja, een herstel-krachttraining dus!

Dinsdag helemaal rust.

ging goed... auw

Vandaag E. gehaasd naar een mooie tijd van 1.36.40 op de Halve Marathon van Leens.

Ik had verrassend goede benen zelf, de eerste twee kilometer gingen te snel in 8.23 (wind mee weliswaar), ik dacht 13 km/u te lopen maar het ging zó gemakkelijk. Daarna bewust harder op de rem gestaan en er volgden een hele rits kilometers in 4.25-4.35. Op het laastst wat 4.40-4.50 kilometers. Geen spoor van vermoeidheid had ik. Wel wat stijve bovenbenen, van de krachttraining van donderdag nog.

Na het lopen wel weer wat last natuurlijk, in de onderste rij buikspieren, als het goed is zal dat morgenavond wel weg zijn.

Maar: een mooi totaal van zo'n 24 kilometer inclusief in- en uitlopen!

de training ontwikkelt zich....

Mijn training ontwikkelt zich op de volgende manier:

Kracht en snelheid zijn op een hoog niveau, en het lopen van korte intervallen gaat me goed af. Ik vertrouw het mezelf al bijna toe om een snelle 1000 te kunnen lopen, dicht bij de drie minuten.

Maar met duurwerk moet ik erg oppassen. Gisteren 17 kilometer in totaal, in een rustig 10 a 13 km/uur tempo gelopen, maar na afloop waren de buikspieren toch wel verkrampt. Gelukkig wel weer binnen 1 dag is deze verkramping weggetrokken, maar toch... Het lijkt er nog altijd op dat bij het aaneengesloten een lange afstand lopen, er sneller verkramping in de buikspier/lies regio optreedt dan bij intervalsgewijs trainen. Zie ook de theorie over verkramping die ik ergens in september hier neerschreef.

Hierdoor zie ik mezelf komend voorjaar nog geen snelle marathon lopen; daarentegen wel een snelle 5000 (in Utrecht tegen HR en Loopgek en LB met daarna bier).

Ik zou wel een snelle marathon wíllen lopen, maar wie ben ik om me te verzetten tegen de natuurlijke gang van zaken, tegen de logische ontwikkeling van de training. Daar zou alleen maar ellende van komen.

Naast het relatief snelle werk zie ik mezelf wel lange duurlopen doen, maar wel op een heel rustig/langzaam tempo, een marathon 'hazen' net binnen de 4 uur, of als het meezit toch die 100... maar of dat allemaal haalbaar is blijkt komend voorjaar wel.

POV

dat loopt niet best met 3 wjin op

Gisteren 'even' naar clubgenote L. gelopen om haar te feliciteren met New York, afijn 2 uur en 3 wijn later, weer terug gelopen, 3 kilometer, zwalk zwalk...

Verder, zondag niet gelopen maar hometrainer uurtje, maandag 9x400 op loopband T16 en krachttraining (o.a. 25x52kg adductoren en 50x90kg snel legpress, hier geen enkele spierpijn van overgehouden).

Het leven is vreemd....

Dit gezegd hebbende,

nu even terzake:
gisteren 9 kilometer in 43.00 lekker duurloopje,
vandaag 19 km in 1.32. Eigenlijk net iets te lang wat ik voel toch wel weer één en ander. Moeilijk om je dan in te houden, het lopen ging erg gemakkelijk op zo'n 12.5 km/uur. Maar geen zorgen...

Het leven is vreemd want tijdens het lopen had ik mijn radiootje in en dan hoor je dat er in Haiti een schoolgebouw is ingestort, ... tig kinderen dood. En of het nu kwam doordat ik al meer dan een uur aan het lopen was... of dat ik zelf kinderen heb... de tegenstelling tussen de zalige looproes en het harde leven. En daaruit ontstond ter plekke het idee om één of ander goed doel aan mijn 100 kilometer poging te verbinden.

Loop ze!

POV

... en geen terugslag.

Ik verklaar mezelf al bijna genezen van deze lastige blessure. Mijn tips voor deze lies/buikspier blessure, in volgorde van belangrijkheid.

- krachtoefeningen, vooral voor ad- en abductoren, zijn heel belangrijk;
- genoeg geduld hebben met opbouw van kilometers;
- bekken oefeningen;
- rekoefeningen voor bovenbenen;
- buik/rugspier kracht oefeningen.

Het heeft ff geduurd, vier maanden, maar nu gaat het dan echt de goede kant op.

En ik heb nu vooral veel zin om eens een paar wedstrijdjes te lopen, de 10 in Peize zal de eerste snelle zijn... ik moet nog niet denken aan de 100 kilometer, sterker nog, ik weet op dit moment niet waarom ik dat doel eigenlijk gesteld heb, het moet een verstandsverbijstering zijn geweest. Maar, ik heb het wel gezegd dus er zal wel een waarheid achter zitten, wie weet.

Maar eerst maar es gewoon trainen...

Eindelijk een 'echte' training

Zondag: 10x400 in 90 seconden, in een kort duurloopje. Ik had nog wel iets gevoelige buikspieren maar vooruit dan maar. Maandag niet gelopen, maar wel zo'n 35 kilometer gewielrend, het was mooi zacht weer...

En dan dinsdag. Nog altijd hier en daar lichte gevoeligheden, maar: 5x800 in 3.02 / 2.54 / 2.56 / 2.55 / 2.53, pauze 1.30 (200).

Een Echte Training.

POV

een nieuw theorietje

Eerst een overzicht van de trainingen:

dinsdag, het plan was een klein stukje loslopen, het werd 9 km in 45'
woensdag, loopgroeptraining, hierbij had ik zelf weer iets last van buikspieren, maar dit is niet gek, na de afgelopen 7 dagen 57 kilometer te hebben gelopen.
donderdag rust,
vrijdag: duurloop 80 minuten, iets meer dan 16 kilometer, en het ging vrij goed. Nog niet helemaal soepel maar okee.
zaterdag: een uurtje op de hometrainer op een vrij zware weerstand, hartslag tegen de 150 (dit komt overeen met 14-15 km/uur lopen, qua hart belasting).

Ik kan inmiddels weer zodanig veel trainen dat ik wat plannetjes kan maken:
- Komende weken zo'n 50 kilometer per week met 2x/week een 16 km/u drempeltraining
- Leens 15 november, halve marathon als duurloop/haas, 1.35 a 1.40, zou mooi zijn.
- Tussendoor een testloopje, 5 km op de weg, voluit, om mijn grenzen te bepalen
- Peize 13 december, 10 kilometer, dit zou in de 38 minuten moeten kunnen, afgaande op de huidige training.
mm... zou mooi zijn!


Het theorietje:

Ik las op de Losseveter site over een theorie-dag ergens in den lande, over hardlooptraining. Deze dag kan kort worden samengevat als "hoe meer kilometers hoe beter". En ik ben het met Henk Kraaijenhof eens als hij stelt, over tien jaar komt er weer zo'n theorie-dag "hoe sneller trainen hoe beter".

Ik heb eens een onderzoek gelezen over de verschillen tussen verschillende typen lopers, waarbij gekeken werd naar de mate waarin lopers trainingsbelastingen kunnen verdragen. Als ik me goed herinner, zal het nog even opzoeken, waren de conclusies grofweg:
- toplopers voelen zich kiplekker bij een zware belasting van bijvoorbeeld 100 of 150 kilometer per week. Bloedwaarden, stemming, fitheid, zijn dan allemaal uitstekend en de training gaat goed. Komen ze boven de 150 of 200 km/week, dan verandert dat en zie je bijvoorbeeld futloosheid, bloedarmoede etc. Komen ze onder de 50 of 100, dan voelen ze zich ook goed maar presteren ze minder.
- mindere goden voelen zich super bij een belasting van bijvoorbeeld 30 a 60 kilometer per week. Lopen ze meer dan zie je futloosheid, moeheid etc...

Het komt erop neer dat de elk individu een soort optimum heeft die hij/zij kan opzoeken. Ikzelf voel me altijd prima bij 80 of 100 kilometer per week... En het komt erop neer dat je van een mindere god geen toploper kan maken.

Van een ezel kan je geen renpaard maken.
Van een renpaard kan je geen raceauto maken.

Wel kan je van een ezel een soepele snelle ezel maken. Dit heet 'zelfkennis' en weten wat goed voor je is en je grenzen kennen. En een renpaard die niets doet wordt geen ezel maar wordt een renpaard in ruste.

Terugkomend op die theoriedag: ik ben er niet geweest maar de boodschap die ik niet heb kunnen ontcijferen uit de stukken op internet, die zal ik hier dan maar opschrijven: vind je optimum, optimaliseer dat.

Hierop doorredenerend, je kan het ook doortrekken op het hele leven, ieder heeft een optimum, "goed in je vel zitten", "lekker bezig zijn". Maar niet proberen een renpaard te worden (en derhalve ook niet voldoen aan de wens of goedbedoelde pogingen van anderen om van jou een renpaard te maken), eerder in het middelpunt van jezelf blijven staan en vandaaruit de dingen doen (zie ook onder Zen).

Zoo... genoeg theorie voor vandaag. Ik stop voor ik ga zweven.



POV

wow!

alles keert zich ten goede,

zelfs de training gaat goed. Ik had eigenlijk een rustdagje in mijn hoofd maar ik voelde me soepel en goed, en ben even krachttraining gaan doen.

Eerst 6x300 op loopband a 16 km/u, toen krachttraining, toen nog 4x300 a 16 km/u,
en toen iets zwaardere gewichten. Bleek dat ik erg sterke benen had en mijn kracht-PR's eraan gingen: 21x52 kg leg curl/hamstring; 25x170 kg legpress. Ik was eigenlijk totaal verrast door deze goede training!

we maken vorderingen

Hoi,

Deze week weer een verdere verbetering. Misschien heeft het te maken met het feit dat ik minder krachttraining deed (naar aanleiding van de opmerking van HR), of nieuwe loopschoenen heb, nu. Ik voel nog steeds e.e.a in de liezen/buikspieren maar op d'een of d'andre manier lijkt alles nu soepeler/losser/niet meer 'te gespannen te raken'. Moeilijk om in woorden te vatten.

In elk geval: in totaal 50 kilometer, in 6 loopdagen. Gisteren 13 km in 1.05, vandaag 8 incl 6x500 in 1.59. 't kon slechter.

Ook heb ik de afgelopen weken van bekenden en vrienden, de vraag gehad, waarom ben je niet naar een sportarts gegaan, terwijl je dat wel adviseert aan je geblesseerde atleten. Je bent zelf toch ook geblesseerd?

Hierop kan ik antwoorden:

a) ik ben erg eigenwijs. Ik heb geen trainer die mij adviseert, en zelfs als die mij zou adviseren zou ik denken 'ik weet het beter'.

b) ik voel mijn lichaam goed aan. Bij echte problemen sta ik binnen 1 dag bij de dokter, bij deze blessure is de oorzaak min of meer bekend, en het verloop ook, en het verloop is tot nu toe volgens mijn verwachting. En ik heb geen zin om verzeild te raken in allerlei adviezen, bezoeken aan fysio's, scans, waarmee ik binnen de kortste tijd mijn volledige eigen risico ad 650 euro er doorheen gejast heb (ik heb dat voor volgend jaar wel voor de zekerheid verlaagd...). Klinkt een beetje kort door de bocht maar, soit. Mocht het opeens om onduidelijke oorzaak slechter gaan dan ga ik alsnog. Zeker. En dan linea recta naar de mensen van www.liesblessure.nl.

c) andere atleten: elke trainer adviseert vrij snel om iemand anders naar een blessure te laten kijken, omdat het voor een trainer moeilijk is een blessure precies te duiden. Bij kortdurende (paar weken) blessures kan een trainer adviseren, maar bij langer durende blessures weet de trainer soms niet zeker wat het beste is. En om te voorkomen dat je dan 'maar wat gaat proberen': doorverwijzen. Hierbij speelt mee dat je niet voelt wat de atleet voelt en niet een nauwkeurig genoeg oordeel kan geven.



POV

trainingen

Dinsdag wat krachttraining en 10x300 meter T16, op loopband; hier geen last of terugslag van.
Woensdag (vandaag) loopgroeptraining, zelf 10x1' met 1.30pauze, T15-17 ongeveer. Terugslag: wachten we af. Maar het is een goed teken dat ik 2 dagen achter elkaar 'iets snels' kan doen.

marathons en zo

Het was een pijnlijke geschiedenis,..

althans voor 'mijn atleten', ze liepen allen rond de 4 uur, en konden mij na afloop allen bevestigen dat de marathon na 35 kilometer begint.

Ik ben blij dat ze nu uit de eerste hand ervaren hebben wat het is, het lopen van een marathon. Zo'n ervaring, inclusief de training vooraf en de kapotte benen achteraf, geeft een groot inzicht in jezelf als loper. Hoe diep kan je gaan, wat betekent het om 'onverantwoord bezig te zijn', waar in de voorbereiding ging het goed of minder goed, waar zitten zwakken punten en sterke, etc etc...

Ik ben ook erg blij dat het goed gegaan is. Geen instortingen, geen blessures, geen 'nooit weer' (in elk geval niet van de lopers zelf;-)).




Oh ja, ik had nog een foto van de 4mijl bekeken, gewoon geknipt voor de vuist weg, bleken daar bij nadere bestudering de Buik en HR op te staan! Onderstaand de foto, zeer flink ingezoomd en gephotoshopt is er nog iet aardigs uitgekomen. De karakteristieke koppen zijn ook zonder bewerking voor de kenners uit duizenden te herkennen:




Groet
POV
die vanavond wat kracht gedaan heeft, en 4 km op loopband zonder noemenswaardige problemen; het voortschrijdend gemiddelde staat al meer dan 2 weken op 40 kilometer. Misschien is het nu wat te verhogen.

geeuw....

wat is die beurs toch voorspelbaar, 936 punt stijging van de Dow.

Maar nu even ter zake,

Vanavond voor het eerst 170 kg (de hele stapel gewichten) op de legpress gezet, en dit kon ik zo'n 21 keer wegtrappen (nr 22 lukte niet meer). Hamstrings 15x52 kg; adductoren 20x45 kg, hier vier series van. Lekker zwaar, mooie krachttraining.

4 mijl

Met deze beelden in gedachten liep ik later op de dag 8x500, met 2 minuten pauze, in achtereenvolgens 1.56/54/52/51/50/50/50/49, dus best vlot, en ik ben benieuwd of ik hier morgen reactie (zere buikspieren) op krijg.

Training gaat dus weer redelijk, maar ik verwacht nog wel weer een soort terugslag, 2 stappen vooruit 1 achteruit, of zo.

POV

sms-je

Van atlete I,

die (misschien?) de nederlandsche titel bij de vrouwen 50-55 in Eindhoven in de wacht heeft gesleept, in een heel goed 3.15.41, na een supervlakke race. De eerste van de 6 door mij van schema's voorziene atleten is binnen, en goed!

Ook een belangrijk resultaat omdat het eens temeer aantoont dat leeftijd niet van belang is. De wil om goed te lopen, zolang die er is zul je goed lopen... (okee een beetje mazzel wil ook wel helpen natuurlijk

POV

best wel een mooi trainingsweekje,

Met op de maandag zo'n 4 km loopband T13-15, en zware krachttraining
dinsdag 5000m op de loopband 20.47, eerste snelle lange loop sinds de 10 km Run van Winschoten

Woensdag de clubtraining waarbij ik zelf zo'n 12 km in tempo's tussen 11 en 14 km/u heb afgelegd, en waarna ik op de donderdag wel weer 'last' had. Van een aanwijsbaar klein plekje, een aanhechtingspunt tussen buikspier en schaambeen. Volgens google kun je zo'n type blessure ook krijgen als een van je SI-gewrichten vast zit, waardoor de last zich verplaatst naar een ander punt. Dus -> losmaakoefeningen.

Maar de vrijdag was alles weer hersteld, en liep ik mijn langste duurloop sinds tijden: 12.5 kilometer in 1.04. Voelde extreem gemakkelijk, maar natuurlijk nog wel een ietsje pijn aan de buikspier dus heel erg ingehouden 'gewandeld'. Ook wel lekker natuurlijk.

Afgelopen 7 dagen 42 kilometer (dat is toeval).

Zondagavond, denk ik, nog weer een duurloopje. En eerst 's middags nog even bij de 4mijl kijken, op de racefiets erheen, ik vertrek om 12.00 dus wie mee wil fietsen... maar pas op, het gaat wel hard!

ja ook ik heb (had) geld bij Icesave

En dat zal allemaal door IJsland opgehoest moeten worden.

Hebberig als ik ben, besloot ik, Nederlander, te gaan voor de 5.25% rente. Jammer maar helaas.... IJsland is failliet, voor het eerst dat een LAND failliet zal gaan! (of???).

Gelukkig zal Bos vergoeden.

Helaas vrees ik dat er nog wel meer banken zullen omvallen, en/of landen. Dit komt omdat de internationale derivatenposities onafwikkelbaar zullen blijken wat zorgt voor o.a. grote beurscrashes en vele faillisementen.

Maar ach, zolang we lekker kunnen trainen...

de adductoren doen het goed

Zo'n 3 weken geleden ben ik begonnen met oefeningen voor de adductoren, in de sportschool. Je weet wel, op die apparaten die normaal gesproken favoriet zijn bij de dames, om bepaalde gebieden te 'trimmen'. De eerste paar keer kon ik de oefening met slechts 15 kilo doen, waarbij telkens adductoren/buikspieren/liezen meteen gespannen raakten. Maar ziedaar!

Na een week ging het al beter en vandaag kon ik dezelfde oefening met 45 kilo doen, zonder dat alles gespannen raakte, jazelfs kon ik gewoon 20 herhalingen doen... Dit lijkt de perfecte oefening voor lies/buikspier klachten, en het effect lijkt te zijn (zo komt het op mij over) dat je leert, om niet te verkrampen terwijl toch de adductoren zwaar werk verrichten.

En ik denk dat zich dat voortzet in hardlopen, waar misschien een soortgelijke verkramping ontstond. In elk geval deed ik 3x6 minuten op 13-15 km/uur op de loopband, zonder al teveel problemen.

Maar of dit zoveelste theorietje ook hout snijdt, moet nog maar blijken. We zullen zien.

POV

Over de trainingweek en over de terugkeer van Lance

De week:

Woensdag, baantraining, ik heb wat meegehobbeld, intervalletjes a 14-15 km/u, in totaal zo'n 3 kilometer. Dit ging vrij goed, ik moest me enorm inhouden bij die snelheid.

Donderdag: krachttraining, de beste sessie tot nu toe. O.a. 20x 52kg legcurl, 40x150 kg legpress, hier een aantal series van. Daarnaast wat nieuwe oefeningen: ab- en adducturen, een aantal series met zo'n 30 kg. De adductoren (waarvan de pezen langs de lies lopen) zijn gespannen. Ook zo'n 3 km op de loopband@14 km/u.

Vrijdag, jawel, een 63 minuten duurloop, zo'n 11.5 kilometer, heel rustig dus. Zaterdag had ik last van buikspieren, maar dat is helemaal weggetrokken.

Vandaag wilde ik ook zoiets doen maar dat komt er waarschijnlijk niet van, beetje regen okee maar dit... Ben benieuwd of 'mijn' marathonlopers hun 30 kilometer duurloop van vandaag hebben kunnen doen (maar ze mogen volgens eigen inzicht met trainingen schuiven dus kan morgen ook). UPDATE: toch nog 10 km lekker gelopen, resulterend in een weekje van 35 km. UPDATE: paar mailtjes van 'mijn' (halve) marathonl(o)op(st)ers, dat de duurloop in de knip zit.



Lance en doping

De Ronde van Frankrijk is volgens de ASO 'in verlegenheid gebracht' door het voornemen van Lance om terug te keren in de ronde. Die positie van de ASO is volgens mij belachelijk. Het is een soort politiek statement, waarmee ze willen zeggen dat ze 'tegen doping zijn'. Maar daarbij beschuldigen ze indirect iemand die nooit op doping is betrapt. Als ze nou in verlegenheid waren gebracht door het voornemen van Virenque om terug te keren.... En nu wil zo'n Frans dopinglap, dat Lance toestemming geeft om zijn urine nogmaals/alsnog te laten testen. Gelukkig heeft hij die toestemming niet gegeven.

Ook Dick Pound van de WADA zegt dat Lance moet uitleggen waarom 6 van zijn urinestalen uit 1999 EPO hebben bevat. Maar: een onafhankelijke commissie boog zich over de kwestie, zuiverde Armstrong van alle blaam en verweet antidopingautoriteiten de regels niet na te leven. Dus wat kletst die Dick nou!?!? Een lid van een dopinglap dat regels niet naleeft (aangetoond!) verwijt iemand anders dat er regels niet nageleefd zijn (niet aangetoond). Laat hij zijn eigen regels naleven, dan komt alles goed.

Als kranten kletsen, da's prima, dat zal waarschijnlijk wel gebeuren met een 6 pagina-dopingkatern elke dag in L'Equipe.

Beste Lourens, hierbij mijn kijk op jouw SV-argumenten

Beste Lourens, hierbij mijn kijk op jouw SV-argumenten (welke ik kort heb samengevat)

1. Progressie: vanaf z’n 30e grote progressie -> door doping
2. Stechemesser: er is contact met hem geweest -> dopingcontact
3. Contacten in oostenrijk -> dopingcontact
4. Methandienon en Stechemesser, oostduitse links
5. Methandienon helpt en is snel uit het lichaam -> bruikbaar voor steeple lopers
6. Infuus: misschien herstelinfuus

Het is een mooie lijst argumenten. Ik zal ze één voor één behandelen.

Allereerst de progressie van SV op de steeple:

1994 8:36.61
1995 8:33.52
1996 8:37.36
1997 8:19.16
1998 8:45.70
1999 8:19.52
2000 8:13.45
2001 8:20.67
2002 8:06.91
2003 8:09.18
2004 8:13.25
2005 8:04.95
2006 8:15.37
2007 8:35.40
2008 8:12.50

Dus op z'n 28e (niet na z'n 30e) loopt hij al onder de 8.20. 8 (ACHT) jaar later loopt hij 8.04. Dat is twee seconden progressie per jaar. Niet echt veel, en in lijn met een geleidelijke perfectionering van hordentechniek. Jij zegt van 8.13 naar 8.04 in 5 jaar tijd, dat is 1.8 seconden per jaar progressie. Niet indrukwekkend.

Hardlopers lopen vaak tijden binnen een bepaalde bandbreedte, afhankelijk van weer, vorm van de dag, tijdstip in het seizoen en dergelijke. Zo redenerend heeft Simon eigelijk nauwelijks progressie geboekt, slechts een uitstchieter in 2005 gehad: tussen 1999 en 2008 (!) binnen een bandbreedte van 14 seconden. Heel constant dus.

Op z'n 39e loopt hij 8.12, iets verval dus na z'n PR van enkele jaren geleden. Ikzelf liep al mijn PR's rond m'n 30e- 35e, na tussen 20 en 30 hard getraind te hebben en niet verder te komen dan 9.38 en 16.39 op de 5, ging er daarna opeens een hap van de PR's af met 9.09 en 15.51. Heb ik dan ook doping gebruikt? Ik heb vergelijkbaar hard als Simon getraind, helaas met veel minder talent... wel had ik in de sterke periode meer zelfvertrouwen, of gevoel tot hoever ik kon gaan. Misschien door krachttraining voelde ik beter aan hoever / hoe diep ik kon gaan. Hoe zit het met Simon’s krachttraining?

Verder, als doping zo goed helpt na je dertigste zou je veel andere atleten moeten kunnen identificeren met zo’n opvallende progressie na hun dertigste. Jouw argument (ik ken geen enkele andere atleet met zoveel progressie) is dus geen argument.

Ook heb ik de top30 allertijden even bekeken. Deze is op deze site te vinden. Mooie site overigens.

In deze lijst:
11 Patrick Sang 33,
15 Simon 36,
17 Peter Koech 31

Weinig… maar net als bijv 110 horden is steeple een blessuregevoelige sport, waardoor naarmate de leeftijd verstrijkt er steeds meer lopers wegvallen. Puur fysiologisch gesproken kan je op je 36e nog prima presteren.

Het Stechemesser- en Oostenrijk verhaal: dat vind ook ik allemaal bedenkelijk, had hij beter niet kunnen doen, je gaat toch denken “die wedstrijd in oostenrijk, daar heeft hij het dopingprogramma nog even doorgesproken, dianabol dan en dan, 20 dagen later een limietpoging, dan is de dopen wel uit het bloed verdwenen….” maar… ai... .betrapt! Aan de andere kant heeft dit verhaal een hoog speculatief gehalte zonder enig bewijs, en is het daarom denk ik onterecht (of beter gezegd ‘logisch onmogelijk) om dit als ‘bewijs voor doping’ te gebruiken.

Een andere manier om naar zijn relaties met deze mensen te kijken is: artsen die meer weten van dopinggebruik zijn tegelijkertijd ook deskundiger op het gebied van lichamelijke en hormonale processen en herstelcurves etc… in elk geval veel deskundiger dan andere, hele brave, trainers die zich niet verdiepen in dat soort materie. En Simon, als moleculair bioloog (of was het nou microbioloog) weet natuurlijk dat hormonen en allerlei stofjes een grote rol spelen bij herstel. Hij hamert er bij bijeenkomsten zoals dit voorjaar in Roden dan ook op om voldoende rust te nemen in wedstrijdperiodes, om zodoende op natuurlijke wijze het hematocriet- en testosteron-niveau goed te houden. Ja, misschien zelfs heeft hij op een bepaald moment de opties om zelf te ‘gebruiken’ via deze contacten open gehouden.
Maar misschien heeft hij gemerkt aan zijn prestaties dat het niet nodig was om te gebruiken of heeft hij om een andere reden die conclusie getrokken. Weten wij veel!

Het infuusverhaal: vaag. Er schijnen getuigen zijn die hem vrij pleiten en dan blijven er alleen speculaties en verdachtmakingen over. Er schijnen ook getuigen (atleten) te zijn die hem ‘met infusen in de weer’ hebben gezien. Laten die getuigen zich dan melden bij de betreffende onderzoekscommissie en een verklaring geven.

Laten we de getuigenissen en het daaropvolgende aftreden van het KNAU-bestuur afwachten.

Mijn standpunt over doping:

Ik vind dat we moeten ophouden met het beschuldigen van atleten als er geen hard bewijs is en/of als de procedures nog lopen. Als er geen hard bewijs is dan weet je het niet zeker, ook al wil je het nog zo graag zeker weten of beweer je het zeker te weten. Als we zo graag atleten willen aanpakken die doping hebben gebruikt, dan zullen we controles en procedures scherper moeten maken. Of zoeken naar hard bewijs. Ook de beschuldigingen aan het adres van bijvoorbeeld Lance Armstrong vind ik op een vergelijkbare manier belachelijk. Hij is nooit betrapt, er is geen hard bewijs.

Je zou er, gerelateerd aan Simon’s verhaal, voor kunnen pleiten om trainers en artsen wier atleten op doping zijn betrapt, te schorsen en gedurende X jaar verbieden om atleten te begeleiden. Atleten die binnen die X jaar toch begeleid worden, worden ook geschorst alsof ze betrapt zijn. Nadat die regels ingevoerd zijn, kan een atleet in de positie van Simon dan geschorst worden.

Ik ben niet naïef, de kans is natuurlijk aanwezig dat hij en anderen gebruikt hebben, de kans is zelfs vrij groot. Maar het blijft een kans, ik weet het niet zeker. Ook acht ik de kans groot dat meer dan de helft van de tourrenners iets of meer dan iets gebruikt.

Er zijn twee opties:
a) Beschuldigen van individuele atleten, daar achteraan jagen;
b) Overleggen, discussiëren, over doping en sport, en zodoende tot goede afspraken en oplossingen te komen.

Optie b) lijkt mij beter dan a). Het lijkt me beter om zaken m.b.t. individuele atleten gewoon overlaten aan onderzoeksinstanties en advocaten en daar de uitslag afwachten en accepteren. En in de tussentijd werken aan b).

de training

Gisteren 30 minuten inclusief 10x1' T15-16
Vandaag krachttraining en 3x1000 meter T13.5 op de loopband

De blessure is er nog altijd. Ik heb nu het idee dat het mede een soort balanskwestie is: de spieren rond het bekken zijn in onbalans gekomen door een bepaalde oorzaak (misschien ook heb ik teveel geprobeerd mijn techniek te veranderen, 'mooier' te lopen, meer de heupen strekken waardoor er sommige spieren te strak zijn gaan staan, en waar ik nu niet goed meer vanaf kom).

Ik probeer dan ook weer te lopen met mijn oude vertrouwde shuffle, een lage pas met weinig kniebuiging en weinig heupstrekking, iets zittend, maar wel reuze effectief en weinig belastend. Gisteren en vandaag leek dat te lukken.

Afgelopen 10 weken gemiddeld 20 km/week gelopen, en vandaag is mijn 7daags gemiddelde weer wat geklommen naar 25, misschien shuffle ik me deze week wel naar 40 kilometer.

POV

oh ja er wordt me ook gevraagd of e.e.a. niet psychisch moeilijk is, zo'n lange blessure. Mijn antwoord is nee, geen enkel probleem, het is op een bepaalde manier zelfs 'leuk', zoeken naar een oplossing, zeer uitgerust zijn de hele tijd, even goed afstand nemen van wedstrijdgedoe en zo...

Vroemen versus Kluitenberg: onbeslist

Het strijdtoneel was aan het begin van de avond nog verlaten,





maar al snel werd het een interessante avond.

Simon hield een inleiding, gepland was een korte inleiding maar het werd wat langer en persoonlijk verhaal, waarbij ik moet zeggen, ik geloof hem wel... Hij zei het lastig te vinden te bepalen wanneer hij zich wel of niet moest verdedigen. Veel van wat hij de laatste maanden zei werd verdraaid en her-interpreteerd en vervolgens tegen hem gebruikt; ook stoorde hij zich aan vele onjuistheden zoals 'twee dopingaffaires aan zijn broek', wat feitelijk niet zo is. Volgens mij heeft hij een punt waar hij noemt dat 'echte dopinggebruikers' er altijd rekening mee houden door de mand te vallen en dan de standaardreactie 'het zat in de vanillevla' hebben en overgaan tot de orde van de dag, waar 'onterecht betrapte' atleten heel anders reageren, veel meer getroffen en gekwetst.

Verder noemde hij, wat ook in zijn geval speelt, de wel- of niet- deugdelijkheid van testen, en het feit dat onvoldoende betrouwbare testen op een bepaald moment toch al gebruikt worden om dopingzondaars op te sporten. Met als risico 'vals-positieven'.

(Nog wat meer detail, uit Vroemen's reactie in de hardloopkrant: de metaboliet die door de test is gevonden zou wijzen op het gebruik van de anabole steroïde metandiënon. Door onderzoek van wetenschappers is volgens Vroemen gebleken dat juist deze metaboliet ook de indicator is voor andere producten die niet op de dopinglijst staan)

Later kwam de stamtafel hierboven, vol te zitten met achtereenvolgens Lourens Kluitenberg, Wim Verhoorn, Berend Nikkels en Bram Bakker. Tijdens de daaropvolgende forumdiscussie zijn er vele vele interessante dingen gezegd. Zoveel interessants, dat ik nog geen tijd heb om dat hier allemaal op te schrijven, en ook zoveel, dat ik er nog minstens drie aparte dooorwrochte artikelen op kan baseren: over topsport en waar dat heen moet, over doping, en over iets als beleving van sport.

Enkele krenten uit de pap, het voorbeeld van Nikkels van iemand die op hoge leeftijd toch nog progressie boekte: Zoetemelk, was wat ongelukkig, evenals het onderonsje van Verhoorn met Stalman op de ochtend voor haar gouden worp in LA.

En Lourens hield keurig stand, het moet gezegd, na een vraag in de trant van 'wat drijft jou, waarom die persoonlijke queeste tegen Simon', die hij pareerde met de constatering dat hij gewoon het gevoel had/heeft tegengas te moeten geven tegen hen die klakkeloos Simon geloven. Ik geloof Lourens wel... of beter gezegd, ik vind het logisch dat hij zich zo opstelt.

Maar zijn argumenten vind ik zwak en veel te generiek:

Leeftijd en prestatie: "het is verdacht dat een atleet zo'n progressie laat zien". Dit is een heel algemeen argument dat in sommige gevallen op doping kan duiden maar in heel veel gevallen niet, en Lourens presenteert dit argument alsof het heel veel bewijst.

De infuuskwestie, zijn contact met personen die in verband staan met doping (Stechemesser, Nikkels): "het past allemaal in het plaatje". Het past wel in een plaatje maar het bewijst gewoon niets. Het komt op mij over alsof hij stelling wil nemen tegen doping in de sport (wat op zich goed is en waar hij natuurlijk een enorm punt heeft), maar dat hij dat 'via de zaak vroemen' probeert voor het voetlicht te brengen.

...

Door Bram Bakker genoemd: er is vóór de olympische spelen van ... eens aan een grote groep sporters gevraagd: je neemt een magische pil en wordt daardoor Olympisch Kampioen maar bent een jaar later wel dood, of je neemt die pil niet. Wat zou je doen. Het blijkt in Amerika dat 80% van de sporters zeiden 'doe mij die pil maar'. Hierop reageerde met name Wim Verhoorn, dat onvoldoende beseft wordt dat er nog zoveel winst te halen valt op een natuurlijke manier, in de begeleiding, ook in de sportpsychologische begeleiding.

Hier kwam Simon van achteruit de zaal er even in, hij zei dat een belangrijke reden dat in Nederland er op dit moment niet zo goed gepresteerd wordt is, dat loper gewoonweg niet gelóven dat ze zo hard kunnen lopen. Zodra ze maar van zichzelf overtuigd zijn (en, neem ik aan, dienovereenkomstig mentaal sterk), kunnen ze bergen verzetten.

Er was nog een soort korte discussie tussen Lourens en Berend over het nut van EPO-gebruik. Er schijnen studies te zijn waarin er geen effect is aangetoond (google op Harm Kuipers en EPO), maar ook andere studies waar een overduidelijk effect is aangetoond maar waar te weinig proefpersonen waren om statistisch overtuigend te zijn. Aan de andere kant zei iemand (weet niet meer wie) dat Bjarne Riis anders wel verdacht hard omhoog fietste rond 1996, en dat dat vast niet alleen placebo-effect zou zijn... enfin, ik snap Berend's positie als (huis)arts die sporters begeleidt wel. Als sporters anabolen willen gebruiken raadt hij dat af, als sporters EPO willen gebruiken, dan is mij onduidelijk wat hij adviseert (misschien heeft hij hier handig omheen gepraat...), in elk geval adviseert hij op aanvraag en op basis van gezondheidsoverwegingen.

Nu even genoeg getypt, rest mij alvast te zeggen dat alles toch nog goed kwam:




POV

ps..
Een hardloopkrant stukje,

pps.. hier en daar wat ge-herformuleerd en correcter gezegd omdat toch wel veel mensen dit blog lezen.

30 minuten in wedstrijdtempo!

... van een 100km wedstrijd, dat wel, maar toch...

Een half uur duurloopje zonder veel problemen, we zullen zien hoe we hiervoor gestraft gaan worden.

Komende vrijdag kruisen Vroemen en 'tegenstanders' de degens tijdens een forumdiscussie in Restaurant te Ommen. Ik ga erheen, ben benieuwd wie er als overwinnaar het strijdperk zal verlaten.

POV

trainingsweek

maandag t/m vrijdag van/naar werk fieten @ 30 km/u; maandag kort duurloopje;
woensdag 2x10 minuten op 14 a 15 km/uur, en wat steigerungen, ging best
zondag 2x30 kilometer@31 km/uur. Dat wil zeggen: eerst naar groningen gefietst om 'mijn' lopers aan te moedigen en daar even te zijn, terug, toen paar uren niets gedaan (slaaptekort en herstellen van drukke dagen), toen 'ja wel even zin om nog iets te doen', nog 30 kilometer rondje in zo'n 58 minuten gefietst. Goede sterke benen.
En natuurlijk om mijn 100 km plannen alvast wat vorm te geven. Toch leuk zo'n plan, dan heb je tenminste een excuus om te trainen....maar er ligt geen druk op, ik kan altijd op het laatste moment een verkoudheidje voorwenden om niet te hoeven starten.

goed.
nu wijn.
POV

't wordt de 100 van winschoten, 2009

beetje laat deze update, drukdrukdruk...

Maar dan toch: de 100 van winschoten 2009 lijkt me een mooi doel.

Zoals dat met impuls beslissingen gaat, ik ben nu bezig redenen te bedenken waarom ik tot dat besluit gekomen ben, maar vast staat het al. Geen 'prachttijden op halve marathons', maar een ontdekkingstocht wat er gebeurt na 60 kilometer (mijn langste afstand tot nu toe). Dat is alvast één reden.

Een andere reden is: er moet toch íemand van Groningen Atletiek / Loopgroep Roden daar de 100 lopen, al was het alleen maar om gerepresenteerd te zijn daar. Onze vereniging mag daar niet in ontbreken. Dan moet ik die rol maar op me nemen.

Verder: al 20 jaar kom ik in winschoten, elk jaar denk ik iets in de trant van 'dat wil ik ook ooit nog een keer doen', en elk jaar wordt de mensch ook minder sterk dus nu dan maar.

Ik wil overigens niet een heel snelle tijd lopen, het gaat me gewoon om een rustige lange loop, ontspannen. Ook geen helse trainingsschema's, gewoon om de zoveel tijd een lange tocht, dat moet genoeg zijn.

Bon...
tot later

POV

weer es een duurloopje... en een besluit

Zaterdag ging het nog niet zo best, buikspieren wat gevoelig,
maar eigenlijk is dat heel snel over gegaan. Gisteren 40 km a 30.5 km/uur gefietst, ging goed en lekker, en vandaag: wel wat gevoelige liezen maar geen last meer van buikspieren, en de benen en het lichaam vroegen om een duurloopje. 27 minuten of 5.5 kilometer (12 per uur dus), en alles is hierdoor wat losser geworden.

Verder heb ik tijdens het duurloopje een besluit genomen over wat ik volgend jaar wil gaan lopen. Maar ik wil d'r nog even een nachtje over slapen want het zal een hele onderneming worden, en als ik er morgen nog zo over denk zal ik dat hier op de blog zetten.

zoetemelk

zo voelde ik me, zoals zoetemelk in SuperStars,

helaas kon ik er geen filmpje van vinden, anyway,
hij kon heel goed fietsen maar niet hardlopen of opdrukken (0 keer dacht ik).

Zo voelde ik mij vandaag ook,
weliswaar weer een eerste wedstrijdje (run van winschoten), maar de tijd was slecht: 40.50. Niet echt voluit gelopen omdat ik bang was iets te beschadigen, maar het ging ook slecht. Moeizaam gehark. En dat, terwijl de benen super zijn: super om mee te wielrennen.

Nou ja, dat zal snel veranderen als ik eenmaal weer hardloop. En dat zal nog wel even duren, want na vandaag neem ik weer 3 dagen looprust.

weinig te melden

Es kijken,
deze week elke dag naar/van werk gefietst, da's telkens 20 km @ 30 km/uur

En woensdag 2x (4-3-2-1) minutenloopjes. Dit ging mij qua blessure moeilijker af dan vorige week, ik voelde continu mijn buikspieren. Eigenlijk is dit een terugslag te opzichte van vorige week.

Het lijkt alsof die lange fietstocht van 126 kilometer vorige week zondag, de zaak zodanig soepel had gemaakt dat ik weinig voelde van de blessure en al dacht dat het over aan het gaan was. Maar deze week is het weer hetzelfde als een week of 4 geleden.

Tja... om nou morgen 70 km ofzo te gaan fietsen, dat is ook weer zo'n end. Dus gewoon even afwachten.

Zaterdag is er de Run van Winschoten, en daar ga ik toch echt meedoen. Proberen 40-41 minuten te lopen wat qua conditie geen enkel probleem is. Maar ik zal voorzichtig doen. En daarna vier dagen niet lopen natuurlijk. Ik ben benieuwder naar hoe het diegenen vergaat die zondag een lange 36 kilometer liepen... zal dat nog in de benen te voelen zijn of is er juist een positief effect.

bijna ongelooflijk

maar toch waar,

een duurloop met z'n vieren (één man drie vrouw) van zesendertig kilometer in voorbereiding op Amsterdam. Gefeliciteerd!

theorietje over blessures

De training ging goed.

Langzaam verdwijnt de blessure. Sterker nog, vanaf de buitenkant weet niemand meer dat ik geblesseerd ben.

Want in de sportschool liep ik 2 sets van 5x1 minuut (2'wandel/dribbel pauze), afgewisseld met krachtoefeningen. Nadat de eerste set in gemiddeld 17.3 km/u was afgewerkt en ik nog nergens last van had, heb ik in set twee nog er een paar op 18.0 km/u gedaan en, okee, nog een laatste a 19 km/u (er keken ook zoveel dames mee).

Het herstel gaat heel goed. Het tempo stijgt geleidelijk, zonder problemen, en de tijdsduur na de training dat de onderste buikspieren zeer doen is verkort tot twee dagen.

De aanpak om met minutenlopen in plaats van rustige duurlopen te beginnen is goed geweest. Ik ga er nog een tijdje mee door totdat de tijdsduur van zere buikspieren is beperkt tot nul dagen en nul minuten.

Het theorietje

Het lijkt alsof bij dit soort blessures, en veel andere 'vage' blessures, die 'over zouden moeten gaan' maar niet over gaan, er een soort verkrampingsfactor een rol speelt. Het lijkt alsof, bij een bepaalde niet al te hoge belastingdrempel, het lichaam aan de rem trekt door enkele spieren in te laten verkrampen. Normaal een gewenste reactie om overbelasting te voorkomen, maar soms lijkt het alsof die verkrampingstrigger te vroeg af gaat.

Deze verkeerde instelling van het lichaam kan volgens mij ongedaan gemaakt worden door telkens te belasten tot net onder die verkrampingsbelasting. Bijvoorbeeld 10x40 seconden soepel, of 10x10 seconden soepel desnoods. Net voor je verkrampt ga je stoppen en weer ontspannen worden.

En elke volgende training blijkt die drempel weer iets verder te liggen: omdat je lichaam niet in 'hoeft te grijpen' wordt die foute vaardigheid afgeleerd.

bovenstaande moet ik nog wat herformuleren, maar vooruit, publiceren maar...

POV

weer es wat lopen

Woensdag, zo'n 5x3 minuten op 15-16 km/u, voor het eerst weer zulke lange tempo's, en geeneens veel last de dag erna. Maar uit voorzorg toch maar twee dagen nog niet lopen.

Na zo'n zondagse fietstocht, en een paar rustige dagen, komt daar altijd de supercompensatie en ik had woensdag t/m vrijdag dan ook voortreffelijke fietsbenen (40 km/u windmee, 32 km/u wind tegen). Of dat ook goede loopbeen zijn zullen we volgende week zien, als ik me waag aan de 10 kilometer van de Run van winschoten.

Met als plan om 'gemakkelijk' een minuut of 42 te lopen, en niets te forceren.

Oh ja, Simon Vroemen en z'n criticasters gaan de degens kruisen, vrijdagavond 26 september in Ommen. Zie ook de Losseveter site voor meer info. Wie wil er mee?

POV

10 x 1 minuut op loopband

Gisteren toch maar even gelopen en wat krachttraining, na 4 dagen niet hardlopen.

Ging uitstekend, nergens last van (vandaag natuurlijk wel weer wat), 10 x 1 minuut op 17 km/uur, zelfs 1 op 18 km/uur.

Dus het herstel komt wel degelijk... ben al blij weer eens vrijuit hoog tempo te kunnen lopen.

vetverbranding

Zaterdag zo'n 40 km fietsen, niet hard

Zondag van Deventer naar Roden gefietst, 126 op mijn teller. Lichte meewind, en het ging gemakkelijk. Mooie route, volgende keer hier wat fotoos.

Het grootste deel fietste ik "op de vetverbranding", zo'n 28-29 km/uur. Maar hier en daar, en ook op het eind, versnellend naar 33-34 km/uur. Je zou zeggen dat na honderd kilometer de koolhydraten wel op zouden zijn, maar ik kon nog gemakkelijk versnellen op het laatst. Weliswaar geholpen door appeltaart, magnum, cola, maar toch.

Goede vetverbranding betekent: procentueel haal je een relatief groot deel van je energie uit vetten. Deze vetten zitten in je spieren, het is dus niet het onderhuidse vet dat verbrandt. De vetverbranding is te trainen met rustig lopen/fietsen.

Een vetverbrandingscurve:



Duidelijk te zien dat de vetverbranding in absolute zin het hoogst is bij redelijk vlot maar nog wel aeroob lopen. Maar relatief bekeken is het percentage energie geleverd door vetverbranding het hoogst bji veel lagere snelheden.

Welke snelheid moet je dan trainen? Mijn idee is dat je in marathons en dergelijke, vooral veel hebt aan een hoge absolute vetverbranding, en daarom het beste de wat vlottere aerobe snelheden kan trainen.

10x200

Woensdag weer es een mooi traininkje, 10x200 in 42, ruime pauze. Niet eens zo erg veel last na afloop, het gaat de goede kant op. Wel weer 2 dagen niet lopen natuurlijk, om verder te herstellen.

De blessure status

Uiteindelijk denk ik dat het Osteitis Pubis is, een soort irritatie van buikspieren aan het schaambeen.

Naarmate de blessure langer duurt voel je beter waar het precies zit. Het is geen blessure van de beenheffers/iliopsoas, of van de adductoren. Het is misschien ontstaan tijdens de periode van marathontraining maar toen was ik me de pijn nog niet bewust omdat je bij het lopen van zoveel kilomter altijd wel ergens wat voelt. Het is een soort overbelastingsblessure (...), en mogelijk is er tijdens die marathon hier en daar een kleine beschadiging ontstaan.

Anyway, zoals bij veel dingen is de oorzaak minder belangrijk dan de genezing, en de behandeling volgens internet (ik heb nog steeds geen fysio geraadpleegd omdat de blessure rechttoe rechtaan is, er geen echte behandeling zoals ultrageluid oid voor is, ik geen zin/tijd heb om er x keer heen te gaan), is:
- twee weken tot drie maanden echte rust
- twee tot zes maanden weinig sporten

Verder is het een 'self limiting injury', wat zoveel betekent als dat het een blessure is die uit zichzelf geneest omdat je geneigd bent minder te trainen om de pijn te vermijden. Een soort 'blauwe plek'. 90 tot 95 % van deze gevallen geneest in 6 a 9 maanden. Dus ik zit er nog wel even mee, maar het gaat over.

Is verder totaal geen probleem hoor, ik ben blij dat ik zonder problemen kan fieten en krachttrainen. Het enige dat problemen veroorzaakt is lang hardlopen, vanwege de schok- en trek krachten die er dan optreden. Zaterdag en zondag zonder veel problemen 10x1 minuut vlot (16 km/u) gelopen, met ruime pauze tussendoor, en wat gefietst. Vanavond krachttraining, o.a. sprongen met 40 kg in de handen, en hamstrings 18x50 kg (PR), benen voelen zeer goed.

Verder, wat had ik nog over de olympische spelen te zeggen... MOOI die marathon! Tot aan deze marathon had ik onbewust altijd ergens nog het idee 'dat kan ik ook', hoewel dat natuurlijk allang irreëel was. Maar die laatste kilometers van Wanjiru, hoe fris hij nog was en hard hij ging, bij 28 graden, opeens denk je 'dit is voor mij voor altijd verleden tijd. Ik ben oud en en wrak, de jeugd is op andereren overgegaan'.

POV

beste meneer Rogge

ik las zonet dat meneer Rogge boos was op Bolt omdat deze zijn tegenstanders niet zou feliciteren oid... zie het bericht,

'Dat gebaar van 'pak me dan, als je kan' moet hij niet herhalen' aldus Rogge waarmee hij verwees naar de laatste meters van de finale in de 100 m waarin Bolt de armen wijd openspreidt naar het publiek, gebaar dat bij velen overkwam als het belachelijk maken van zijn zeven tegenstrevers.


Beste meneer Rogge,

ik was niet op de hoogte van deze extra spelregels,
tot nu toe was de 100 meter behoorlijk simpel: starten, en als je dan snel bent en beseft dat je wint ga je dat vieren. Ofwel met gespreide armen, ofwel met een vermanend vingertje (...).

'moet hij niet herhalen'. Ik ben benieuwd welke sanctie op het spreiden der armen na het winnend finishen staat. Misschien een uitsluiting wegens 'unsportsmanslike conduct'?

beste conimex, het is nu wel duidelijk

Vanochtend naar het zwemmen (10 km open water) gekeken.

Tussendoor af en toe reclame.

Per reclameblok minstens vier keer de stem van die ene judoka die er in de eerste ronde uitgeknikkerd is, maar ik herinner mij alleen het tot in den treure herhaalde 'bief terijaki'. Meneer Conimex, het is nu wel duidelijk, dank u...

Graag meer reclame voor Maarten van de Weijden, die als ex-kankerpatiënt olympisch goud haalt!


Mijn trainingsweek:
zaterdag: 10x1 minuut op 16 km/u
zondag: 8 km rustig
maandag: zere liezen. 30 km fietsen
dinsdag: zere liezen. Een fietstochtje van 45 km in 1 uur 22, met mede-atleet Arjen R., hij fietst harder dan ik (tegenwind 31 km/u, meewind 37 km/u vindt hij nog rustig), ik was dan ook behoorlijk moe na dit tochtje, mede omdat ik natuurlijk ook wat kopwerk wilde doen. Na zo'n 10 km tegen de wind in beuken moest ik er af, en hij keek grijnzend achterom. Maar wel een lekkere training dus.
woensdag: 10 km hardlopen, het ging redelijk, stukken op 12-14 km/uur. Maar nog altijd een schrijnend gevoel in de onderste rij buikspieren...

Kortom: de lies/buikspier blessure gaat nog niet echt over. Ik ga maar weer wat dagen niet lopen... als het over drie weken nog niet sterk verbeterd is, dan zoek ik het SMA maar eens op.

POV

weinig te melden

eens kijken,
elke dag wat gefietst,
dinsdag 10x1 minuut op 16.5 km/uur, dit ging heel goed maar daarna toch weer wat last
woensdag clubtraining en zelf een km of 8 gelopen, rustig.

niet veel te melden...

de training; olympische spelen

Eerst de training:

afgelopen 3 dagen paar kleine fietstochtjes, en 3x een 10x1 minuut vlot (16 km/u) met 1 minuut wandel gelopen.Die training van vandaag had ik misschien niet moeten doen omdat daarna opeens de liezen weer gevoelig waren. Google zegt dat ik hier erg mee moet oppassen, dus: komende twee dagen looprust.

Dan de Olympische spelen.


"Betty Stove en Wil Hartog zijn één en dezelfde persoon"



Heel vroeger dacht ik dat, op een of andere manier.

Nu denk ik: Jacques Rogge en Cristian Prudhomme zijn één en dezelfde persoon.

Prudhomme is een moraalridder voor een schone tour, en vandaag hoorde ik dat Rogge Ekaterini Thanou verboden heeft mee te doen, in Bejing. Ze mag niet meedoen omdat ze de sport in discrediet had gebracht. Maar ik had haar graag zien lopen, ze is tenslotte niet schoner of minder schoon dan de overige deelneemsters. En de beste moet winnen, nietwaar?

Verder valt me de prestatiecurve van Michael Phelps op. Alwéér een wereldrecord, waar houdt dat op! En de manier waarop hij bij de persconferentie zat, beviel me niet. Net alsof hij iets te verbergen had, hij zat er heel gelaten bij, alsof alles al voor hem was geregeld, in medische zin (of verbeeld ik me dat maar).

Precies tegelijkertijd begint er in Georgië een oorlog, exact getimed tijdens het begin van de Spelen, zodat daar minder media aandacht voor is. En ook is het natuurlijk veel minder belangrijk dan doping, die oorlog. De media stelt zich tevreden met een verklaring van Poetin hier en een analysetje daar....

Tot zover het cynisme,

er viel natuurlijk ook veel te genieten!

De Nederlandsche Meiden hebben voor de ogen van President Bush, de gouden plak weggekaapt voor de neus van de Amerikaanse meiden!

En dat allemaal onder toeziend oog van Lex en Maxima, mooi!

POV

geeuw.....

De olympische spelen.

Wat zou het toch fijn zijn als de opening gewoon zo zou zijn:
- stadion zit vol;
- t-l buizen gaan aan;
- de president loopt naar de middenstip en roept per megafoon dat de spelen open zijn;
- hij pakt zijn aansteker en steekt de vlam aan.

Daarna lekker sporten.

Maar nee, wat ik al verwachtte gebeurde, ik verwachtte kalligrafie, chinese tekens, vele duizenden artiesten die ongetwijfeld jaren getraind hebben, de (geeuw) spetterende show waarbij de vlam wordt aangestoken. En ja hoor.... zucht. Wel iets meer vuurwerk dan ik verwacht had. Dat levert ongetwijfeld de nodige smog op.


Nu even serieus, mooie show, had er graag bij willen zijn. Londen 2012 dan maar!

Let the Games Begin!

De kracht gaat steeds beter, alles gaat eigenlijk steeds beter...

vandaag de leg curl op 48 kg gesteld, met moeite 15 herhalingen,
en legpress (vanuit hoek van 110 graden ongeveer, dus niet helemaal doorbuigen), 50x140 kg. In totaal doe ik dan ongeveer 5 van deze sets en nog wat kleinere oefeningen op geavanceerde apparaten (ze staan er toch dus...).

Mooi werk dat sporten. Vooral omdat je dan ongestraft die overgebleven halve zak chips kan opeten.

Morgen olympische spelen, in dat kader hier een interview met Kamiel Maase, hij heeft het ook over Vroemen.



POV

Heh! lekker gelopen

tijdens de eerste echte loopgroeptraining, met ons elven,

een rondje Hunebed, 10 kilometer dus zo'n beetje mijn langste training van de laatste weken. De hele tijd wel een trekkerig gevoel rond liezen, maar als ik langzamer dan 11 per uur loop dan heb ik geen last. Ook 4x1 minuut op 16 km/uur gelopen, en het voelde qua benen erg goed en sterk, net of ik dat wel een uur kon volhouden. Maar ivm de liezen telkens na 1 minuut even wandelen.

Toch wel verbazingwekkend dat dat loopgevoel kennelijk direkt terug is, ondanks bijna 2 weken niet lopen...

Vanavond nog even de St>rt bekeken,
leuk blad,

er staat ook een dieet in, om dat soort dieëten moet ik altijd lachen:
- 2785 kcal, dat moet zijn "2700 a 2900 kcal". Tenzij je alles precies gaat wegen, en dan nog zal het niet lukken om zo nauwkeurig te zijn.
- De schrijver van het dieet lijkt aandelen Evergreen te hebben.
- het '1 bidon dorstlesser' is nieuw voor mij, heb dat nog nooit structureel genomen dagelijks, vraag me ook af waarom dat in een dergelijk dieet staat. Meer iets voor 2x per dag trainen en snel vochttekort aanvullen op een warm trainingskamp.
- 8 kleine aardappelen, ik zie de atleet in kwestie tellen boven zijn bord.
- idem 10 zoute stengels... verder heb ik nog nooit '1 klein handje chips' gegeten (terwijl ik dit typ heb ik een halve zak op, met knoflooksaus (in het kader van de vloeibare olie), en een witbier en een halve kanon (verstandig)).

en waar staat het bier?

Mijn eigen dieet (vandaag, vakantiedag)
- 1 grote koffie; 2 pak evergreens (ik heb aandelen)
- 10 uur 's ochtends 2 perziken (ze waren in de aanbieding)
- 11 uur 1/2 liter yoghurt met musli en rozijnen er doorheen.
- 11.30 groot stuk kaas (100 gram ofzo); 1 mars;
- 14.30 tot 16.00 stukje fietsen (40 km), onderweg 1 magnum
- 16.15 hevig getwijfeld of ik een witbier zou nemen. Toch maar niet.
- 16.30: grote kom cornflakes/melk
- 18.00 koffie
- 20.00 tot 21.30 trainen/training geven
- 22.00 1 perzik, 1 banaan, 1/2 liter sinaasappelsap, 1/2 zak chips, 1 witbier, 1/2 kanon.

Geen groenten deze dag. Geen idee hoeveel kalorieen...

POV

da's al beter

10x1 minuut, gemiddeld 15.1 km/uur, tussendoor wandelen, ging aardig goed. Niet al te veel irritatie...

spaced out

donderdag krachttraining
vrijdag, zaterdag rust, geen tijd
zondag voor het eerst in bijna twee weken weer gelopen: 6 kilometer in 31 minuten. En ja, na twee kilometer het bekende strakke gevoel in de liezen. Tja... rusten werkt dus ook niet. Ik ga het nu over een andere boeg gooien, starten met minutenloopjes. Want kennelijk raken de liezen geirritieerd na een bepaald aantal minuten, en als ik nu telkens na 1 minuut lopen even wandel zal die irritatie misschien niet gebeuren. Morgen beginnen met 10x1 minuut (a 15 km/u oid).

Vandaag wel gefietst, 42.2 kilometer (toeval!) en even krachttraining. Ik kan 20x40 kg hamstrings doen, en legpress 50x130 kg snel is geen probleem, benen zijn ook erg goed. Maar ja, lopen kan niet.

En daardoor raak je dan spaced out, een soort gevoel van nutteloosheid maakt zich meester (wat stelt dat lopen voor, waarom heb ik dat trouwens al die tijd gedaan, moet ik niet iets nuttigers met mijn leven doen), wat je met bier en wijn probeert te verdringen, ... enfin, laat ik hier maar stoppen....

POV

wielrennen

Vanavond eerst een halfuurtje vrij hard gefietst (32 km/u), toen de loopgroep het bos in gestuurd. Op deze eerste trainingsdag een opkomst van 6, best veel alweer voor midden in de vakantie.

Daarna wilde ik eigenlijk meteen naar huis, maar in het centrum van Roden kwam er opeens een groep van 15 wielrenners van links, en ik pikte even aan... het bleek heel gemakkelijk om 36-37 km/uur te fietsen aan de staart van die groep. Ik was dan ook heel snel in Donderen, toen ging men door naar Tynaarlo (tenminste, dat stond op hun shirtjes)...

Over de benen dus niets dan goeds. Ze worden steeds sterker en dat fietst erg lekker...

fietsen

Zaterdag een kilometer of 90, in twee etappes, alles 28-30 km/uur, ging gemakkelijk.

Zondag een 'tijdrit'. Ik had veel 'macht', het voelt als een krachttrainingseffect. 40 kilometer in 1.15.50 gefietst, tegen de 32 km/uur gemiddeld... na een uur was het beste er trouwens wel af, maar lekker om eens ruim een uur hard te gaan. Overigens, het was nog niet echt voluit, hartslag 147 grotendeels.

Nu een week niet gelopen en ik voel me uitstekend, hoe meer niet-loop dagen ik heb hoe meer ik denk dat het goed is om eens een periode niet te lopen. Maar ik zal toch half augustus wel weer moeten beginnen om half oktober 'goed' te zijn.

Grappig overigens dat als ik google op "methandiënon dopingtest" er pagina's van dit blog bovenaan komen te staan. De derde hit leidt via de ergogenics site naar o.a. Arnold Schwarzenegger en andere bodybuilders, die met hulp van het middeltje Dianabol de volgende afmetingen kregen (ofwel don't try this at home!):



POV (die zometeen krachttraining gaat doen)

... en weer terug, ook zo'n 1500 meter hardgelopen op de loopband, hierbij voelde ik niets meer van blessure dus dat gaat goed. Ook 20x40kg legcurl, en 40x80kg legpress. De ene legpress is de andere niet, deze is een liggende legpress die zwaarder aanvoelt dan die andere.

doping

Een populair onderwerp tegenwoordig, laat ik er maar eens wat over schrijven.

Het zou me niets verbazen als alle wereldrecordhouders op allerlei disciplines doping gebruiken of gebruikt hebben. Ook Gebrselassie of Radcliffe. Dus.

Ik las vandaag een artikeltje over 'salbutamol', een anti astma middeltje waar Indurain toentertijd op betrapt was. Even googlen: Petachhi, Pereiro Sio, Gonzalez de Galdeano ook. En wie nog meer.

Dit middel kan ingeademd worden en verwijdt dan de longvaatjes. Maar, wat minder mensen weten, is dat het middeltje ook in tabletvorm kan worden ingeslikt (dan heeft het geen zin als astma middel!!!), en zorgt dan voor een verbetering van stofwisseling: vrije vetzuren in het bloed nemen toe, verbranding van glucose in spieren verbetert, bij een testje bij wielrenners zag je een forse toename van vermogen (wattage) na 6 weken salbutamol kuurtje.

En een dubbelblind test met een uur tijdrit levert 86 seconden voordeel op voor de salbutamol gebruiker.

En, zo denk, ik, zullen er nog wel meer middeltjes zijn die op het oog onschuldig zijn. Zie o.a. deze en deze site.

Wat ik hiermee wil zeggen: als je wilt, kan je zat middelen vinden die de prestatie verbeteren en (eventueel via medisch attest) legaal zijn. Daarom denk ik dat in de wereldtop procentueel veel atleten zitten (veeeeellll meer dan 1 %) die 'bepaalde middelen gebruiken', maar net buiten schot blijven.

Zijn deze atleten slim of immoreel?

Is een atleet die 1 gram vitamine C per dag neemt ook een 'gebruiker'?

Een atleet is pas een echte atleet als'ie een keer gepakt is.

Waarom zou je je jarenlang kapottrainen als je concurrenten de nieuwste legale of net op het randje zittende middelen nemen en de medailles en het geld binnenhalen?

Topsport is per definitie op de grens zitten, de grens bepaald door dopingcontroles en moraalridders. Wil je geen doping, stop dan met topsport.

Mijn visie (in het algemeen!) is dat de wereld perfect is. Daarom is ook topsport perfect, inclusief alle doping gedoe. Een perfecte afspiegeling van de wereld, hoe gaan mensen om met list en bedrog, hoe omzeilen mensen dingen, er valt veel van te leren, perfect. Wat zou topsport immens saai zijn als iedereen zich maar aan de regeltje zou houden.

Zomaar wat ideetjes...

een ideale krachttraining voor hardlopers

eerst 5 minuten warming up op een of ander elliptisch apparaat,

dan 3 sets van 30 herhalingen op de legpress, kuitmachine, hamstring machine, met gewicht zo zwaar dat je net 30x kan halen (in mijn geval 100 kg/70 kg/30 kg). Deze sets snel uitgevoerd. De bedoeling is om veel gewicht per tijdseenheid te verplaatsen. Hierdoor neemt het vermogen van je spieren (om veel energie per tijdseenheid te produceren) toe. Dus niet zo zwaar mogelijke gewichten, maar 'zoveel mogelijk kilo's per halve minuut'.

Daarna omsprongen met 2x10 kg gewicht, ofwel wisselsprongen of hoe noem je ze. Gewone sprongen kan ook, niet te diep, wel kaatsend. 3 sets van 30 sprongen. De bedoeling is om het loopvermogen van je spieren te vormen. Lopen is een kaatsende sport, met korte piekbelastingen (tijdens neerkomen/afzet) en een vrij lang ontspanningsmoment. Dit simuleer je goed met korte sprongen.

Dan even fietsen/roeimachine/loopband. Eventueel op loopband bijvoorbeeld 3x1 minuut vlot T17 of zo.

Dan alles overnieuw.

Tussendoor nog een paar bovenlichaam oefeningen (latpull/opdrukken) om de strandlook te onderhouden.

Dit 2x per week waarbij de gewichten telkens zwaarder moeten worden naarmate je progressie.

Dit is volgens mij een ideale krachttraining voor middenafstandlopers, wanneer gecombineerd met niet te zware baantrainingen, en is ideaal voor marathonlopers wanneer gecombineerd met rustige duurlooptraining.


amen

Goede journalistiek van de Telegraaf

Zie het goede artikel, en daarnaast de nuancering/ander daglicht.

Deze blog nu even gecorrigeerd wegens veranderende inzichten, zie ook de reacties onderaan. De echte volgorde der dingen is onduidelijk, eerst dacht ik:

S. wordt ziek van een verkeerde vis;
ziet zijn droom om Europees kampioen te worden vervliegen;
moet afzeggen voor finale
legt op medische indicatie een infuus aan in bijzijn van daar aanwezige arts.

Maar het kan ook zijn:
S wordt ziek van eigenhandig aangelegd glucose infuus (want kennelijk zijn er gegevens die daarop duiden, maar dat wordt weer ontkend door S ec etc).

Het hele verhaal is onduidelijk.

......... tot zover aangepast

Okee genoeg gepraat, ik ben aan't werk,

even een boterham "pakken".

Bruine "boterham" met "pindakaas", je moet toch wat, om te herstellen (ik heb gisteren 90 kilometer gefietst @ 29 km/uur).

En natuurlijk "koffie" (know what I mean, wink wink, notch notch) erbij.

POV

twee weken niet hardlopen

Dat schrijf ik mezelf maar eens voor.

Om de andere dag rustig een halfuurtje hardlopen werkt niet. Telkens na het lopen irriteren de liezen/onderbuikspieren. Rekken en strekken levert ook geen verbetering op.

Fietsen/wielrennen daarentegen levert geen enkel probleem op. Dus...

en het wordt mooi weer dus er liggen wat leuke tochtjes in het verschiet. Zo zal ik zaterdag op de fiets naar het halvemarathonparcours Lauwersoog-Ulrum gaan, om daar o.a. Jacob Vos te zien knokken tegen een oostenwind en 27 (!) graden. Nu nog onvoorstelbaar maar dan... Ik zal me in Zoutkamp posteren en daar een maxi ijs bestellen en een biertje en genieten en af en toe wat aanmoedigen.

meer fietsen, ook wat harder

Woensdag en donderdag woon-werk fietsen, 29 km/u,
woensdag wat hardgelopen, maar zelfs rustig lopen levert irritatie in de liezen op. Nog maar weer meer rusten.

Vandaag een 35 kilometer tochtje, gemiddelde snelheid 31.5 km/uur, lekker hard, veel macht.

Dat niet hardlopen, geeft een soort vakantie gevoel, op d'een of d'andre manier!

Aanvechten

Uit de telegraaf, belangrijk is het zinnetje: De Duitse onderzoeker Hans Geyer voerde de contra-expertise uit. Vroemen: “Hij heeft tegenover mij verklaard dat bewuste inname van metandiënon bijna altijd leidt tot veel hogere waarden.”

Zie ik hier parallellen met al die nandrolon zaken? Die ook werden gewonnen, o.a. door Troy Douglas.


Het krantenbericht:

"Ook de contra-expertise van Simon Vroemen, Europees recordhouder op de 3000 meter steeplechase, is positief uitgevallen. Het B-monster werd dinsdag en woensdag in aanwezigheid van Vroemen onderzocht in het IOC-laboratorium van Keulen. De Gietenaar heeft echter zoveel twijfels over zowel de testresultaten als de gevolgde procedure dat hij heeft besloten tegen iedere straf in beroep te gaan. Hij zal in zijn juridische strijd worden bijgestaan door zijn raadsman Eric Vilé.

“De aangetroffen hoeveelheid was nog minimaler dan in de A-staal. Bovendien probeerde een laborant tijdens de analyse de resultaten handmatig nog meer in hun voordeel te manipuleren. Dat hebben we weten te voorkomen”, verwoordt Vroemen een deel van zijn twijfels. Het lab van Keulen zal waarschijnlijk vandaag de positieve uitslag van de B-staal bevestigen bij de Nederlandse dopingautoriteit, die op haar beurt de atletiekunie dient te informeren. Na een mondelinge hoorzitting zal de bond een voorlopige schorsing opleggen. Uiteindelijk zal de tuchtcommissie van het onafhankelijke Instituut Sportrechtspraak de zaak behandelen en uitspraak doen.

Afgelopen vrijdag werd bekend dat half juni bij een out-of-competitiondopingcontrole in de urine van Vroemen sporen van de anabole steroïde metandiënon waren aangetroffen. Enkele dagen eerder had hij in Cottbus overtuigend voldaan aan de olympische limiet op zijn onderdeel. Metandiënon is een spierversterker, die vooral populair is bij krachtsporters en bodybuilders. Daarnaast werkt het echter ook herstelbevorderend. Nu ook de B-test positief is uitgevallen kan Vroemen - hangende de tuchtzaak - een optreden in Peking definitief vergeten. NOC*NSF sluit sporters die verwikkeld zijn in een dopingzaak uit van olympische deelname. Vroemen (39) riskeert een schorsing van twee jaar. Dat laatste is voor hem overigens van ondergeschikt belang, aangezien hij toch al voornemens was na de Spelen te stoppen.

Vroemen reed gistermiddag met gemengde gevoelens weg uit Keulen. “Mijn gevoel is beter dan vooraf verwacht. Het is positief omdat er mijns inziens toch twijfels bestaan over de testresultaten, maar negatief omdat je zelfs met allerlei onduidelijkheden toch nog positief bevonden kunt worden. Daarom ga ik deze uitkomst ook zeker aanvechten. En geloof me, dat zou ik niet doen als de zaak zo klaar als een klontje was.”

Metandiënon is een lichaamsvreemde stof. Wanneer bij een test ook maar de geringste hoeveelheid wordt aangetroffen, resulteert dat derhalve automatisch in een positieve uitslag. In het geval van Vroemen zou het gaan om een minieme hoeveelheid. De Duitse onderzoeker Hans Geyer voerde de contra-expertise uit. Vroemen: “Hij heeft tegenover mij verklaard dat bewuste inname van metandiënon bijna altijd leidt tot veel hogere waarden.”

Volgens Vroemen verliep de procedure in Keulen niet volgens de regels. “Ik heb bijna de hele dag bij de McDonalds gezeten en zelfs mijn auto door de wasstraat gereden. We mochten haast nergens bij zijn. Zelfs het verbreken van de verzegeling van het B-monster heb ik niet daadwerkelijk kunnen zien. Bovendien heb ik bijvoorbeeld niet kunnen vaststellen dat de contra-expertise werd uitgevoerd door andere mensen dan degenen die de A-controle hebben gedaan, zoals is voorgeschreven. Ik heb na afloop contact gehad met Vilé en hij gaf aan ‘duidelijke openingen’ te zien. Daar hou ik me aan vast.”

Vroemen, die in 2006 een punt achter zijn carrière zette en twee maanden geleden z’n comeback maakte, begrijpt dat mensen altijd aan hem zullen twijfelen, zelfs indien hij vanwege procedurefouten zou worden vrijgesproken. “Ik zou zelf ook geen lekker gevoel hebben als bijvoorbeeld mijn buurman door procedurefouten zou worden vrijgesproken voor verkrachting. Daarom wil ik me in de tuchtzaak ook vooral richten op de uitkomsten van de test, meer dan op de procedure. Ik wil eerherstel. Dat is voor mij het belangrijkste.”

Bron: De Telegraaf
Tekst: Frank Woestenburg

Klaas Lok over Vroemen

Klaas lok heeft op zijn website een goed stuk geschreven over het al of niet schuldig zijn van Simon, aan dopinggebruik.


Mijn eigen training (na 6 koppen koffie):

Maandag: 8 sets van 30 a 50x legpress: 50x120 kg was de laatste set. Ook wat kuitpress en hamstring oefeningen. En zo'n 4 kilometer op de loopband @13 km/uur.
Dinsdag: 7 km rustig hardlopen. Ik kan niet precies voelen hoeveel pijn ik nog in mijn liezen/lage buikspieren heb, want deze pijn is overstemd door spierpijn van de krachttraining gisteren. Na analyse van mijn training overigens, lijkt het erop dat ik pas sinds de '8 van drachten' last van mijn liezen heb. De eerdere irritatie die ik in de lies had zit er net naast en is niet 'erg'. Maar dus, sinds die wedstrijd, op nieuwe schoenen gelopen en, denk ik, geforceerd, en de week daarna de halve marathon die de genadeklap was.

afijn.

genoeg voorlopig
POV

tour

Tegenwoordig, sinds ik weer een echte racefiets heb, stap ik na elke touretappe even op om een soort mini touretappe te doen. Gisteren 40 kilometer met 20x1 minuut hard/1 minuut rustig. De eerste intervaltraining op de nieuwe racefiets, eigenlijk de eerste intervaltraining die ik ooit op een racefiets gedaan heb. De snelle minuutjes gingen gemiddeld 34 km/uur, het rustige werk op 26-30 km/uur.

Vandaag was een echte touretappe: naar Drachten en terug. Heen zag ik de lucht betrekken, maar volgens buienradar zou het goed gaan. Maar helaas. Vlakbij Drachten werd er opeens een emmer water over mij leeggegooid, en kletsnat ging ik even koffie drinken en wat eten (ravitaillering). Toen het weer droog was ben ik snel weer teruggefietst. Heen zo'n 27 km/uur, terug 31 km/uur.

Lopen: niet gedaan. Maar mijn benen voelen erg goed en sterk aan en de blessure voel ik niet meer. Misschien morgen of overmorgen even lopen. De laatste dagen/week bedacht ik me dat ik behoorlijk veel en lang had getraind het laatste jaar, ook hoorde ik dat winnaar Ricco vandaag, twee weken op het strand had gelegen dus....

Ook nog even op de losseveter site wat gechat, o.a. met Lourens K, over Vroemen. Hij beweerde dat Simon's progressie de laatste jaren verdacht was, ik toonde aan dat dat niet zo was. Hij liep in 1997 al 8.19, en de jaren erna geleidelijk afdalend naar 8.04.96. Maar Lourens is eigenwijs...(kan ik op mijn eigen weblog lekker zeggen!) al met al een interessante discussie, het wachten is op de B-test (en natuurlijk op zijn reactie op deze blog).

Over het spoor methandienon: dit zou volgens onderzoeken uit vervuilde supplementen kunnen komen (o.a. vitamine C, multivitamine etc etc pillen). Er zijn dit jaar ook gewichtheffers met een positieve methandienon dopingtest, maar het zou me niets verbazen als in hun urine bijvoorbeeld 50x zoveel methandienon is aangetroffen als het kleine spoor bij Simon. Misschien dat iemand hier iets meer over kan zeggen?


Verder: morgen, beste atleten, ga ik weer schema's maken, want tot vandaag had ik nog vakantie. En dan zet ik mijn hersens altijd op nul en komt er niets zinnigs uit.

POV

raar allemaal

Ten eerste raar,
ik heb deze week twee keer gelopen, in zes dagen tijd. Opeens kick je dan af van hardlopen. Het doen van een duurloop wordt niet meer als 'noodzakelijk' ervaren, ik denk nu, morgen even een stukkie fietsen, zondag misschien lopen als ik zin heb. Of anders maandag. Of dinsdag... Of gewoon een week niet.

Wel heb ik, ja het is gelukt, spierpijn van de krachttraining gisteren.

en raar, Simon Vroemen betrapt op doping. Er zitten vele kanten aan dit verhaal:

1) Hij was begin April in Roden, voor een lezing, toen maakte hij een eerlijke en duidelijke indruk toen hij het over doping had, en zijn verhaal dat hij geen doping gebruikte omdat hij dan niet meer zélf de prestatie neer zou hebben gezet.

2) Het middel methandienon dat gevonden is, of in de bodybuilding-volksmond Dianabol, is een middel dat niet lichaamseigen is zoals testosteron, het moet dus toegediend/ingenomen zijn. De vraag is of dit bewust is gebeurd of onbewust. Er zijn voorbeelden van onbewust gebruik van doping, efedrine in hoestdrank en dat soort dingen. Omdat ik Simon wel geloof, moet het onbewust zijn gebeurd. Hij draagt ook enkele verklaringen aan, eten van vlees 'besmet' met Dianabol in het buitenland, of 'minder zorgvuldig met medicijnen tijdens zijn ziekte van Pfeiffer periode'.

Eten van besmet vlees in de periode rond Mei, zoals ik gelezen heb, zou aannemelijk zijn als er ten eerste aan te tonen valt dat soms koeien in Egypte Dianabol krijgen, en ten tweede er een negatieve dopingtest vóór mei zou bestaan. Want daardoor zou geloofwaardig zijn dat er een hele lage dosis in zijn lichaam is gekomen. Als er geen negatieve test vóór mei zou zijn, dan zou de lage dosis ook een gevolg van 'normaal gebruik' in de winterperiode kunnen zijn (wat ik niet denk en niet hoop).

Wil hij de wereld overtuigen van zijn onschuld dan zou hij alles uit de kast kunnen trekken om e.e.a. te bewijzen. Hij heeft hier genoeg bij te winnen, reputatie, lidmaatschap van atletencommissies etc etc. Het zou me dus verbazen als hij het hierbij liet zitten en niet zijn onschuld probeert aan te tonen.

3) Het middel Dianabol is wel degelijk een prestatiebevorderend en spierversterkend middel voor middenafstandlopers, en ik kan me zo voorstellen, bij het lopen over steeples zou je hier wat aan kunnen hebben. Hij zegt zelf dat een atleet hier niets aan heeft, maar er zijn studies die het tegendeel beweren. Als het nou cocaine was...

POV